52. Augusto Roa Bastos La Vigilia Del Almirante
Lewis Jennifer PrzyjćÂcie w Singapurze
How Not To Be Popular Jennifer Ziegler
Boge Anne Lise Grzech pierworodny 03 Wyznanie
02 Kristi Gold W ramionach szejka
2001.09 Gimp Workshop Plugin Features
L Frank Baum Oz 08 Tik Tok of Oz
Liber_LXI_Across_the_gulf
072. Harper Madeline Tym razem na zawsze
Władcy chaosu Michael Moynihan, Didrik Soderlind
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Bosko -odparła Kelly.
Przez następne pół godziny nieoczekiwanie skręcali i na złamanie karku pędzili
bocznymi uliczkami.
W końcu dojechalina lotnisko.
- Jesteśmy na miejscu - oznajmił triumfalnie Mario.
Diana wyjęła pieniądze z torebki.
- Proszę.
Za kurs i za ten wspaniały rajd.
Taksówkarzwziął pieniądze.
- Wielkie dzięki.
- Odprowadził je wzrokiem do wejścia, a gdyzniknęłyza drzwiami,sięgnął po komórkę.
- Z Tannerem Kingsleyem poproszę.
Agent przy stoisku Delta Airlines spojrzał na rozkład lotów.
- Tak, mamy dwa wolne miejsca na ten samolot.
Odlatuje osiedemnastej pięćdziesiąt, ma godzinny postój w Madrycie i ląduje w Barcelonieo
dziewiątej dwadzieściarano.
- Zwietnie - powiedziała Diana.
-Płaci pani kartą czy gotówką?
- Gotówką.
Odebrała bilety.
- Chodzmy do poczekalni.
Pół godziny pózniej Harry Flint zadzwonił do Kingsleya.
- Już wszystko wiem.
LecąDeltą do Barcelony.
Startująz Kennedy' egoza dziesięć szósta imają godzinny postój w Madrycie.
W Barcelonie wylądują o dziewiątejdwadzieścia rano.
- Dobrze.
Polecisz naszym samolotem i zaczekasz na nie w Barcelonie.
Liczę, że zgotujesz im ciepłe przyjęcie.
Do gabinetu wszedł Andrew.
Miał kwiatw butonierce.
- Przyniosłem te harmonogramy.
-Co to, u diabła, jest?
Skonsternowany Andrew potrząsnął głową.
179.
- Chciałeś, żebym.
-Nie to.
Tengłupi kwiatek w butonierce.
- To na ślub - odparł rozpromieniony Andrew.
- Jestem twoim drużbą.
Tanner zmarszczył brwi.
- O czym ty, do cholery.
- I nagle go olśniło.
-Tobyło siedem lattemu, kretynie!
I nie było żadnego ślubu.
Wynośsię stąd!
Oszołomiony Andrew znieruchomiał.
Nie rozumiał, co się dzieje.
- Wyjdz!
Tanner odprowadził gowzrokiem do drzwi.
Szkoda, że nie oddałem godo wariatkowa, pomyślał.
Chyba już pora.
Wystartowali łagodnie ibez przygód.
Kelly patrzyła w okno, na znikający w dole Nowy Jork.
- Myślisz, że imuciekłyśmy?
Diana pokręciła głową.
- Nie.
Wcześniej czy pózniej nas namierzą.
Ale przynajmniej dotrzemyna miejsce.
- Wyjęła z torebki komputerowy wydruk.
-Sonja Verbrugge, Berlin.
Mąż zaginął, ona nie żyje.
Gary Reynolds, Denver.
Marki Richard - dodała z wahaniem.
Kelly zerknęłanawydruk.
- A więc Paryż, Berlin i Denver, a potem znowu Nowy Jork.
-Tak.
Francuską granicę przekroczymy w San Sebastian.
Paryż.
Kelly niemogła się już doczekać.
Bardzo chciałaporozmawiaćz Samem Meadowsem.
Coś jej mówiło, że Sam jejpomoże.
No i czekałana niąAngel.
- Byłaś w Hiszpanii?
-Raz, zMarkiem.
To był najpiękniejszy.
- Kelly urwała.
-Wiesz,z jakim problemem będę musiała zmagać się do końca życia?
Z takim,żena całym świecie nie ma nikogo takiegojakon.
Kiedy jest się dzieckiemi czyta się o miłości i zakochanych, życie zmienia się w bajkę.
I my właśnie tak żyliśmy,jak w bajce.
Wy pewnie też.
- Tak - szepnęła Diana.
- Jakion był?
- Mark?
Miał w sobie coś cudownie dziecinnego - odrzekła z uśmiechemKelly.
