William R. Forstchen Crystal Warriors 1 Crystal Warriors
William Shatner Tek War 01 Tek War
William Shatner Tek War 4 Tek Vengeance
Ian Morson [William Falconer Mystery 05] Falconer and the Great Beast (pdf)
Lensman 09 Smith, E E 'Doc' & Ellern, William B New Lensman
Jeffries Sabrina Taniec zmysśÂów Stare panny Swanlea 04
Cross Caroline SpeśÂniony sen
Sedziwoj DZIEKONSKI
Jason Frost The Warlord v1
85 15 KlćÂska konwoju PQ 17
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
drzwi, pozostawiając ją w bezradnej wściekłości. Dlaczego
korzystał z każdej okazji, by robić uszczypliwe uwagi na te-
mat pozornej różnicy w ich statusie społecznym? To napra-
wdę było niesprawiedliwe.
S
R
Obróciła się, patrząc na luksusowo wyposażoną kuchnię.
Otaczało ją mnóstwo akcesoriów: zwisające z sufitu garnki
i patelnie, miedz i srebro, miski i koszyki. Raj dla kucharza
i degustatora. Zuzanna ochoczo zabrała się do przygotowa-
nia wieczornego posiłku.
W jakiś czas pózniej, zagubiwszy się kompletnie w rozko-
szy gotowania w stylu, na jaki nigdy nie mogła sobie pozwo-
lić w domu, Zuzanna zastanawiała się nad wizytą w małej
piwniczce, gdzie jej ciotka trzymała wina. W tym właśnie
momencie Craig ponownie pojawił się w kuchni.
- Wspaniale pachnie - powiedział.
Zuzanna otworzyła szerzej oczy na widok jego nowego,
czystego i zdecydowanie bardziej formalnego ubioru. Miał
na sobie obszerne spodnie khaki i koszulę, która choć nieco
wytarta, wyglądała jak gdyby została zaprojektowana przez
Perry Ellisa lub C. J. Younga. Jej rdzawobrązowy deseń
akcentował jaśniejsze pasma w jego doprowadzonych już
do porządku włosach. Przez chwilę, zapomniawszy o bo-
żym świecie, po prostu gapiła się na niego.
- To najlepszy strój, jaki mam - rzekł, najwidoczniej zle
interpretując jej spojrzenie.
- Wyglądasz... bardzo dobrze - powiedziała z nagłą
świadomością, że ona sama nie pomyślała o przebraniu się
do obiadu. - Naprawdę nie musiałeś...
- Byłem kompletnie brudny. - Skrzywił się. - Więc jeśli
już brałem prysznic, pomyślałem, że mogę się przebrać.
Swoją drogą, świetna ta wanna na górze. Zabytkowa, z po-
rcelany.
Sam obraz Craiga w wannie zaniepokoił ją.
- Nigdy tam przedtem nie byłam - powiedziała, spraw-
dzając w garnku ryż. - Cieszę się, że ci się podoba.
- Czy mogę ci w czymś pomóc?
- Mógłbyś nakryć do stołu - zasugerowała. - Już prawie
gotowy. Aha, i w piwnicy...
S
R
- Tak, widziałem kolekcję twojej ciotki. Jest tam parę do-
brych roczników. Co powiesz na Chateau Haut Brion? Było-
by wspaniałym uzupełnieniem obiadu.
Zuzanna wpatrywała się w niego, nie bardzo wiedząc, czy
przypadkiem nie kpi sobie z niej. Wspomniane wino koszto-
wało przeszło trzydzieści dolarów za butelkę.
- Masz bardzo kosztowny gust jak na kogoś, kto nie po-
błaża sobie i innym. Czy to zwykle pijesz?
Wyglądał, jakby chciał coś powiedzieć, lecz się rozmyślił.
- Zadowolę się więc wodą sodową - poprawił się
z uśmiechem. - Ale wiesz, jak mówi przysłowie: być
w Rzymie i nie...
- Masz rację. - Zgodziła się impulsywnie. Nie chciała
wydać się skąpa, a poza tym sama nie miałaby nic przeciwko
spróbowaniu dobrego wina. Dlaczego nie? - Siadaj. Muszę
doprowadzić się do porządku.
- Proszę to pozostawić mnie, madame - rzekł z kpiącym
ukłonem.
