Anne McCaffrey Cykl Planeta DinozaurĂłw (1) Planeta DinozaurĂłw
Rice Anne Spiaca Krolewna 1, Przebudzenie Spiacej Krolewny
Anne Hampson Petals Drifting [HP 44, MBS 212, MB 601] (pdf)
Fraser Anne Medical Duo 481 Druga Ĺźona
CSH SStC01 CBSA
Twelve steps and twelve traditions Alcoholics Anonymous World Service
Burroughs, Edgar Rice Tarzan 05 The Jewels of Opar
Vademecum ogrodnika
Jeffries Sabrina Taniec zmysśÂ‚ów Stare panny Swanlea 04
Montgomery Ink 2 Tempting Boundaries Carrie Ann Ryan
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nych miastach miały miejsce wielkie demonstracje. Puste
półki, brakuje żywności. Podobno kupcy zamykają swoje
sklepy.
Nabił fajkę, włożył do ust i zapalił.
- Tak sobie myślę - zaczął po chwili. - Z tego, co mó
wisz, Mali, ta Sigrid okazała się dobrą służącą, prawda?
- O tak, nie można jej niczego zarzucić - odparła Ma
li. - Jest pracowita i miło ją mieć w domu. Zwietnie radzi
53
sobie z dziećmi - dodała, zerkając na duży brzuch siostry.
A jeśli to znowu będą bliznięta? Zadrżała na samą myśl.
Poród blizniaków zawsze wiązał się z komplikacjami.
- A Gudmund? - zapytał gospodarz z Innstad i popa
trzył na nią uważnie. - Zdaje się, że parobkiem jest u was,
w Stornes, od dawna?
- O tak, był już we dworze, kiedy wyszłam za mąż za Jo
hana - odparła Mali. - Bardzo zręczny chłopak, to pewne.
Nie wiem, co zrobimy, jeśli odejdzie. Nie będzie łatwo zna
lezć kogoś, kto go zastąpi.
Przy stole zapadło milczenie. Półmisek z ciastem powę
drował dookoła.
- A jak się sprawdził pomysł oddania w dzierżawę Ane
i Aslakowi kawałka ziemi przy letniej oborze? - zapytał nie
oczekiwanie Olaus.
- Znakomicie. Nie żałuję tej decyzji - odparła Mali. - To
tak, jakbyśmy mieli komorników na terenie dworu. Myślę,
że Ane i Aslak są tak samo zadowoleni jak my. Gdy potrze
ba, są zawsze pod ręką.
- A gdybyśmy zrobili podobnie? - Olaus popatrzył na Hall-
dis. - Też moglibyśmy odstąpić kawałek ziemi na skraju po
siadłości, gdzie Sigrid i Gudmund postawiliby sobie dom.
W zamian za to oboje pracowaliby u nas we dworze. Tak jak
w Stornes.
- Ależ, kochanie - zaprotestowała Halldis, rzucając Ma
li pośpieszne spojrzenie. - Nie możemy zabrać im ze Stor
nes takiego parobka. Jak ty to sobie wyobrażasz?
-Pomyślałem, że moglibyśmy się zamienić parobka
mi - odparł gospodarz z Innstad, patrząc teraz na Ma
li. - Oddalibyśmy Aslaka, a wzięlibyśmy Giidmunda. Co
o tym sądzisz. Mali? Dla Ane i Aslaka w każdym razie
na pewno byłoby to korzystne.
Przez chwilÄ™ wszyscy siedzieli z otwartymi ustami,
wreszcie Mali uśmiechnęła się i powiedziała:
- Sprytnie to obmyśliłeś, Olaus. W ten sposób rozwiążą
54
się wszystkie nasze problemy. Jestem pewna, że tych dwoje
nieszczęśników będzie ci wdzięczne na wieki i bez wahania
przystanie na te warunki.
- O, Aslak zapewne też się nie zmartwi, jeśli do tego doj
dzie - uśmiechnął się Olaus Innstad.
Służąca zaparzyła świeżą kawę, a oni rozmawiali jeszcze
długo i z ożywieniem. Kiedy jednak Mali wyjeżdżała z Inn
stad, mieli gotowe plany. Wezwany Aslak rozpromienił się,
kiedy usłyszał, co mu zaproponowano. Nie miał nic prze
ciwko temu, by przenieść się do pracy do Stornes, choć za
pewniał, że w Innstad zawsze było mu dobrze.
- Ale teraz będę mógł być w pobliżu Ane i dziecka przez
cały dzień - powiedział, czerwieniąc się. - Poza tym będę
miał bliżej do pracy, zaoszczędzę więc czas rano i wieczo
rem - dodał.
- W takim razie jesteśmy umówieni - oświadczył Olaus
i podał mu rękę. - O ile oczywiście jeszcze Gudmund i Si-
grid wyrażą zgodę.
- Możesz być pewien, że się zgodzą - oświadczyła Ma
li. - Dla nich to idealne rozwiÄ…zanie.
1 tak też się stało.
Kilka dni pózniej Mali razem z Margrethe pojechały brycz
kÄ… do Buvika, wiozÄ…c ze sobÄ… gromadÄ™ podekscytowanych
dzieci. Mimo że dzień był ciepły i .słoneczny, Margrethe za
brała Olausa i blizniaczki, małego Olę zaś zostawiła w do
mu. Po namyśle uznała, że to za daleka droga dla malca.