- Dziecko o umyśle geniusza.
-Zachichotała.
- No?
-Choćby to, jak sięubierał.
Na naszą pierwszą randkę przyszedł w zledopasowanym szarym garniturze,
brązowychbutach, zielonej koszuli i jaskrawoczerwonym krawacie.
Potem już tego pilnowałam.
- Umilkłai zdławionym głosem dodała:- Wiesz co?
Oddałabym wszystko, żeby jeszcze
180
raz zobaczyć go w tym garniturze, brązowych butach, zielonej koszuli i czerwonym
krawacie.
- W jej oczachpojawiły się łzy.
-Uwielbiał zaskakiwaćmnie prezentami.
Ale największym podarunkiem, jaki mi dał, była miłość.
Nauczył mnie kochać.
- Sięgnęła po chustkę.
-A Richard?
- Był romantyczny.
Kiedy kładliśmy się spać, mówił: "Naciśnij mójsekretny guzik".
Zmiałam się wtedy iodpowiadałam:"Dobrze, że nikt tegonie nagrywa".
- Zerknęła na Kelly.
-Ten guzikto przycisk na telefonie,wiesz, ten "Nie łączyć".
Mówił, że jesteśmy w wielkim zamku, tylkomydwoje, on i ja, że ten guzik jest fosą, która
trzyma świat nawodzy.
- Pomyślała o czymś i się roześmiała.
-Był genialnym naukowcem i lubił naprawiaćróżne rzeczy.
Wiesz, cieknące krany, zepsute lampy.
Zawszepotem musiałam wzywać hydraulika albo elektryka.
Ale nigdy mu o tym nie mówiłam.
Gadały prawiedopółnocy.
Diana zdała sobie sprawę, że robiły to pierwszy raz, że nigdy dotąd nierozmawiały
omężach.
Jakby pękła niewidzialnabariera, która je dotądrozdzielała.
Kelly ziewnęła.
- Lepiej się trochę prześpijmy.
Coś mi mówi, że jutro czeka nas podniecający dzień.
Nie wiedziałanawet jakbardzo.
Harry Flint przepchnął się przeztłum na lotnisku El Prat w Barcelonie,podszedł
dookna wychodzącego na pas startowy i spojrzałna tablicę przylotów.
Samolot z Nowego Jorku miał wylądować o czasie,jużza pół godziny.
Wszystko szło zgodnie z planem.
Flint usiadł.
Musiał tylko zaczekać.
Trzydzieści minut pózniej w sali przylotów zaroiło się odAmerykanów.
Wszyscy byli podekscytowani - typowa mieszanina beztroskich turystów, handlowców, dzieci
i nowożeńców.
Flint stał zboku i, nie rzucając sięw oczy, uważnie ich obserwował.
Rzekapasażerów zmieniłasięw strumień,strumień w strumyczek, wreszcie wysechł i
strumyczek.
Flintzmarszczył brwi.
Ani śladu DianyStevens i Kelly Harris.
Odczekał jeszcze pięć minut i ruszył do bramki.
- Proszę pana, tunie wolno wchodzić!
-Federalna Agencja NadzoruTransportu Lotniczego - warknął.
-Dostaliśmy informację, że w toalecie tego samolotu może być bomba.
Mam rozkaz natychmiast to sprawdzić.
I już był na płycie lotniska.
Załoga właśnie wysiadała.
- Mogę w czymś pomóc?
- spytała go stewardesa.
- Federalna Agencja Nadzoru TransportuLotniczego.
181.
Wszedł na pokład samolotu.
Pusto.
Ani jednego pasażera.
- Coś się stało?
-Tak.
Niewykluczone, że macie tu bombę.
Doszedł do końca kabiny i zajrzał do toalet.
W toaletach niebyło nikogo.
Kobiety zniknęły.
- Nie było ich w samolocie.
-Panie Flint -odparł Kingsley niebezpiecznie spokojnym głosem.
-Widział pan, jak wsiadały do samolotu?
- Tak.
-Były tam, kiedy samolot startował?
- Tak.
-W takim razie możemy bezpiecznie założyć, że albo wyskoczyły nadAtlantykiem bez
spadochronu, albo wysiadły w Madrycie.
Zgodzi się panze mną?
- Tak, ale.
-Dziękuję.
To z kolei oznacza, że spróbują dostać się do Francji przezSan Sebastian.
DoBarcelony mogą dotrzeć na cztery sposoby: innymsamolotem, pociągiem, autobusem albo
samochodem.
Logika podpowiada mi, żepojadą samochodem.
- Chybaże.
-Proszę mi nie przerywać. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
