Altman John Gry szpiegĂłw




	Home John Norman Gor 17 Savages of Gor John Ringo Council War 04 East of the Sun, West of the Moon v5.0 Jack Challem The food mood solution John Wiley & Sons 2007 60.Grisham John Bractwo Jeffries Sabrina Taniec zmysśÂów Stare panny Swanlea 04 Morey Trish MćÂśź z Toskani Our Friends From Frolix 8 Greg Keyes Chosen of the Changeling 2 Blackgod Child Maureen SkśÂóceni kochankowie Heroes And Fools zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl lily-lou.xlx.pl	[ Pobierz całość w formacie PDF ] Odliczył do pi�ciu, wstrzymał oddech i otworzył drzwi. Wyszedł na ko- rytarz. Szybkim krokiem przeszedł na półpi�tro, z którego rozci�gał si� widok na foyer. Tu dopiero zatrzymał si� i spokojnie rozejrzał. Schody biegły w dół wdzi�cznym łukiem, schodziły do poziomu marmurowej posadzki, a potem ł�czyły si� z innymi, prowadz�cymi w gór� na zachód wSród rokoko- wych kolumienek, skrzydlatych amorków, Slimacznic i pieczołowicie od- tworzonych rycerskich tarcz z herbami. S�cz�ce si� przez wysokie, łukowa- te okna Swiatło ksi�yca wyławiało z mroku barokowe płaskorzexby na su- ficie, wymySlne pos�gi i ozdoby z holenderskiej ceramiki. 212 Winterbotham musiał zatem zejS� na dół, przeci�� pust� sal� cały czas na widoku i wejS� na schody prowadz�ce do zachodniego skrzydła. Zacz�ł schodzi�. Na dole zawahał si� przez ułamek sekundy, a potem wszedł na marmu- rowe płyty podłogi. Spocił si� ze strachu. Co go mogło czeka�, gdyby został złapany? Nic gorszego, ni� los, który i tak był mu przeznaczony. Przeszedł po orientalnym kobiercu, po bł�kitnych fajansowych płytkach i znalazł si� na drugich schodach. Coraz bli�ej Ruth. Ruszył na gór�. Na samym szczycie stał wartownik, esesman: Winterbothamowi mign�ły złowrogo czubki jego lSni�cych, czarnych oficerek, ale tylko chwycił si� por�czy i szedł wolno dalej. Jak� miał szans�, �e stra�nik go nie zauwa�y? Wszedł na ostatni stopie�. Esesman znajdował si� dosłownie o centymetry od niego, za załomem Sciany. Winterbotham wyci�gn�ł po niego r�ce. Jedn� dło� zacisn�ł mu na ustach, drug� złapał go za gardło, delikatnie przyci�gn�ł do siebie i przegi�ł w tył na kolanie. Próbował pchn��, poci�g- n��, przycisn��, za wszelk� cen� musiał złama� mu kark albo& Ale esesman walczył, dyszał ci�ko, ze Swistem wydychał powietrze przez nos. Winterbotham jedn� r�k� zakrył mu usta wraz z nosem. Niemiec si� nie poddawał. Winterbotham nie ust�pował. Stra�nik wierzgn�ł nog� raz, drugi; za drugim razem trafił Winterbo- thama w piszczel. Zabolało. Wbił mu łokie� w brzuch, ale Winterbotham spokojnie przyj�ł cios. Opór Niemca słabł. Winterbotham trzymał go mocno. Kiedy było po wszystkim, uło�ył go ostro�nie na ostatnim stopniu schodów. Wyjrzał zza rogu w gł�b korytarza. Na samym ko�cu jeden stra�nik właSnie zapalał papierosa. Wydmuch- n�ł dym przez nozdrza. Przy drzwiach w połowie korytarza stało dwóch nast�pnych. Serce waliło mu niczym młot kowalski. Tam jest Ruth, pomySlał. Schylił si� i przeszukał le��cego na ziemi esesmana znalazł pistolet, odbezpieczył go i wynurzył si� zza rogu. Szedł szybko, trzymaj�c bro� w opuszczonej r�ce, nieco z tyłu. 213 Jeden ze stra�ników odwrócił si� w jego stron�. Wor ist& Winterbotham strzelił do niego. Stra�nik upadł. Wycelował w drugiego z wartowników. Zastrzelił go. Strzelił do trzeciego, ale tamten zdołał uskoczy� i znikn�� za załomem korytarza. Trzema krokami pokonał dystans dziel�cy go od drzwi. Kopn�ł w nie, mierz�c tu� poni�ej klamki: poleciały drzazgi. Kopn�ł jeszcze raz i drzwi wyleciały z futryny. Wszedł do pokoju. Wartownik, który tu na niego czekał, trafił go w udo. Winterbotham strze- lił, w ciemnoSci spudłował, strzelił ponownie roztrzaskał szyb� w oknie a potem wyci�gn�ł przed siebie r�k�, złapał Niemca za głow� i uderzył ni� o Scian�. Z korytarza dobiegł go jakiS hałas. Winterbotham odwrócił si�, wycelował w Scian� metr od drzwi i dwa razy poci�gn�ł za spust. Przez ułamek sekundy nic si� nie działo, a potem zabrzmiał głuchy odgłos, kiedy ciało upadło na podłog�. Odwrócił si� i wypuScił z r�ki pusty ju� pistolet. Postrzelili mnie, pomySlał. W nog�. W rogu pokoju, na łó�ku, skulona, roztrz�siona& Ruth? Mój Bo�e! zaszlochała. Harry? Podszedł do niej. Była taka wychudzona, tak okropnie chuda, �e mógł bez trudu policzy� jej �ebra, kr�gosłup przypominał w dotyku obleczone materiałem guziczki. Rciskał j� z całej siły, wiedział, �e robi jej krzywd�, ale nie mógł si� po- wstrzyma�. Przycisn�ła si� do niego, wtulaj�c mu głow� pod brod�, szlo- chała, nie mog�c naprawd� zapłaka�, jakby jej oczy całkiem wyschły, wbi- jała mu paznokcie w plecy& Ruth. Ruth. Uj�ł j� pod brod� i uniósł jej twarz ku swojej. Pocałował j�. Płakał i całował j�. Była tak zasuszona, tak chuda, tak kanciasta, zagło- dzona ale wreszcie udało si� jej zapłaka�. Ruth. Trzymał j� w ramionach. Mój Bo�e powtórzyła. O mój Bo�e, Harry, mój& Pocałował j�. 214 Rozdzieliły ich czyjeS silne r�ce. Z pocz�tku Winterbotham próbował nie zwraca� na nie uwagi, ale kiedy jedna trafiła go w skro�, a druga zacisn�ła mu si� na gardle, osun�ł si� na ziemi�. Usłyszał metaliczny szcz�k i k�tem oka dostrzegł odblask Swiatła: ktoS przystawił mu pistolet do głowy. Mign�ł wypolerowany do połysku woj- skowy but; trafił go w �ebra, łami�c je. Otoczyło go kilku m�czyzn: kopali go, dysz�c ci�ko. Za ka�dym ra- zem, kiedy próbował wsta�, spadał na niego grad ciosów. Złamali mu z�b. Wypluł go wraz z krwi�. KtoS zaSmiał si� chrapliwie. [ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl sdss.xlx.pl

Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Jeśli jest noc, musi być dzień, jeśli łza- uśmiech Design by SZABLONY.maniak.pl.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL