Anthony, Piers Incarnations of Immortality 04 Wielding A Red Sword
Anthony, Piers Cluster 5 Viscous Circle
Anthony, Piers But What of Earth
Piers Anthony Pamiec absolutna
James Axler Deathlands 010 Northstar Rising
Diana Palmer Her Kind of Hero
garth_nix_ _cykl_stare_królestwo_03_ _abhorsen
Augustyn_Józef_SJ_ _W
Fraser Anne Medical Duo 481 Druga śźona
154. Flynn Christine Radosne śÂwićÂta
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Ta jego czarna pała bardzo się przyda rzekł Charlie Linklater. Jak on się do ciebie
odzywa, to nie jest grzeczne dodał.
Po czym obmyślił prosty plan, jak Tristram się ma wydostać. Wiązało się z tym niejakie
zagrożenie karne dla niego samego, ale był to człowiek wielkiego serca. Spożycie blisko
sześćdziesięciu kilo inkasenta przez siedem dni świadczyło też o jego uporze i wytrwałości.
W prostej, początkowej fazie tego prostego planu wykonał pokaz wrogości do swego
współwięznia, żeby go nie podejrzewano o wspólnictwo, gdy przyjdzie czas na drugą fazę. Od tej
pory, kiedy tylko strażnik zajrzał przez kraty, ryczał na Tristrama:
Nie czepiaj się mnie, chłopie. Zachowaj te świńskie słowa dla siebie. Nie jestem
przyzwyczajony, żeby tak się do mnie odnosić.
A ten znowu swoje, co? przytaknął zawzięty klawisz. Ale złamiemy go, tylko poczekaj, to
zobaczysz. Będzie się czołgał, jak go wezmę w obroty.
Tristram z zapadniętą szczęką, bo mu złamano uzębienie, rozdziawił usta jakby z rybią
wściekłością. Strażnik odpowiedział mu tym samym, tylko zębato, i odszedł. Charlie Linklater skinął
głową.
Trwało to przez trzy dni.
Czwartego dnia Tristram leżał niemal tak samo, jak przedtem wielebny Ambrose Bayley: bez
ruchu, milczący, wywróciwszy oczy do nieba. Charlie Linklater potrząsnął kratami. Zdycha.
Chodzcie tu zaraz. Chłop odwala kitę. Jest tam który? Strażnik pojawił się, zrzędząc. Ujrzał
wyciągniętego Tristrama i ze zgrzytem otworzył drzwi celi.
Dobra rzekł w piętnaście sekund pózniej Charlie Linklater. Pakuj się w jego mundur,
chłopie. Fajna robota skomentował, machając pałką, trzymaną za pętlę ze sztucznej skóry. Właz
prędko w jego ciuchy, jesteście podobnego wzrostu. We dwóch rozebrali nieprzytomnego
klawisza. Ale ma pryszczate plechy zauważył Charlie Linklater. Ułożył go delikatnie na pryczy
Tristrama i przykrył jego kocem. W tym czasie Tristram, sapiąc z podniecenia, zapinał na sobie
znoszony niebieski mundur klawisza. Nie zapomnij o jego kluczach rzekł Charlie Linklater i
żebyś nie zapomniał, chłopie, jego pałki. Ona może ci coś niecoś załatwić, jeszcze jak, prawdziwa
ślicznota. No, to przypuszczam, że on się nie zbudzi przez jakieś pół godziny, więc nie pośpieszaj i
zachowuj się naturalnie. Naciągnij tę czapkę mocno na oczy, chłopie. Tylko kłopot z tą brodą.
Jestem ci wdzięczny powiedział Tristram, a serce waliło mu jak oszalałe. Bardzo ci
jestem wdzięczny.
Nie ma za co odparł Charlie Linklater. Teraz walnij mnie z lekka tą pałką w potylicę, żeby
to wyglądało naturalnie. Nie potrzebujesz zamykać drzwi celi, bo i tak nikt nie będzie uciekał, ale nie
zapomnij podzwaniać kluczami, żeby to wyglądało ładnie i naturalnie. No już. Wal. Tristram
stuknął nieśmiało, niczym w śniadaniowe jajko, w czaszkę jak z dębu. Musisz się lepiej postarać
rzekł Charlie Linklater. Tristram zacisnął wargi i walnął go, jak należy. Właśnie coś takiego rzekł
Charlie Linklater, przewracając białkami oczu. Runął na kamienną posadzkę, aż blaszane kubki
zabrzęczały na półce.
Wyszedłszy na korytarz, Tristram rozejrzał się bacznie na obie strony. Na odległym końcu
galerii dwaj strażnicy gawędzili, posępnie oparci o poręcz studni, gapiąc się jak gdyby w głąb
morza. Na tym końcu nie było nikogo; tylko cztery cele do schodów. Tristrama dręczyło to, że jest
brodatym klawiszem. W kieszeni sztywnych, obcych spodni znalazł chusteczkę i rozczapierzoną
dłonią przycisnął ją sobie do ryja, że niby zęby go bolą albo szczęka, czy coś w tym rodzaju.
Postanowił nie iść za radą Linklatera: wygląda nienaturalnie, więc i zachowywać się musi
nienaturalnie. Z pobrzękiwaniem kluczy i tupiąc butami, ruszył chwiejnie i niezdarnie w dół po
żelaznych schodach. Na podeście minął innego strażnika, wchodzącego na górę. Co z tobą?
zapytał tamten. Burk krop feger dub wymamrotał Tristram. Tamten skinął głową, uspokojony, i
ruszył dalej.
Tristram potuptał na dół.
Wstrzymywał oddech. Wyglądało to na zbyt łatwe. Ciąg za ciągiem dudniącego żelastwa, [ Pobierz całość w formacie PDF ]