Kiedy wróciła do jadalni, podsunął jej krzesło, najwido-
czniej bawiąc się improwizowaniem roli kelnera. Gdy usiad-
ła, dalej kręcił się w pobliżu.
- Kurczak a la citron? - zasugerował uprzejmie, prze-
sadnie akcentując.
- Nie musisz tego robić. - Uśmiechnęła się, gdy wytwor-
nie serwował jej kurczaka.
- Jeśli jesteś przyzwyczajona do Ma Maison... - powie-
dział, nakładając jej jarzyny i ryż.
Zuzanna westchnęła.
-Craig, nigdy nie byłam w Ma Maison. Nawet nie wiem,
gdzie to jest.
Wzruszył ramionami, odkorkowując wino.
- Słyszałem, że to już nie to, co dawniej. - Jego oczy
błysnęły figlarnie, gdy napełnił jej kieliszek.
- Naprawdę? - zagapiła się na niego. - Skąd wiesz?
- Tylko żartowałem - rzekł. - A więc... na kim starałaś
S
R
się wywrzeć takie dobre wrażenie, kiedy rozmawiałaś przez
telefon?
- Na właścicielce drogiego butiku - przyznała, z zakło-
potaniem utkwiwszy wzrok w niewidzialnym punkcie. -
Według mojej przyjaciółki, która jest aktorką, to jedyny spo-
sób na zwrócenie ich uwagi. Snoby chcą mieć do czynienia
wyłącznie z innymi snobami. Nie można wyglądać, jakby...
się umierało z głodu - skończyła, by po chwili dodać: -
Wiesz, co mam na myśli?
- Tak, chyba rozumiem - powiedział, lecz jego głos do-
tarł do niej z oddali. Podniosła głowę. W czasie, gdy mówi-
ła, Craig odszedł w drugi koniec pokoju. Swoje nakrycie po-
stawił na drugim końcu stołu, dobrych dziesięć stóp od niej.
Zajął miejsce, podczas gdy ona patrzyła na niego z otwarty-
mi z niedowierzania ustami. Złapał jej spojrzenie i poma-
chał przyjacielsko.
- Jeżeli będziesz czegoś potrzebować, daj mi znać! - za-
wołał, a jego głos odbił się echem w absurdalnie wielkim
pokoju.
- Myślę, że dałeś mi jasno do zrozumienia, o co ci chodzi
- rzekła oschle. - Może teraz przysuniesz swoje krzesło w tę
stronę?
- O co mi chodzi? - zapytał niewinnie i wzruszył ramio-
nami. - Oczywiście, pochlebia mi, że chcesz, bym siedział
bliżej ciebie...
- Słuchaj - powiedziała. - Ja osobiście uważam, że jadal-
nia tej wielkości jest absurdalna. Ale ciotka Lucille lubi
urządzać wielkie przyjęcia. Uwielbia gości w domu. Czy
jest w tym coś złego?
Craig był zajęty przysuwaniem bliżej serwetki ze swym
nakryciem.
- Nic - odparł.Tylko żartowałem. - Sięgnął po sól. -
Oczywiście ja wychowałem się. w mieszkaniu mniejszym od
tego pokoju.
Powiedział to rzeczowo, bez śladu goryczy, ale Zuzanna
S
R
była czujna. Nic nie mówiąc, nałożyła sobie jeszcze kawałek
kurczaka. Nie miała ochoty bronić Lucille. Pomyślała o tym,
czy próbować uświadomić go co do swego skromnego po-
chodzenia. %7łe pod pewnym względem Craig przypominał
jej ojca. Biedny tato: zazdrosny o siostrę swej żony; zbyt
dumny, by kiedykolwiek zaakceptować jej spontaniczne ge-
sty, płynące z dobrego serca; zbyt niewolniczo przywiązany
do średniej klasy społecznej, by kiedykolwiek wspiąć się na
wyżyny, które tak bezceremonialnie osiągnęła Lucille, po-
ślubiając bankiera. Ale ponieważ mama także pracowała,
Zuzanna nie wychowywała się w ubóstwie jednopokojowe-
go mieszkania. Jej dzieciństwo nie było prawdopodobnie ta-
kie jak Craiga.
- Może jednak powinienem był zostać na drugim końcu
stołu?
Zuzanna spojrzała znów na niego, ocknąwszy się z zamy-
ślenia. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
