Diana Palmer Long Tall Texans 38 Fearless
Diana Palmer Long Tall Texans 35 Lawman
Diana Palmer [Long Tall Texans] The Maverick (pdf)(1)
Diana Palmer Najlepsze wciÄ Ĺź przed nami
Diana Palmer Pewnego razu w ParyĹźu
Teresa z Avila, KsićÂga Fundacji
Kurtz, Katherine Adept 01 The Adept
Vademecum ogrodnika
ENCYKLIKA 1985. Jan PaweśÂ II Slavorum apostoli
Heinlein, Robert A Between Planets
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
powiedziała:
Właściwie to sterowiec ominąłby Buchenau i Dorneck, gdyby nie twój przyjaciel He-
inzius. Jemu mieliśmy do zawdzięczenia, że sterowiec trochę zboczył z trasy. Lotnicy sfotogra-
fowali nasze majątki. Spotkasz dr Heinziusa w Zielone Zwięta. Zuzanna Wallner zaręczyła się z
jego bratem, a państwo Wallner i obaj bracia przyjadą na Zielone Zwięta do Buchenau.
R
L
T
Chciała jeszcze dodać, że Aleksander Heinzius może pewnego dnia stanie się panem w
Buchenau, ponieważ zaręczy się z Dorą Sanders, lecz powstrzymała się; nie chciała zdradzać
tajemnicy sercowej obcemu mężczyznie. Gdyby jednak popełniła tę małą niedyskrecję, ileż bó-
lu mogłaby zaoszczędzić sobie i Lotharowi.
Ale Diana nie miała o tym najmniejszego pojęcia.
Lothar musiał udawać, że cieszy się na spotkanie z Aleksandrem Heinziusem. Było mu
ciężko, w sercu płonęła zazdrość. Jakże boleśnie i ostro odczuwał ją teraz, kiedy zobaczył Dia-
nę tak śliczną i powabną.
Ukradkiem spoglądał na nią i nie mógł się nacieszyć jej pięknym profilem, jej smukłą
postacią i czarującą osobowością. Musiał się powstrzymywać ze wszystkich sił, aby jej nie po-
rwać w ramiona.
Nagle zelektryzowała go myśl:
To wszystko jest twoje! Ona jest twoją żoną, zaślubioną przed Bogiem. Nie musisz jej
dawać wolności, jeśli tego nie chcesz. Staraj się usunąć z jej serca tego innego mężczyznę,
walcz o jej miłość, może jeszcze nie jest za pózno...
Zacisnął rękę na lejcach, jak gdyby ją mógł w ten sposób zatrzymać na zawsze. Pomimo
obawy, że może ją utracić, radość rozpierała mu piersi. Czuł się szczęśliwy, że ją kocha, że już
dawno ją pokochał nie zdając sobie z tego sprawy. Czuł się dumny, że Diana w swoich listach
do niego pozwoliła mu zajrzeć w głąb swojej duszy.
Nie zastanawiał się nad tym, czy kochałby ją, gdyby była tak niepozorna i nieładna jak
dawniej. Uświadomił sobie, że to, czego dowiedział się z jej listów o jej duchowym życiu i jej
charakterze, łączyło się w całość z jej zewnętrznym wyglądem, i że taka, jaka była, stanowiła
jego wymarzony ideał. Jeśliby ją utracił, nie byłoby dla niego szczęścia na tym świecie tego
był pewien.
Przez jakiś czas kroczył obok niej i milczał. Wtem koń zrobił raptowny ruch i noga Dia-
ny dotknęła jego policzka. Spojrzał na nią. Siedziała na koniu z zaciśniętymi ustami i smutno
patrzyła przed siebie. Nie zdawał sobie sprawy, że zadała mu parę pytań, których nie słyszał i
na które nie otrzymała odpowiedzi. Diana zastanawiała się, o kim lub o czym tak intensywnie
myślał i sądziła, że był niezadowolony, że mu się narzuca i że mu przeszkadza. Zamknęła się
więc w sobie i milczała.
Nie zdołali już nawiązać luznej niewymuszonej rozmowy. Na szczęście Dorneck było
niedaleko. Zbliżali się do muru, który otaczał dwór i zabudowania gospodarskie. Gdy przejeż-
R
L
T
dżali obok jednej z zamkniętych bram, usłyszeli gromki głos karcący któregoś z powolnych
stajennych.
Uśmiechając się spojrzeli na siebie. Na twarzy Lothara pojawił się taki sam dziwnie czu-
ły wyraz, jaki miewała twarz jego ojca, kiedy uśmiechał się wobec szorstkiego sposobu bycia
swojej żony.
Bogu dzięki! Matka nadal doskonale sobie radzi powiedział cicho Lothar i bacznie
spojrzał na bramę, przez którą mieli wejść.
Diana zrozumiała to spojrzenie i kiwnęła głową.
Cioci Brygidzie nie zaszkodzi niespodzianka, ale twojego ojca wolałabym delikatnie
przygotować szepnęła.
Lothar pocałował ją w rękę.
Proszę, zrób to. Mojemu ojcu takie gwałtowne wzruszenie mogłoby zaszkodzić.
Dziękuję ci, że o tym pomyślałaś!
Ciocia Brygida nadal grzmiała, nie mając pojęcia, kto tam za murem jest świadkiem jej
mocnych słów. Diana i Lothar jeszcze raz spojrzeli na siebie. Potem Lothar wdrapał się na mur
i zgrabnie zeskoczył tuż przed besztającą parobków matką.
Diana nasłuchiwała. Posłyszała krzyk cioci Brygidy. Potem nastąpiła chwila ciszy, a po-
tem szloch, i śmiech, i głośna rozmowa. Matka i syn trzymali się w objęciach po długiej bole-
snej rozłące. Besztany parobek wykorzystał sytuację i szybko uciekł Diana słyszała jego
kroki.
Objechała dwór i zatrzymała się przed werandą, gdzie w słońcu siedział wujek Herman
otulony ciepłym pledem. Przeglądał księgi rachunkowe.
Gdy Diana zbliżyła się, podniósł wzrok i powiedział żartobliwie:
Oto i moje słoneczko.
Wujku Hermanie, przynoszę ci bardzo miłą niespodziankę zaczekaj chwileczkę,
zaraz przyjdzie do ciebie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
