02 Trish Wylie Ĺťycie jak romans
Morey Trish SpeĹnione marzenie
Crossways Laurence James(1)
Cartland Barbara Powiedz tak Samanto
Norton_Andre_ _Gwiezdne_bezdroza
Eden Cynthia Grzeszne szlaki
LE Modesitt Recluce 12 Wellspring of Chaos (v1.5)
Wignall Kevin Na kogo wypadnie
Redfield James Dwunaste wtajemniczenie Godzina decyzji
edw 2003 02 s13
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
będzie jego.
Czekał więc, unikając wszelkiego kontaktu, sta-
rając się być uprzejmy, przyjacielski i towarzyski.
Zrobienie pierwszego kroku przez nią okazało się
czymś więcej niż miłą niespodzianką.
To znaczy, jeśli nie sprawi ci to kłopotu do-
dała, spoglądając na ciemniejący ocean.
M%7ł Z TOSKANII 97
Nigdy nie sprawiało mi kłopotu całowanie
pięknych kobiet odparł, wyjął jej z ręki kieliszek
i odstawił go na boczny stolik.
Ujął jej podbródek jedną ręką, drugą przesunął
wzdłuż szczęki ku linii włosów. Wyjął przytrzy-
mującą je spinkę, tak że rozsypały się wokół jej
twarzy.
Jej wargi, lekko rozchylone, czekały na niego;
oczy spoglądały czujnie.
W głębi ducha wypowiedział jej imię. Przyciąg-
nął ją bliżej do siebie i dotknął ustami jej ciepłych,
spragnionych ust. Smakowały słodko, z nutą szam-
pana, a kiedy poruszyły się pod jego wargami, miał
wrażenie, jakby poznał smak sprzeczności, które się
w niej kryły; pewna siebie w jednej chwili, w na-
stępnej speszona i niewinna.
Naśladowała każdy jego ruch, dostosowując się
do jego rytmu. Kiedy musnął językiem jej zęby,
odpowiedziała tym samym, niemal jakby go na-
śladowała. Niemal jakby się tego uczyła. Czyżby jej
poprzedni kochankowie byli tak niewprawni? Czy
dlatego była taka zamknięta w sobie?
On to zmieni. Wynagrodzi jej niedostatki innych.
Nauczy ją wszystkiego i sprawi, że Opal będzie
błagać o więcej.
Westchnęła, kiedy przechylił głowę i zaczął
całować ją z większą namiętnością. Poczuł, jak
objęła go i chwyciła za koszulę na plecach, przy-
wierając mocno do niego. Pamiętał dotyk jej piersi,
98 TRISH MOREY
gładkich i pełnych, pod prysznicem. Pragnął je
pieścić znowu.
Z urywanym westchnieniem odsunął się od niej
i ujął ją za rękę.
Pora na nas powiedział i zaprowadził ją do
sypialni.
Pozwoliła mu się rozebrać w pokoju o ścianach
ze szkła, mając za świadków tylko drzewa szep-
czące do siebie tajemnice. Jej zmysły z każdą chwilą
rozpalały się bardziej, aż stała przed nim naga, drżąc
z zawstydzenia i pożądania. Pocałował ją raz, bar-
dzo delikatnie, na przekór namiętności, którą wi-
działa w jego oczach, po czym sam zdjął ubranie
i ułożył ją na łóżku.
Ujął jej obie ręce i pocałował każdą po kolei, nie
odrywając wzroku od jej oczu, po czym przełożył
jej nad głową i przytrzymał nadgarstki jedną ręką.
Otwarła szerzej oczy i westchnęła, kiedy sięgnął
ustami jej ust, a potem pieścił ją wargami i wolną
dłonią, rozpalając płomień w każdym miejscu, któ-
rego dotknął.
Jego wargi przesunęły się jej piersiom, zaczął
wodzić językiem wokół jej sutek, aż wygięła się
z rozkoszy. Wtedy wrócił do ust, przywierając cia-
łem do jej ciała. Miała wrażenie, że cała pulsuje;
serce biło jej mocno niczym muzyczny podkład
symfonii zmysłów.
Uczucia, które całe życie w sobie tłumiła, wez-
brały w niej; rozpalone zmysły groziły, że lada
M%7ł Z TOSKANII 99
chwila wyrwą się spod kontroli. Uwolnił jej ręce;
rozkoszując się odzyskaną wolnością, sięgnęła po
jego ciało. Pieściła każdy fragment skóry, wyczuwa-
jąc mięśnie, napięte ścięgna, silne biodra i pośladki.
Przetaczali się po wielkim łożu, spleceni ze sobą,
rozpłomienieni namiętnością.
Zsunęła dłonie niżej, zaczęła gładzić jego
brzuch, aż gwałtownie wciągnął powietrze.
Pragnę cię powiedziała z przekonaniem,
jakiego nie czuła nigdy wcześniej; siła własnego
pragnienia niemal ją przytłaczała.
A ja pragnę ciebie, cara szepnął.
Ułożył ją na plecach, kolanem rozsunął jej nogi.
Nie stawiała oporu; pragnienie, by go w sobie
poczuć, obsesyjnie opanowało jej myśli.
