M238. MacDonald Laura CĂłrka doktora Prestona
Leigh Lora Twelve Quickies of Christmas 03 Heather's gift
Harris Charlaine Harper 4 Grobowa tajemnica
Foster, Alan Dean Spellsinger 7 Son of Spellsinger
Jennifer R. 01 Alt. (tśÂum. nieoficjalne)
William Shatner Tek War 01 Tek War
Donald_Robyn_ _Letnia_burza
James Axler Deathlands 010 Northstar Rising
H. Beam Piper Last Enemy
1.Dzieje śąydów w Polsce Obszerne opracowanie historyczne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
powietrzem. Nie miała czasu na dłuższe sentymentalne wspomnienia. Dziś
jeszcze czekało na nią wiele pracy. O zmartwieniach, które ją ostatnio
przygniatały, rozmyślała pięć minut wcześniej, kiedy nakładała na siebie
białe szorty i zieloną bluzkę na ramiączkach. Złapała się na tym, że
większość jej myśli skierowana jest ku Kane'owi.
Piknik był dwa dni temu. Wczoraj Kane przyszedł wprawdzie i widzieli
RS
71
się, ale nie mieli okazji, żeby być z sobą sam na sam. Nie udało im się uciec
przed podejrzliwym wzrokiem dziewcząt, które bacznie ich obserwowały i
nie spuszczały ich z oka ani na chwilę. Zuzanna myślała, co by tu zrobić,
aby byli sami, ale okoliczności temu nie sprzyjały.
Zuzanna nigdy nie miała romansu, nie wiedziała więc, jak należy
zachować się w takiej sytuacji. Zresztą, nie była zupełnie psychicznie
przygotowana na taki obrót sprawy. Może dlatego tak szybko wpadła w
pułapkę Kane'a? Nie mogła znalezć żadnej logicznej odpowiedzi. Jednego
była pewna - bardzo za nim tęskniła, za jego naturalnym ciepłem, szczerym
półuśmiechem, którym wszystkich sobie zjednywał. Fascynował ją
wszystkim: sposobem patrzenia, umiejętnością czytania między jej słowami
i wydobywaniem tego, co tak skrzętnie chowała przed innymi. Wiedziała,
że to szaleństwo, ale Kane był ciągle obecny w jej myślach.
Zuzanna zmrużyła zielone oczy i spojrzała na kurz unoszący się w oddali.
Serce zabiło jej mocniej. Zbliżający się samochód jechał jednak zbyt wolno,
aby mógł to być Kane. W tej chwili przypomniała sobie, że dziś rano Roger
zapowiadał swoją wizytę. Zuzanna ukryła niezadowolenie i wyszła, żeby go
powitać.
- Dzień dobry, Roger - zawołała, otwierając drzwi.
- Dzień dobry - odpowiedział wesoło. - Wypoczęta po pikniku?
- Co masz na myśli? - zapytała Zuzanna, nie zmieniając tonu głosu.
Wiedziała już, że całe miasteczko plotkuje na temat jej związku z
Kane'em, a ich wspólne zniknięcie na całe piknikowe popołudnie dolało
tylko oliwy do ognia. Dziewczęta szukały jej wtedy ponad godzinę i kiedy
wróciła do domu, nie omieszkały jej tego wypomnieć.
- No, no! Koszyk nie każdej dziewczyny jest wart pięć tysięcy dolarów.
- Ach, o to chodzi - Zuzanna odetchnęła z ulgą i roześmiała się. - Muszę
się przyznać, że było to dla mnie ogromne zaskoczenie - powiedziała
przechodząc z gościem do salonu.
- Gdzie są dziewczęta?
- Siadaj, proszę. Jestem pewna, że Ramona usłyszała twój samochód i za
chwilę będzie tu z kawą.
RS
72
- Dobrze by było - odpowiedział z humorem. - Jak wiesz, Luiza jest w
ciąży i miewa przedziwne zachcianki, i to w środku nocy, przez które ja,
niestety, nie wysypiam się. Filiżanka kawy postawiłaby mnie na nogi.
- Na pewno twoje poświęcenie będzie wkrótce wynagrodzone -
powiedziała rozbawiona Zuzanna.
- Ja też w to wierzę - powiedział Roger. Położył teczkę na stole i podsunął
sobie krzesło. - Tak długo czekaliśmy na to dziecko. Obydwoje bardzo go
pragniemy. %7łebyś wiedziała, jak wiele już przygotowaliśmy... -Przerwał na
moment i spojrzał na Zuzannę. - Możesz mi wierzyć lub nie, ale nie
przyjechałem tu, żeby rozmawiać z tobą o dzieciach.
- Tylko nie przepraszaj - odpowiedziała szybko. - Myślę, że ojcostwo to
cudowna rzecz. Każdy przyszły ojciec powinien być tak rozradowany jak ty.
Możesz tylko świecić przykładem...
Właśnie w tej chwili do salonu weszła Emily Jane, a właściwie wpłynęła
lekkim, tanecznym krokiem, nucąc pod nosem mało znaną piosenkę i
wymachując długim boa ze strusich piór. Estella szła tuż za nią w butach na
wysokich obcasach i z konewką w ręku. Pod nosem mruczała coś
niezrozumiale.
