Donita K Paul [DragonKeeper Chronicles 03] DragonKnight (pdf)
Denise A Agnew [Daryk World 03] Daryk Craving (pdf)
Brandy Golden [Brocton Chronicles 03] More of Maddie Danvers [DaD] (pdf)
Krentz Jayne Ann Eclipse Bay 03 Koniec lata
Wil McCarthy The Queendom of Sol 03 Lost in Transmission (Bantam)
Ashlynn Pearce Rough Edges
Graham Masterton SzataśÂskie WśÂosy
Karol Marks  Kapitał stały i kapitał zmienny (1867 rok)
Glen Cook Garrett 04 Old Tin Sorrows
Jan PaweśÂ II PRZEKROCZYC PRÄÂG NADZIEI
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Jego głód rósł z każdym krokiem. Demon zawzięcie potrzebował
pożywienia, mózg zaścielała krwawoczerwona mgła. Czuł zapach nocy.
Potrzebował czas by przyzwyczaić się do dzwięków i zwyczajów tego
miasta. Morską sól czuł w powietrzu: gęsta mgła, widok nocnego życia
było zupełnie Nie takie jakie było u niego w domu. Ale ktoś poluje na
wampirów. Gdy wampiry się dowiedziały że mogą zostawić swoje ziemie,
to od razu zbiegły od ciemnej sprawiedliwości i zaczęli się rozmnażać.
Aidan dobrowolnie zaproponował wyjechać z ukochanych Karpat, żeby
obronić swoich ludzi. San Francisco stał się jego nowym terenem
użytkowania. Kiedyś przyjeżdżał tu by rozkoszować się miastem i jego
rozmaitymi ludzmi, a teraz myślał o nim jak o własnym domu. Kulturalno
rozrywkowe centa były wspaniałe. Teatr i opera liczne. Była
dostarczeniem jedzenia do domu.
Cicho się przesuwał zbliżając się do uliczki. Mięśnie przetaczały się pod
ubraniem. Trzej straceńcy mierzyli ulice krokami ulice i szeptali Nie
podejrzewając o prześladowaniu. Myśliwy świadomie obniżył swój
poziom słuchu pragnąc zapewnić bezpieczeństwo organom czuć, ale
Nawet po tym ich szeptanie było zbyt głośne dla niego. Niezwykle
nasycone emocje, jaskrawe kolory, których Nie doznawał przez tyle lat,
przytłaczały go. Noc wydawała się taka oślepiająca aż łapało dech. To było
zachwycające: obłoki, gwiazdy, księżyc, wszyscy naokoło.
Aidan przeciągnął silnymi ramionami, zrzucając napięcie w ciele. Był
bardziej muskularny niż pozostali przedstawiciele jego roku. Większość
jego ludzi byli bardziej cieńsi, pełni wdzięku. On i jego brat blizniak
silnie odznaczali się od pozostałych. Blondyni ze złotymi oczami,
przedstawiali sobą kontrast z ciemnymi oczami o włosami, zwykłymi dla
jego wyglądu.
Zbliżył się do uliczki i wysłał do przodu wezwanie. Nie warto było mu tak
postępować. Mężczyzni znalezli go momentalnie i próbowali napaść. Ale
tak było spokojniej dla niego. Chociaż drapieżnik siedzący w nim
spragniony był walki, lecz teraz Nie było na to czasu by przyzwalać swojej
naturze. Tak czy inaczej, bycie na granicy obłędu i prawie przeobraziwszy
się w wampira, czekając na swoja życiową partnerkę, tym bardziej
przeszło tak mało czasu po zabójstwu Poula, Nie mógł pozwolić sobie na
wybuch przemocy. Teraz miał cel, przyczyna jego trwania, Nie pozwoli
swojej naturze drapieżnika wyjść spod kontroli.
Jeden z trójki przypalił papierosa. Jego gryzący aromat przeszedł wzdłuż
ulicy. Zatem mężczyzna szybko się zawrócił i poszedł precz z uliczki.
