Courths_Mahler Jadwiga Diana
Diana Palmer Long Tall Texans 38 Fearless
Diana Palmer Long Tall Texans 35 Lawman
Diana Palmer [Long Tall Texans] The Maverick (pdf)(1)
Diana Palmer Najlepsze wciÄ Ĺź przed nami
Antonow Sztuka Bycia Szczesliwym
Edgar R Burroughs Tarzan i klejnoty
Alan Dean Foster Catechist 03 A Triumph Of Souls
Doyle Arthur Conan Studium w szkarśÂacie
Ian R. MacLeod The Light Ages
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
z wami zobaczyć. Zatrzymałam się w hotelu Mariner przy...
- W hotelu? Och, Claire! Jak mogłaś? Zaraz każę
zaprząc konie do powozu. Niedługo cię stamtąd zabiorę.
Nie sprzeciwiaj się, moja droga. Naprawdę nie mogę
pozwolić, żebyś została dłużej w jakimś hotelu! Będę za
jakieś pół godziny! Cieszę się, że przyjechałaś.
Połączenie zostało przerwane. Claire uśmiechnęła się
nieśmiało. Cóż, wygląda na to, że recepcjonista ucieszy się,
kiedy Claire wyprowadzi się z hotelu. Podziękowała telefo
nistce, kiwnęła głową zaintrygowanemu recepcjoniście, po
czym wróciła do swojego pokoju.
Kiedy portier zniósł jej bagaże na dół, uiściła należność.
Nie minęło nawet pół godziny, gdy pojawiła się pani
Howthorn, niczym wielka dama ubrana w elegancki, czarny
kostium i w dużym, zdobionym piórami kapeluszu.
- Moja droga! - wykrzyknęła i podeszła do Claire, aby
uściskać ją serdecznie. - Harrison - zwróciła się do
odzianego w liberię stangreta - weź, proszę bagaże Claire
i włóż je powozu.
- Tak, ma'am -powiedział stangret, uchylając kapelusza.
- Traktujemy Harrisona jak członka rodziny - wyznała
Maude. -Jest z nami od zawsze. - Spiorunowała wzrokiem
recepcjonistę, który przyglądał się im z zaciekawieniem.
Natychmiast zajął się swymi księgami. - Chodź, moja
droga. Ruszamy w drogę.
- Drażniłam się z nim - powiedziała Claire, kiedy
opuściły budynek hotelu. - Był bardzo wścibski, ale kiedy
wspomniałam o sufrażystkach, natychmiast stał się miły.
Maude zaśmiała się.
- One dość prężnie tu działają. Pewnego dnia zdobę-
222
MAGNOUA
dziemy prawa wyborcze, Claire, a wtedy pokażemy m꿬
czyznom, jak się powinno rządzić!
- Z pewnością - przytaknęła Claire. - Zastanawiałam
się, czy nie zacząć działać w Atlancie, ale bałam się, że to
mogłoby zaszkodzić pozycji Johna.
- Moja droga, bardzo ładnie postąpiłaś. I bardzo głupio.
- Uśmiechnęła się szeroko, gdy Harrison pomógł im wsiąść
do powozu i zamknął za nimi drzwi. - John jest znacznie
mniej konserwatywny, niż ci się wydaje. Na pewno byłby
zdziwiony, gdyby się dowiedział, że nie zrobiłaś czegoś
z obawy tylko dlatego, żeby nie wprawić go w zakłopotanie.
Uwierz mi, dziecko, że Johna po prostu nie można niczym
zażenować. Znam przecież swojego syna.
- Przypuszczam, że ma pani rację.
- Dlaczego tak naprawdę tu przyjechałaś?
Claire skrzywiła się.
- Musiałam zmienić otoczenie - mruknęła wymijająco.
- I wolałabyś o tym nie mówić. W porządku. Nie będę
cię przypierać do muru. Ale pamiętaj, że zawsze jesteś
mile widziana w moim domu, Claire - możesz zostać tak
długo, jak tylko zechcesz.
- To bardzo miło z pani strony. Chciałabym poznać rodzinę
Johna. Dziękuję, że dała mi pani taką szansę - wyznała Claire.
- A my chcieliśmy poznać ciebie. To były bardzo długie
dwa lata, Claire... nie utrzymywaliśmy żadnych kontaktów
z naszym synem. Tęskniliśmy za Johnem, ale mój mąż jest
zbyt dumny i uparty, aby się do tego przyznać. Twoja
wizyta może przynieść efekty, o jakich nawet nie marzyliś
my. Modlę się o to.
- Czy jednak mąż nie będzie miał do pani pretensji?
Podobno nie czuje się najlepiej.
223
DIANA PALMER
- Z radością powita żonę swojego syna. I uwierz mi, że
zrobi wszystko, aby pogodzić się z Johnem. A twój przyjazd
to najlepsza ku temu okazja. Poczekaj, a sama zobaczysz
- zapewniła Maude.
Claire poczuła ulgę, zapominając o zmartwieniach.
Parę minut później weszły do eleganckiego domu w stylu
kolonialnym. Rezydencja znajdowała się na rogu jednego
z placów, jakich wiele było w tym osobliwym mieście nad
Atlantykiem. Podobnie jak w przypadku większości domów
w całej okolicy, na tyłach rozciągał się otoczony murem
ogród. Zbliżały się właśnie święta Bożego Narodzenia,
dlatego na drzwiach frontowych wisiał barwny wieniec
zdobiony jasnoróżowymi i niebieskimi wstążkami, na bra
mie zaś - bukiety z gałęzi ostrokrzewia i jedliny.
Claire zauważyła także mosiężną kołatkę w kształcie
głowy lwa. Harrison otworzył drzwi, aby wpuścić obie panie
do środka, po czym wniósł za nimi walizki. Młoda pokojówka
czekała na polecenia, ale Maude odprawiła ją z uśmiechem.
- Czuj się jak u siebie w domu - powiedziała do Claire,
po czym zajrzała przez otwarte drzwi do salonu.
- Emily, nigdy nie zgadniesz, kto tu jest!
Kiedy Emily wyszła do hallu, jej twarz rozpromieniła się
na widok Claire. Uściskały się serdecznie, po czym przeszły
do saloniku, gdzie rozmawiały z ożywieniem przy herbacie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
