Teresa z Avila, KsiÄga Fundacji
Asimov, Isaac Magical Worlds of Fantasy Faeries
Asimov, Isaac Robot 08 Pebble In The Sky
Hall Steffie Przygoda z milionerem
Az ajanlat Katie Ashley
D. Virtue Dzieci Indygo. Opieka i Wsparcie
Barrett Gail Naleśźć do Ciebie
Debra Webb ZakśÂadnicy
Kim Dare Pack Discipline 01 The Mark of an Alpha
J.R.R. Tolkien WśÂadca PierśÂcieni 1 Druśźyna PierśÂcienia 2
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przez tego samego lorda Dorwina, który był tu w ubiegłym tygodniu - a tu jest jego symboliczna
analiza.
Tekst traktatu zajmował bite pięć stron druku, natomiast na nabazgranie jego analizy
wystarczyło
Holkowi mniej niż pół strony.
ż- Jak widzicie, panowie, gdzieś około dziewięćdziesięciu procent tekstu zostało w wyniku
analizy odrzucone jako pozbawione znaczenia, a to, co pozostało, można opisać w taki oto
interesujący sposób:
Zobowiązania Anakreona względem Imperium - żadne! Władza Imperium nad Anakreonem -
żadna!
I znów pięć głów pochyliło się nad kartką, sprawdzając poprawność wywodu i jego zgodność z
tekstem traktatu, a kiedy wreszcie dobiegło do końca, Pirenne rzekł zafrasowanym głosem:
- Wydaje się, że analiza jest poprawna.
- Przyznajecie zatem, że ten traktat to nic innego jak tylko deklaracja całkowitej niezależności
Anakreona i uznanie tego faktu przez Imperium?
- Wydaje się, że jest tak w istocie.
- I myślicie, że Anakreon nie wie o tym i nie pragnie potwierdzić swej niezależnej pozycji? I to
w taki sposób, żeby było jasne dla wszystkich, że drwi sobie z grózb Imperium? Szczególnie w
sytuacji, kiedy jest sprawą oczywistą, że Imperium jest zbyt słabe, by zrealizować jakąkolwiek z
tych grózb. Bo przecież w przeciwnym razie nigdy by się nie zgodziło na niepodległość Anakreona.
- Jak zatem - wtrącił się Sutt - może burmistrz Hardin wyjaśnić zapewnienia lorda Dorwina o
poparciu Imperium dla nas? Wydają się one... - wzruszył ramionami - no więc, wydają się one
zadowalające.
Hardin opadł na krzesło.
- Wiecie, że to najciekawsze w tej sprawie. Przyznam się, że kiedy po raz pierwszy spotkałem
szanownego miałem go za skończonego durnia... ale okazało się, że jest naprawdę doskonałym
dyplomatą i niezwykle sprytnym facetem. Pozwoliłem sobie nagrać wszystkiego jego wypowiedzi.
W tym momencie wśród zebranych zapanowało poruszenie, a Pirenne skrzywił się z
niesmakiem.
- No, i co się stało? - spytał Hardin. - Zdaję sobie doskonale sprawę z tego, że było to
karygodnym pogwałceniem praw gościnności i że nie zrobiłby tego żaden tak zwany gentleman.
Zdaję sobie też sprawę z tego, że gdyby jego lordowska mość zorientował się w tym, mogłoby to
mieć nieprzyjemne konsekwencje... Ale się nie zorientował, a ja mam nagrania i nie ma o czym
mówić. Kazałem spisać ich treść i również wysłałem Holkowi do analizy.
- A gdzie ta analiza? - spytał Lundin Crast.
- To jest właśnie najciekawsze - odparł Hardin. - Była to pod każdym względem najtrudniejsza
ze wszystkich trzech analiz. Kiedy po dwóch dniach wytężonej pracy udało się Holkowi
wyeliminować wszystkie nic nie znaczące frazesy, zbyteczne zastrzeżenia i ogólnikowe
sformułowania, okazało się, że nic nie zostało. Wszystko było wykreślone. Lord Dorwin,
panowie, w czasie pięciu dni rozmów nie powiedział dosłownie nic, co miałoby jakieś
znaczenie, a zrobił to tak umiejętnie, że nikt się w ogóle nie zorientował. Oto są te gwarancje, które
dało wam wasze nieocenione Imperium.
Gdyby Hardin położył na stole bombę z gazem cuchnącym, nie wywołałby większego
zamieszania. Odczekał cierpliwie, aż gwar ucichnie.
- Tak więc - zakończył - kiedy posłaliście im list z pogróżkami - bo w istocie były to pogróżki -
że Imperium podejmie przeciw nim odpowiednie działania, to po prostu rozwścieczyliście władcę,
który dobrze wie, jak się naprawdę sprawy mają. Naturalnie jego ego domagało się
natychmiastowego działania i to ultimatum jest tego efektem. W ten sposób doszliśmy do mojego
pierwszego pytania - co zrobimy, mając tydzień czasu?
- Wydaje się - powiedział Sutt - że nie mamy wyboru i musimy zgodzić się na założenie przez
Anakreończyków bazy wojskowej na Terminusie.
ż- W tym punkcie zgadzam się z panem - odparł Hardin - ale co zrobimy, aby ich stąd wykopać
przy najbliższej okazji?
Wąsy Yate Fulhama drgnęły.
- Brzmi to tak, jakby był pan zdania, że na siłę trzeba reagować siłą.
- Siła - usłyszał Fulham w odpowiedzi - to ostateczność, do której uciekają się nieudolni. Nie
mam jednak najmniejszego zamiaru słać dywanów pod ich stopy i usuwać najlepszych mebli dla
ich wygody.
- W dalszym ciągu nie podoba mi się sposób, w jaki pan to ujmuje - upierał się Fulham przy
swoim. - To niebezpieczna postawa, tym bardziej niebezpieczna, że - jak zauważyliśmy ostatnio -
spora część ludności zdaje się odpowiadać na pana sugestie właśnie w ten sposób. Mógłbym [ Pobierz całość w formacie PDF ]