Dwóch ostatnich poszli za nim, jeden przy tym czyścił swoje brudne
paznokcie składanym nożykiem. Ich oczy były szkliste jakby zażywali
narkotyki. Aidan zbulwersował się, rozdrażniony tym. Z drugiej strony
krew to krew i narkotyki Nie mogą wywrzeć na nim żadnego działania.
- Zimno dziś jest miękko powiedział Aidan, obejmując palacza za
ramiona.
Przyprowadził mężczyznę z powrotem do ciemnej uliczki, dalej od
ciekawskich oczu, pochylił jego głowę, by wygodniej było pić. Dwóch
pozostałych czekało na swoją kolej. Ich nieumyte ciała i absolutnie
bezużyteczne mózgi wywołały w nim wstręt ale potrzebował pożywienia.
Czasami zadawał sobie pytanie: dlaczego takim ludziom było pozwalane
żyć? Byli zupełnie inni niż przedstawiciele jego rodu. Zrzekł się swojej
duszy i stał się wampirem, polując na takich którzy zagrażali jego rasie.
Dlaczego oni istnieli? Po co Bóg ich stworzył? Po co podarował im
możliwość oddychania wiedząc, że oni Nie są w stanie przeżyć życia z
zaszczytem? Mężczyzni Karpat znosili setki, a Nawet tysiące lat tylko dla
tego, żeby w jedną chwile spotkać świt i umrzeć albo zostać zastępcą i
stracić dusze na zawsze. A ludzcy mężczyzni Nie mogli wynieść Nawet
kilku lat.
Aidan niedbale odrzucił głowę swojej ofiary na swoją rękę. Mężczyzna
podszedł do niego sam, Nie opierając się hipnotycznemu stanowi. Chciał
wykonać wszystkie jego życzenia. Aidan jadł łapczywie Nie zwracają
uwagi na to że mężczyzni potem będą osłabieni i bezradni pewien czas.
Potrzebował pożywienia, miał wstręt do ich życia. Te istoty zawsze
szukali słabszych od siebie do wykorzystania w swoich celach. Oni byli
okrutni dla swoich kobiet i unikali swoich obowiązków dla
najkosztowniejszych skarbów w ich życiu swoich dzieciach. Dlaczego
wybrali te drogę? Kto pchnął ich do niego? Aidan sadził, że każdy musi
wybrać dla siebie samodzielnie drogę , a Nie szukać łatwego wyjścia. U
mężczyzn Karpatian były instynkty drapieżników czasem byli bardziej
niebezpieczni niż dzikie zwierzęta, ale żaden Nie obraziłby swojej kobiety
albo dziecka. Trzymali się surowego kodeksu zaszczytu, Nawet kiedy
musieli zabijać. Wszystko doskonale wiedzieli o następstwach swoich
działań i odpowiedzialności swoich talentów. I gdyby tych trzech byli
Karpatianinami to dawno zostali by już zabici. Karpatian Nie może
przynosić krzywdy słabszemu.
Druga ofiara zatoczyła się i runęła na pierwszego mężczyznę. Aidan
przyciągnął trzeciego z nożem w ręku bliżej. Ofiara popatrzyła się na
niego.
- Będziemy świętować? z ochrypłym śmiechem zapytał łajdak.
- Tak, ale tylko jeden z nas.- miękko zgodził się Aidan pochylając głowę,
żeby znalezć pulsującą żyłę.
Pierwsza fala dziwnych uczuć zalała go. Lekko uniósł głowę na chwile,
krew zaczęła tryskać z żyły. Szybko i celnie zatopił się zębami.
To była Alex. Poczuł pierwszą fale bólu, uderzającą ją.
Dokładnie zamknął ranę, upewniając że Nie zostało na szyi żadnego śladu
ugryzienia. W tym mieście nikt Nie mógł się dowiedzieć o jego istnieniu.
Pozwolił swojej ofierze paść na ziemie. Jeśli ktoś przechodziłby obok, to
pomyślał ze ta trojka jest zwyczajnie pijana. Krwawy ślad na koszuli
jednego można by było uznać, iż złamał sobie nos. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
