Saga rodu Michorowskich 02 CĂłrka Michorowskich RohĂłczanka Anna
Anna Keraleigh [Fairy 01] Fair Flavor [Evernight] (pdf)
Moja pierwsza ksišżeczka. W przedszkolu Anna Boradyń Bajkowska tłum
Anna Leigh Keaton, Madison Layle [Once Upon A Time] M
Anna J. Evans Enchanted (EC) (pdf)
James H. Schmitz Dangerous Territory
Boys and Foreign Language Learning.Real Boys Don't Do Languages (J.Carr&A.Pauwels)
James P. Hogan Hammer of Darkness
0997. Braun Jackie NajpićÂkniejsza muzyka
Diana Palmer Denim and Lace as Diana Blayne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
i uparta dziewczyna.
- Wiem. Masz rację.
- W tym właśnie sęk, że nie los rządzi naszym życiem, każdy sam za nie odpowiada.
Jej matka była słaba. A Gośka opiekowała się nią już jako sześciolatka. Szkoda tylko, że była
za mała, aby zapobiec tragedii. Widocznie tak miało być...
- Ale niewiele brakowało... - zauważyłem. - Wtedy, kiedy przestała mówić.
- O nie, to nie tak. - Ada zdecydowanie pokręciła głową. - Ona wcale nie przestała
mówić, dlatego że dała się złamać. Na odwrót! Przestała mówić, żeby się nie dać. Schowała
się głęboko w swojej skorupie, gdzie nikt nie mógł jej dotknąć ani zranić. Po to, żeby
przetrwać.
- Może i masz rację. To znaczy: na pewno masz, jak zwykle. Zresztą zawsze lepiej
ode mnie ją rozumiałaś. Choć to ja za nią szalałem... A Gosia bardziej wdała się w swego ojca
niż w matkę. Jarek jest tak samo jak ona zrównoważony, uczciwy i twardy.
- O tak. - Ada skinęła głową. - To jego krew. Na szczęście. Wiesz, cieszę się, że
jesteśmy teraz rodziną...
Przerwało jej gwałtowne poszczekiwanie i popiskiwanie Buni.
- Co jest, sunia? To tylko śnieg!
Bokser również zaczął niespokojnie węszyć i skomleć. Zbliżaliśmy się już do
pierwszych zabudowań, lecz wciąż znajdowaliśmy się na wydeptanej w śniegu ścieżce
pomiędzy polem, teraz równą jak stół, białą powierzchnią a zagajnikiem. Zaświeciłem latarką,
lecz niczego nie udało mi się wypatrzyć. Za to coś usłyszeliśmy. Coś jakby żałosny, cieniutki
skowyt.
Nasze psy oszalały zupełnie.
- Trzymaj Bunię, a ja spuszczę Boksera ze smyczy. On przynajmniej nie zrobi nic
głupiego - powiedziałem. Zanim jednak zdążyłem odpiąć smycz od obroży, pies, czując
przyzwolenie, wyrwał mi się i pognał w zarośla. Po chwili dobiegło nas poszczekiwanie.
- Masz wysokie buty, idz sprawdz. - Ada mocno trzymała wyrywającą się labradorkę.
Co było robić? Poszedłem, świecąc sobie latarką i brodząc w głębokim śniegu, tam
skąd dochodziło natarczywe szczekanie Boksera.
Nie musiałem iść daleko. Dosłownie kilka metrów od drogi, w płytkiej niecce, gdzie
śnieg się zapadał, zobaczyłem drżącą, puchatą, płową kulkę, a nad nią zaniepokojonego
Boksera. Kulka sapała i popiskiwała przerażona. A trzęsła się zapewne zarówno z zimna, jak i
ze strachu. Wziąłem malucha na ręce i gwizdnąłem na moje stare, mądre psisko.
- Idziemy, Bokser! Trzeba tego malucha szybko ogrzać!
Ada z Bunią czekały na nas zaciekawione. Psica z emocji wydeptała dziurę w śniegu.
- No, co tam macie?!
- Zobacz! - Pokazałem Adzie kurdupla. - Jakaś swołocz musiała zostawić go w lesie
na zatracenie! Przecież ten malec nie zaszedłby sam aż tak daleko! Jak ja bym chciał dorwać
tego bydlaka!
Ada odebrała ode mnie drżącą kulkę.
- Boże, takie maleństwo na mrozie? Tylko potwór mógł zrobić coś takiego. I to
jeszcze w taką noc... Cześć, maluchu. Nie bój się. Pójdziesz z nami do domku.
- Zostanie? - zapytałem, choć już wiedziałem, że mamy trzeciego psa.
- A jak inaczej? - Ada opatuliła malca swoim szalikiem. - To jak bożonarodzeniowy
prezent! Poza tym... Poza tym spójrz! To całkiem mój Reks, jak był malutki!
Od razu przypomniały mi się słowa Małgosi. Te o czasie, energii i krwiobiegu.
Bo mimo że Reksa od dawna z nami nie było, teraz pojawił się na nowo.
Przyśpieszyliśmy kroku. Ada niosła posapujące maleństwo, ja prowadziłem dwa psy.
Bunia zachowywała się bardzo grzecznie.
*
Przechodząc przez wieś, minęliśmy chatkę Baby Jagi, gdzie Ada wciąż miała swoją
pracownię lalek. Bo robi je nadal, choć teraz mniej dla teatrów, a więcej na wystawy. Nie
tylko w Polsce, ale w całej Europie. Ma mnóstwo zamówień. Zrobiła się sławna.
Zapomniałem wspomnieć, że domeczek wykupiliśmy na własność już parę lat temu i
wyremontowaliśmy go; teraz naprawdę wygląda jak z bajki. Zwłaszcza w tym sypiącym [ Pobierz całość w formacie PDF ]
