Kleypas Lisa Bow Street 3 Worth Any Price
Damy z Bath Swan Susan
Najpiekniejsza Aleksandra Jakubowska
Ashlynn Pearce Rough Edges
How the Catholic Church Built W Thomas E. Woods
Roberts Nora Komu zaufać‡
Morey Trish Mć…śź z Toskani
Foster, Alan Dean Catechist 03 A Triumph of Souls
Coles R., The_Secular_Mind
0521790131.Cambr
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
sobie pomyśleć, że powinien trzymać się od niej z daleka?
Ręka Charliego opadła, a potem powędrowała po jej ramieniu
w górę, by spocząć na piersi Cassie. Zamknął ją w dłoni,
czujÄ…c, jak sutka twardnieje pod jego dotykiem. Cassie we¬
stchnęła. Przez jej ciało przebiegł dreszcz. Miała wrażenie, że
od środka pali ją gorąco. Przytrzymała jego dłoń i spojrzała
mu w oczy.
- Nie możemy teraz tego zrobić, Charlie. Wszyscy już są
na dole, czekajÄ… na nas.
Charlie zdawał się jednak nie słyszeć. Chciał, by ta chwila trwała. Nie chodziło mu nawet
o to, by pójść z Cassie do łóżka. Chciał po prostu z nią być, czuć jej bliskość, zapach, jej
dotyk. Było mu tak dobrze. Ale słyszał, oczywiście, co do niego powiedziała, i wiedział, że
czeka na odpowiedz.
- JesteÅ› pewna? - szepnÄ…Å‚. - ZrobiÄ™ wszystko, co zech¬
cesz. Ale powiedz szczerze, chcesz tego?
Z jej oczu mógł wyczytać odpowiedz. Patrzyły na niego z czułą uwagą. Widział w nich
namiętność i odwagę. Ale to spojrzenie mówiło, że powinni poczekać. Ma poddać się
pró¬bie, zasÅ‚użyć na to.
- To chyba ja powinnam ciÄ™ o to zapytać. Ty odpo¬wiedz, czy naprawdÄ™ tego chcesz?
Nie masz żadnych wÄ…t¬pliwoÅ›ci?
- %7Å‚adnych - odparÅ‚ z przekonaniem. - Mam ci to udo¬wodnić? - zapytaÅ‚ z bÅ‚yskiem w
oku.
- Nie teraz, Charlie - uśmiechnęła się. - Musimy zejść na dół - powiedziała, wysuwając
się z jego objęć.
Charlie ujÄ…Å‚ jÄ… za rÄ™kÄ™ i spojrzaÅ‚ z powagÄ…, która jÄ… zadziwi¬Å‚a. StaÅ‚ przyglÄ…dajÄ…c siÄ™ jej
tak, jakby chciał powiedzieć coś ważnego. Cassie spoważniała i patrzyła na niego z
wyczeki¬waniem.
- Ale wiesz... Ja nie potrafiÄ™... Ja nie wiem, czy potrafiÄ™
- poprawił się. - Widzisz, związki uczuciowe to nie jest moja
mocna strona. Czy możesz mi dać trochę czasu?
Musiał się chyba zawstydzić tej szczerości, bo nagle zaczął mówić szybko i z przesadnym
ożywieniem, jakby chciał ukryć zażenowanie.
- Rany boskie! Co ja wygadujÄ™! StojÄ™ w pokoju hotelo¬wym z prawie nagÄ… kobietÄ… i
opowiadam takie rzeczy. Do czego ty mnie doprowadziłaś! Armstrong, jak ty to robisz?
- Mam swój sposób... - uÅ›miechnęła siÄ™. - Wiem - doda¬Å‚a poważniejÄ…c. - Nie bÄ™dziemy
się spieszyć, Charlie... Ja na pewno nie będę się spieszyć - powiedziała, potrząsając jego ręką,
jakby zawierali ugodę. - A teraz zostaw mnie, bo muszę się szybko ubrać. Spotkajmy się za
dziesięć minut w jadalni. Co ty na to?
Skinął głową.
- Dlaczego to wszystko musi być takie trudne? - wes¬
tchnął i kręcąc z dezaprobatą głową, ruszył do drzwi.
Na dole wszyscy, oczywiście, pytali go o podbite oko. %7łartom i żarcikom nie było końca.
Jedynie Cassie studiowa¬Å‚a pilnie hotelowe menu, tak jakby od wyboru miÄ™dzy jajkiem na
miękko a grzankami na szynce miała zależeć reszta jej życia.
- Wszystko jedno, co się stało - skrzywił się w końcu
Charlie. - Ważne, że warto było. Prawda, Cassie? - pochylił
siÄ™ ku niej nieoczekiwanie.
Cassie zachowała kamienną twarz, ale na moment wpadła w panikę. Co ma odpowiedzieć?
Charlie zrobiÅ‚ tak wyraznÄ… aluzjÄ™... CzuÅ‚a na sobie wzrok wszystkich obecnych. SpoglÄ…¬dali
na nią z widocznym rozbawieniem. Przypomniała sobie, na szczęście,-że ludzie z reklamy nie
traktujÄ… tego wszystkie¬go tak poważnie jak ona.
- Skoro ty tak uważasz - powiedziała, robiąc znaczącą
minÄ™.
Wydawało jej się, że wszyscy odetchnęli z ulgą i wymienili pełne aprobaty spojrzenia. A
może tylko jej się zdawało?
- CzujÄ™, że wreszcie zaczniemy normalnie pracować - po¬wiedziaÅ‚ Scott, odsuwajÄ…c siÄ™
z krzesÅ‚em od stolika. Joe mach¬nÄ…Å‚ w jej stronÄ™ przyjaznie. W tej samej chwili do sali weszÅ‚a
hostessa, niosÄ…c telefon.
- Telefon do pana Garnetta!
Tom zerwał się od stołu i złapał słuchawkę.
- Urodziła... - szepnęła Cassie, składając ręce. Wszyscy
na chwilÄ™ zamarli w oczekiwaniu.
- Urodziło się! - oznajmił Tom triumfalnie. - Tydzień wcześniej! - Potoczył
rozradowanym spojrzeniem po zgro¬madzonych.
W sali wybuchł aplauz. Koledzy ruszyli z gratulacjami. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
