Arthur C Clarke & Stephen Baxter [Time Odyssey 02] Sunstorm (v4.0) (pdf)
Douglas Arthur Złoto z Porto Bello
Howard Robert E. Conan i Skarb Tranicosa
Colin Kapp Chaos 01 Formy Chaosu
Anonim OpowieśÂ›ć‡ pielgrzyma
Christie Agatha Tajemnica Sittaford
Catherine Mann [Dark Ops 01] Defender (pdf)
Carroll Jonathan Drewniane Morze
Bond Stephanie ZakśÂ‚ad
Chmielewska_Joanna_ _Najstarsza_prawnuczka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
25
V. Na ogłoszenie zjawia si go ć
Nasza ranna wyprawa nadwer yła moje w tłe siły, tote po południu czułem si bardzo
wyczerpany. Po wyj ciu Holmesa na koncert poło yłem si na kanapie i próbowałem zasn ć.
Niestety daremnie. W moim mózgu, podekscytowanym rannymi wydarzeniami, snuły si
najrozmaitsze przypuszczenia i domysły. Wystarczyło mi zamkn ć oczy, by ujrzeć przed sob
wykrzywione, małpie rysy zamordowanego. Wyraz jego twarzy tak mnie przygn bił, e mi-
mo wszystko czułem wdzi czno ć dla mordercy za uwolnienie ludzko ci od podobnego typa.
W tpi , czy na całym wiecie znalazłoby si jeszcze jakie inne oblicze tak wyra nie napi t-
nowane wyst pkiem jak oblicze Enocha J. Drebbera z Cleveland. A przecie rozumiałem, e
sprawiedliwo ci musi si stać zado ć i e w oczach prawa niemoralno ć ofiary nie usprawie-
dliwia zabójcy.
Im wi cej my lałem o wszystkim, tym bardziej zadziwiaj ca wydawała mi si hipoteza
Sherlocka Holmesa, e Drebbera otruto. Przypomniałem sobie, jak Holmes w chał wargi
ofiary, i nie w tpiłem, e wykrył co , co go naprowadziło na t my l. A je eli tego człowieka
nie otruto, to jak poniósł mierć, skoro na zwłokach nie stwierdzili my ani ran, ani ladów
uduszenia? Lecz z drugiej strony, czyja krew tak obficie splamiła podłog ? Nie było adnych
ladów walki, a przy ofierze nie znale li my adnej broni, któr mógłby zranić swego prze-
ciwnika. Czułem, e obaj z Holmesem nie b dziemy mogli zasn ć tej nocy. Spokój i pewno ć
siebie mego przyjaciela upewniły mnie, e ju sobie stworzył jasny pogl d na cał spraw . Ja
jednak nie miałem najmniejszego wyobra enia, o co by mogło chodzić w tej zbrodni i jak j
popełniono.
Holmes wrócił bardzo pó no. Tak pó no, e zdawałem sobie spraw , i to nie tylko kon-
cert trzymał go poza domem. Zanim si zjawił, podano ju obiad.
To było wspaniałe powiedział usadowiwszy si przy stole. Czy pan pami ta, co po-
wiedział Darwin o muzyce? Twierdzi, e ludzko ć znała j i potrafiła ocenić na długo przed
powstaniem mowy. Być mo e, dlatego działa na nas tak silnie. W naszych duszach drzemie
niejasne wspomnienie zamglonych wieków, kiedy wiat był jeszcze w kolebce.
Bardzo szerokie uj cie.
Nale y wszystko ujmować tak szeroko, jak szeroka jest sama natura, skoro ma si j
tłumaczyć. Co si stało? le pan wygl da. Zm czyło pana to zabójstwo przy Brixton Road.
Prawd mówi c, tak odpowiedziałem. Moje przygody w Afganistanie powinny były
uodpornić mnie psychicznie. Spokojnym okiem patrzyłem przecie na kolegów r banych w
kawałki pod Maiwand.
Rozumiem to doskonale. Tajemnica otaczaj ca t spraw podnieca imaginacj , a gdzie
nie ma imaginacji, nie ma grozy. Czy ju pan przegl dał wieczorne gazety?
Jeszcze nie.
Znajdzie pan w nich do ć dokładne sprawozdanie ze zbrodni. Milcz jednak o tym, e
przy wynoszeniu trupa wypadła na ziemi kobieca obr czka. To dobrze.
Czemu?
Niech pan spojrzy na to ogłoszenie odparł Holmes. Dzi rano wysłałem ten tekst do pa-
ru pism.
Podał mi gazet przez stół. Spojrzałem na wskazane mi ogłoszenie. Było pierwsze w ru-
bryce znaleziono .