- Muszę wam powiedzieć, że te rośliny wypijają bardzo dużo wody, o
wiele za dużo. Trzeba je podlewać prawie codziennie. Są gorsze nawet od
niektórych dzieci - zaczęła głośniej Estella, patrząc w stronę Rogera i
prawie natychmiast dodała: - Wielkie nieba! Znowu rozmawiacie o
interesach? A może o czymś innym?
Dopiero teraz Zuzanna przypomniała sobie, że nie uprzedziła dziewcząt o
wizycie Rogera. Miała z nim przecież do końca omówić sprawę sprzedaży
Magnolia Trails.
Roger otworzył teczkę i wyjął z niej plik papierów.
- Proszę się nie martwić, panno Estello. Właśnie przyniosłem Zuzannie do
podpisu kilka papierów. - Zwrócił się do Zuzanny: - Podczas naszej
ostatniej rozmowy byłaś już prawie zdecydowana sprzedać Cathouse.
Pozwoliłem więc sobie posunąć tę sprawę naprzód i sporządziłem kilka
wstępnych umów. Proszę, oto one. Rzuć na nie okiem.
RS
73
Zuzanna przysunęła do siebie kilka kartek. Poczuła ściskanie w żołądku.
- Co to za papiery? - zapytała.
- Na ich podstawie mogę w twoim imieniu wystawić dom na sprzedaż.
Umieściłem kilka terminów, które mogłyby ci odpowiadać. Jeszcze jedno,
nie wiem, czy myślałaś o tym, ale może ewentualny nabywca chciałby
kupić dom razem z meblami i całym wyposażeniem. Uniknęłabyś w ten
sposób wystawiania tych rzeczy na licytacje.
- Licytacja - burknęła niegrzecznie Estella, zraszając dość obficie roślinę
stojącą w rogu pokoju.
- Czy ktoś mówił tu o licytacji? - zapytała Ramona, wnosząc do salonu
tacę z kawą.
- Moje biedne dziecko - powiedziała Emily Jane.
- Czy myślisz, że znajdzie się ktoś, kto chciałby kupić także nasze meble?
- zapytała niepewnie Zuzanna.
- To całkiem prawdopodobne. Wszystko zależy od tego, na co zechce
przeznaczyć to miejsce przyszły właściciel.
- Oczywiście - mruknęła Zuzanna, spoglądając z niechęcią na leżące przed
nią papiery. Rzuciły się jej w oczy krótkie terminy sprzedaży domu i
pomyślała, że sprawę ma już prawie za sobą.
- Początkowo myślałem, że będzie mi trudno sprzedać Cathouse - zaczął
Roger. - Ale teraz, kiedy Kane Benedict jest w mieście... Dziękuję, panno
Ramono. Nikt nie robi takiej dobrej kawy jak pani.
- Dziękuję ci, chłopcze! Filiżankę kawy, Zuzanno?
- Tak, poproszę - powiedziała, odrywając się na moment od przeglądania
papierów.
Ramona postawiła przed nią filiżankę i zaczęła nalewać... nalewać, a
czarny płyn szybko zbliżał się do brzegów naczynia.
- Czy ta twoja urocza żoneczka dba chociaż o siebie? - zapytała Rogera.
- Ramono! - zawołała wystraszona Zuzanna, kiedy kawa zaczęła wylewać
się z filiżanki i wsiąkać w papiery Rogera.
- Co, kochanie? - Ramona spojrzała nieobecnym wzrokiem na Zuzannę,
ale nie przestała dolewać kawy.
RS
74
Roger złapał Ramonę za rękę, w której trzymała dzbanek i zawołał:
- Panno Ramono, pani pozwoli, że jej pomogę!
- Wielkie nieba, spójrzcie, co zrobiłam! - wykrzyknęła Ramona. -
Dziewczęta, chodzcie tutaj.
- Co za wstyd - zgodziła się Emily Jane.
- Oj, niedobrze - wtrąciła Estella.
Zuzanna opadła na krzesło i ukryła głowę w dłoniach.
- Proszę się nie martwić, panno Ramono - powiedział Roger, sprzątając
papiery ze stołu. - Moja sekretarka napisze to wszystko jeszcze raz -
zapewnił starszą panią.
- A jak długo będzie to pisała?
- Niezbyt długo.
- Niech dziewczyna nie pracuje za ciężko, Rogerze. Może się
przepracować - powiedziała Estella, dopijając swoją kawę. - Wszyscy
potrzebujemy trochę czasu... a potem...
- Wakacje! - zawołała Emily Jane. - Oto czego potrzebuje sekretarka.
- Och! Ona właśnie miała wakacje, panno Emily Jane. Zuzanna ożywiła
się.
- Nie zwracaj na nie uwagi, Roger. Jak zwykle, dziewczęta przesadzają.
- Wolę przesadzać w tych niż w innych rzeczach -oznajmiła urażona
Ramona.
- Och! Spójrzcie! Podjeżdża furgonetka doręczyciela - zawołała Emily
Jane. - Chodzcie, zobaczymy, co nam przywiózł.
Wszystkie trzy szybkim krokiem ruszyły w stronę zbliżającego się
doręczyciela i odebrały od niego trzy pięknie opakowane i przewiązane
wstążeczką paczuszki. Każda z nich miała znak firmowy ekskluzywnego [ Pobierz całość w formacie PDF ]
