WzM 12 Black Dawn pierwsze próbne rozdziały ENGLISH
Kraszewski Józef Ignacy Boleszczyce
H Beam Piper The Cosmic Computer
Dave Mead Stix (retail) (pdf)
H. L. Meyers The Creatures of Man
0032. Monroe Lucy Grecki magnat
01. Adams Audra BśÂ‚ć™kitny śźeton
Esther Mitchell The Underground Series 01 Tamia
L Frank Baum Oz 06 The Emerald City of Oz
James Axler Deathlands 010 Northstar Rising
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
krótkie zdania. Między ludzmi nie ma żadnej różnicy! Tylko my o tym
wiemy, a ci głupcy nie. Potrafią zazdrościć, posiadając tyle samo. Jakie to
rodzi możliwości!
Oderwał dłoń od pióra i popatrzył bezwiednie na ogień w kominku. W
głowie zmaterializował mu się pewien obraz.
Centrum miasta. Kwadratowy gmach na środku wielkiego, pustego
placu. Schodkami w dół. Pokój spowity ciężkim papierosowym dymem. Na
stole mała lampka, dająca słabe, żółte światło. Wysoki, umundurowany
mężczyzna bez pośpiechu przekręca klucz w zamku. Jeszcze nie dał się
złamać? pada pytanie znad biurka. To kwestia czasu odpowiada
żołnierz i idzie w stronę umywalki, żeby obmyć dłonie z krwi. Rozpoczyna
się rozważanie na temat prawdziwych wartości. Człowiek, który leży za
ścianą, nie chce się poddać. Na słabo oświetlonym biurku pojawiają się
kolejne akta. Rodzina, szkoła, przyjaciele, dosłownie wszystko. Zledczy,
wypalając kolejne papierosy, próbują zrozumieć, dlaczego się nie
przyznaje. Przecież jest skazany na porażkę. Pojedynku z potwornym
bólem wyrywania paznokci i piłowania zębów nie da się wygrać.
- Piękna historia. Werfrand zakrztusił się ze śmiechu. Są
bohaterowie, wartości, wiara, ludzie to kupią. Znów zaschło mu w gardle,
dlatego dopił resztkę wina. Kochają proste rozwiązania. Chcieliby mieć
jednego Boga, najwyżej dziesięć przykazaÅ„ i voilà! Może wÅ‚aÅ›nie na tym
polega cały czar? Kłamstwo& to jedyny przywilej człowieczy, nie, lepiej
będzie& człowieczy przywilej& wobec wszystkich innych organizmów&
zdanie urwało się w pół słowa. Zwymiotował.
3.
- ProszÄ™ pana, panie Werfrandzie!
- Tak, oczywiście, już zaraz reżyser przeciągał niemrawo wyrazy. O
co chodzi? Otworzył szerzej oczy. Leżał. Brązowe nitki przyjemnie otulały
twarz. Leżał na dywanie. Pieczenie podniebienia, skostniały kark i
przeszywające zimno nie pozwalały jednak rozkoszować się tą pieszczotą.
Leżał na dywanie, a nad jego głową pochylała się ze współczuciem
służąca. Podniósł się wściekły, że go obudziła, jednak gdy zobaczył obok
siebie wymiocin, od razu powstrzymał wybuch złości.
- Proszę to posprzątać wyszeptał z odrazą. Albo przygotować kąpiel,
a potem posprzątać. I ugotować obiad dokończył szybko i zniknął za
drzwiami sypialni, unikając niepotrzebnych pytań. W głowie szumiało,
spierzchnięte wargi piekły, ręce drżały, dlatego z trudem przebrał się w
szlafrok i poszedł do łazienki. Jeszcze wolniej poszło mu z wejściem do
wanny. Jednak gorąca woda ukoiła obolałe ciało i przypomniała o owocach
wczorajszego wieczora. Pomysł już był, historia o wojnie, prawdziwych
zasadach i honorze. Teraz tylko imiona bohaterów i ich charaktery, które
połączą się w spójną fabułę uśmiechnął się do siebie Werfrand.
Imię? Marcel. Wygląd? Czarne włosy, szerokie bary i koniecznie
głębokie, przeszywające spojrzenie. Jak przystało na etatowego
pracownika wywiadu. Pierwsza scena. Oblężone miasto, tłum łachmaniarzy
ucieka w popłochu ulicami. W urzędzie palą ostatnie dokumenty,
metalowe kosze na śmieci dymią ponuro. W powietrzu unosi się ciężka
mieszanka spalenizny, potu i podenerwowania. Marcel wchodzi, salutuje,
odbiera polecenia. Miasto jest stracone, co do tego nikt nie ma
wątpliwości.
- Już nigdy kawa u Franka nie będzie smakowała tak samo ktoś
wzdycha, wrzucajÄ…c do ognia kolejne papiery.
- Wrócimy. Szybciej, niż myślisz. Marcel patrzy na niego ze
zrozumieniem. Jeszcze będziemy się z tego wszystkiego śmiać mówi na
pożegnanie i po chwili niknie w tłumie przed budynkiem.
Miasto kapituluje, ulicami organizowane sÄ… przemarsze obcych wojsk.
Stare flagi ustępują miejsca nowym, powiewającym dumą zdobywców.
Kawiarnia Franka ma już nowych gości, inną nazwę i gorszą kawę, lecz
pozostaje miejscem spotkań tych, którzy mimo podkrążonych oczu i
zapadniętych policzków próbują żyć dawnym życiem. Jest wśród nich i
Marcel, lecz nie dla rozrywki, a z powołania. Spogląda dyskretnie na
fotografię. Porównuje uwiecznioną na niej postać z tą siedzącą przy stoliku
obok. Chce mieć pewność, bo wieczorem nie będzie czasu na zadawanie
pytań.
Przychodzi noc. Gwar rozmów, feeria uśmiechów. Szyby jak pocztówka
z innego świata. Na ulicy głód, w środku kawior. Na zewnątrz połatane
Å‚achmany, przy stolikach wytworne toalety i galowe mundury. Marcel
wchodzi tylnymi drzwiami. Jego czarne oczy taksujÄ… zebranych,
przyklejony uśmiech maskuje wstyd nieproszonego gościa. Zauważa
zdrajcę i natychmiast dostrzega swoją szansę. Mężczyzna przeprasza
rozmówców, idzie w kierunku toalety. Marcel rusza za nim, już ma
zamknąć za sobą drzwi, zakończyć kolejne marne istnienie, gdy rozlega się
pisk kobiecego przerażenia. Zlepo skoncentrowany potrącił jedną z tych
szykownych dam, które podochocone alkoholem trzymają kieliszki zbyt [ Pobierz całość w formacie PDF ]