26
Dzi rano na Brixton Road, mi dzy szynkiem Biały Jele i Holand Grove
znaleziono złot obr czk . Zgłosić si po odbiór do dr. Watsona, 221b Baker Street,
dzi wieczór mi dzy ósm i dziesi t .
Prosz mi wybaczyć, e podałem pana nazwisko mówił Holmes. Gdybym u ył wła-
snego, który z tych bałwanów poznałby si na rzeczy i chciałby si wtr cić.
Nic nie szkodzi odpowiedziałem. Ale je li si nawet kto zgłosi, nie mam obr czki.
Ma j pan rzekł wr czaj c mi obr czk . Ta jest zupełnie podobna, niemal identyczna.
I jak pan przypuszcza, kto po ni przyjdzie?
Jak to kto? Człowiek w br zowym palcie... nasz rumiany przyjaciel w bucikach o szero-
kich noskach. Je li nie przyjdzie sam, przy le wspólnika.
Nie b dzie si bał?
Ani troch ... Je li mój pogl d na spraw jest słuszny, a s dz , e tak, ten człowiek b dzie
wolał zaryzykować głow , ni stracić obr czk . Według mnie zgubił j , gdy si pochylił nad
ciałem Drebbera, i nie zauwa ył tego w por . Po wyj ciu z domu połapał si , e jej nie ma i
zawrócił. Ale ju natkn ł si na policj , któr ci gn ł przez własn głupot , zapomniawszy
zgasić wiec . Musiał wi c udać pijanego, by odwrócić od siebie podejrzenie policjanta, które
mógł obudzić swym widokiem. Niech si pan teraz postawi na jego miejscu. Gdy ponownie
wszystko przemy lał, musiało mu przyj ć do głowy, e mógł zgubić obr czk na ulicy, ju po
wyj ciu z domu. Có wi c zrobi? Niecierpliwie b dzie wyczekiwać na wieczorne gazety,
spodziewaj c si , e mo e kto ogłosi o jej znalezieniu. Ucieszy si na widok spełnionej na-
dziei. Nie b dzie si posiadał z rado ci. Czemu miałby podejrzewać pułapk ? Nie zrozumie,
jaki zwi zek mo e mieć znalezienie obr czki z morderstwem. I przyjdzie. Musi przyj ć. Zo-
baczy go pan za godzin .
A wtedy? zapytałem.
Reszt niech pan mnie pozostawi. Czy ma pan jak bro ?
Mam mój stary słu bowy rewolwer i par naboi.
Dobrze by było, gdyby pan go oczy cił i nabił. To desperat i choć postaram si go zasko-
czyć, dobrze b dzie przygotować si na wszystko.
Poszedłem do sypialni i uczyniłem, jak mi radził. Gdy wróciłem z rewolwerem w r ku, za-
stałem stół ju sprz tni ty, a Holmesa pochłoni tego swym ulubionym zaj ciem: wodzeniem
smyczkiem po strunach.
Zagadka si komplikuje powitał mnie. Wła nie nadeszła odpowied na depesz do
Ameryki. Potwierdza si mój pogl d.
To znaczy? zapytałem gor czkowo.
Moje skrzypce byłyby lepsze, gdyby im dać nowe struny zauwa ył. Niech pan wsa-
dzi rewolwer do kieszeni. Gdy ten go ć wejdzie, musi pan z nim mówić jakby nigdy nic.
Reszt prosz mnie zostawić. Niech go pan nie spłoszy przygl daj c mu si zbyt badawczo.
Ju ósma powiedziałem patrz c na zegarek.
Tak. Pewnie tu b dzie za par minut. Niech pan troch uchyli drzwi. Tak, tyle wystarczy.
Teraz niech pan przeło y klucz do wewn trz. Dzi kuj . Rzadk ksi k kupiłem wczoraj na
straganie: De iure inter Gentes , wydan po Å‚acinie w Liège w Niderlandach w roku 1642.
Głowa Karola10 mocno jeszcze siedziała na karku, gdy wytłoczono ten mały tomik w br zo-
wej skórze.
Kto go tłoczył?
Jaki Phillipe de Croy. Na pierwszej karcie widnieje spłowiały ju napis: Ex libris Gu-
lielmi Whyte . Zastanawiam si , kim był ten William Whyte. Pewnie jakim w cibskim
prawnikiem siedemnastego wieku. S dz c po pi mie, musiał być wielkim legalist . Ale oto
nasz go ć.
10
Mowa o ci tym Karolu I (1600 1649), królu Anglii i Irlandii.
27 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