Przesunął dłonią po jej udzie, aż jej mięśnie
skurczyły się mimowolnie, zapraszając go bliżej.
Westchnęła, kiedy musnął delikatne ciało. Po-
wstrzymała jednak jego rękę, nie chcąc, by odkrył
prawdę za wcześnie.
Proszę jęknęła. Teraz.
Zawahał się przez sekundę, lecz wyczuła, że on
również się niecierpliwi, kiedy położył się na niej
i zaczął całować ją w usta. Nacisk jego warg był
delikatny, lecz stanowczy.
Teraz nic już nie miało znaczenia. Nic prócz
zaspokojenia wypełniającego ją bez reszty prag-
nienia.
Uniosła biodra; pocałował ją znowu, po czym
100 TRISH MOREY
uniósł głowę i cofnął się lekko. Czekała w napięciu,
drżąc z pragnienia; nagły ból sprawił, że odrzuciła
głowę do tyłu i krzyknęła cicho. Zcisnął jej dłoń,
lecz ból już minął; znajdował się w niej i jedyne,
o czym mogła myśleć, to jak niezwykłe jest życie,
skoro może doświadczać takich przeżyć i uczuć.
Lecz to nie był jeszcze koniec. Zaczęła się poru-
szać wraz z nim, chwytając rytm, unosząc biodra,
kołysząc się do taktu jego ruchów, wstrząsana fala-
mi rozkoszy.
Jego czoło pokryło się drobnymi kropelkami
potu, skóra połyskiwała w słabym świetle, ciemne
oczy wpatrywały się w nią w skupieniu, kiedy
poruszał się coraz szybciej.
Z każdym ruchem wznosiła się wyżej, aż nie było
już dokąd. Ostatnim ruchem pchnął ją poza granice
kontroli, rozsądku i nic już nie miało znaczenia
prócz rozbłysku wrażeń.
Dołączył do niej chwilę pózniej, a potem opadł
na nią znużony; ich ciała wibrowały lekko wspo-
mnieniem przeżytej namiętności.
Otwarła oczy i ze zdumieniem przekonała się, że
pokój się nie zmienił; okna, drewniane belki, łóżko
wszystko znajdowało się tam gdzie dotąd. A jed-
nak w niej nic nie wydawało się takie samo. W głębi,
na jakimś elementarnym poziomie, stała się innym
człowiekiem.
Pogładził ją po ramieniu, przewrócił się na plecy
i położył ją na sobie.
M%7ł Z TOSKANII 101
Teraz jesteś głodna?
Jak wilk odparła; jakby na potwierdzenie
tego zaburczało jej w brzuchu.
Roześmiał się i chciał ją podnieść z łóżka,
gdy naraz jego uwagę przyciągnęła ciemna smuga
na prześcieradle. Na jego twarzy zaświtało zro-
zumienie.
Wyrzucił ręce w powietrze.
Dlaczego mi nie powiedziałaś?
Nie pytałeś.
Powiedziała to lekkim tonem, starając się go
wprowadzić znowu w dobry nastrój, lecz spojrze-
nie, jakie jej rzucił, było gniewne i nie wróżyło nic
dobrego. Wzruszyła ramionami i odsunęła się, jak-
by chciała się stać mniej widoczna, mniej naga na
ogromnym łożu.
Zresztą, jakie to ma teraz znaczenie? dodała.
Klepnął się po udzie i zaklął półgłosem po
włosku.
Potem przyklęknął na łóżku i położył rękę na jej
biodrze.
Bardzo bolało?
Nie odparła i od razu wiedziała, że jej nie
uwierzył, więc skinęła głową. Ale tylko przez
chwilę.
Powinnaś była mi powiedzieć. Zrobiłbym to
wolniej.
Położyła dłoń na jego dłoni.
Chciałam właśnie tak, jak było.
102 TRISH MOREY
Uniósł jej rękę i pocałował delikatnie wnętrze.
Potem ją objął.
Kolejny prysznic? zapytała, kiedy ją pod-
niósł z łóżka. Starała się, żeby nadzieja w jej głosie
nie była zbyt słyszalna.
Zaśmiał się cicho.
Jeszcze nie. Pomyślałem, że pora popływać.
Zaniósł ją na pomost, a potem zanurzył w płyt-
kim basenie otoczonym niskimi krzewami i drzewa-
mi pandanusa. Ukląkł i pozwolił jej się unosić
w wodzie, podtrzymując ją za ramiona jedną ręką.
Westchnęła, kiedy letnia woda dotknęła jej skóry,
szybko jednak przyzwyczaiła się do temperatury.
Otoczony niską roślinnością, z wodą wpływającą
szerokim strumieniem, basen przypominał ich włas-
ny, prywatny strumień. Poruszyła się lekko, ciągnąc
za sobą srebrny warkocz pęcherzyków powietrza.
La sirena powiedział, patrząc na nią.
Pocałował ją; przyjęła pocałunek i ze zdziwie-
niem poczuła, że jej zmysły rozpalają się znowu
w oczekiwaniu na miłość. Pragnęła więcej. Znacz-
nie więcej.
Jak gdyby świadomy jej narastającego podniece- [ Pobierz całość w formacie PDF ]