Mali pozostawiła Ruth pod opieką Ane i wzięła tylko
chłopców, Siverta i Oję.
Jakaż była radość, gdy dzieci wysypały się z powozu
na podwórzu w Buvika. Zarówno babcia, jak i dziadek wy
szli przed dom, by ich powitać. Britt Buvik rozpromieniła
się, kiedy otoczyły ją wnuki. Nawet Ola uśmiechał się do
brotliwie, wichrząc czupryny malców. Mali jednak zauwa-
55
żyła, że nie wygląda zdrowiej niż w dniu chrztu Ruth. Wzię
ła ojca pod rękę i weszli razem do izby na obiad.
Anna, żona Bjarnego, przygotowała posiłek. Powitała ich
zarumieniona, trzymając na biodrze małego dziedzica, Olę
Johannesa, który skończył właśnie dziesięć miesięcy. Weso
ły i żywotny malec wyraznie przypominał swojego tatę.
- Jak się czujesz, ojcze? - zapytała Mali, odciągając go
trochÄ™ na bok. - Nie wyglÄ…dasz zdrowo.
-Jestem już przecież stary - uśmiechnął się ojciec
i uścisnął jej ramię. - Nie musisz się zamartwiać, Mali. Zo
staw to mamie.
-Straszny z ciebie uparciuch, tato - stwierdziła Ma
li. - Nie byłeś, oczywiście, u doktora, prawda?
Ojciec popatrzył na nią swymi szarymi oczami i nieocze
kiwanie pogłaskał ją po policzku. Ten gest, tak do niego
niepodobny, zaskoczył Mali i wywołał w niej lęk.
- Spędzmy razem miło dzień - rzekł spokojnie. - Czuję
się tak dobrze, kiedy moje córki są przy mnie. A widok
wnuków, które przywiozłyście, to prawdziwa uciecha dla
mych oczu. Ród Buvik rośnie w siłę.
- Zmieniasz temat, tato. Nie o tym chciałam z tobą po
rozmawiać - przerwała mu Mali. - Obiecałeś pójść do dok
tora. Dlaczego więc nie byłeś? Proszę, zrób to dla nas! - do
dała i objęła go ramieniem. - Mówisz, że się cieszysz, gdy
nas tu widzisz, a sądzisz, że z nami jest inaczej? I dla Mar-
grethe, i dla mnie bardzo wiele znaczy, że tu jesteś, tato.
Chcę, by moje dzieci jeszcze przez wiele lat miały dziadka
w Buvika.
Ojciec ujął jej ramię i obrzucił córkę spojrzeniem, które
nie całkiem zrozumiała.
- Zobaczymy - powiedział tylko.
To był długi, pełen wrażeń dzień. Mama promieniała, bo
gdziekolwiek się ruszyła, deptały jej po piętach wnuki. Ma
li zwróciła uwagę na to, że Sivert nie opuszcza dziadka. Gdy
ten usiadł w fotelu i zapalił fajkę, wdrapał się mu na kola-
56
na i poprosi!, by mu opowiedział, jak to było, gdy dziadek
był mały. Zwykle małomówny gospodarz z Buvika zaśmiał
się trochę, a potem objął wnuka ramieniem i opowiadał róż
ne historie z przeszłości, których nawet Mali nie słyszała
wcześniej.
Anna upiekła ciasto i podała kawę przy odświętnie na
krytym stole. Dzieci zaś posadziła przy lawie, gdzie przygo
towała dla nich sok i ciastka.
- Jak ci jest w Buvika, Anno? - zapytała Mali. - Dobrze
siÄ™ tu czujesz?
Zarumieniona i spocona twarz bratowej rozpromieniła
się w uśmiechu.
- Nie mogłabym sobie wymarzyć lepszego miejsca - od
parła Anna. - Dostałam najlepszego gospodarza na świecie.
Oboje cieszymy się też, że mieszkają z nami Britt i Ola. Ty
lu rzeczy nie umiałam zrobić, kiedy się wprowadziłam do te
go domu, ale twoja mama jest bardzo pomocna. I wszystko
potrafi...
Britt Buvik zarumieniła się, słysząc pochwałę, i odpo
wiedziała:
- Ciebie, Anno, łatwo pokochać. Poza tym nadajesz się
i do tańca, i do różańca.
Nie rozmawiano o ojcu i jego stanie zdrowia. Dopiero
w drodze powrotnej Margrethe zagadnęła Mali:
- Ojciec był dziś w dobrej formie, nie sądzisz?
- Może - odpowiedziała Mali wymijająco. - W każdym
razie i on, i mama bardzo siÄ™ cieszyli z odwiedzin. Masz ra
cję, tata bardzo się ożywił - dodała.
Niepokój o ojca jednak wcale nie zniknął. Przypomnia
ła sobie szorstką dłoń ojca na swoim policzku i wzdrygnęła
się. To było takie do niego niepodobne. Jakby chciał skorzy
stać z okazji, by ją dotknąć, póki jeszcze może.
57
Pod koniec września Beret Stornes kończyła siedemdziesiąt
lat. Od dawna powtarzała, że nie jest zainteresowana żad
nymi uroczystymi obchodami.
- Przecież nie ma takiego zwyczaju, by świętować uro
dziny - mówiła naburmuszona. - Zwłaszcza jak się już jest
w pewnym wieku. Zresztą nawet dzieci też nie zawsze ob
chodzą. Poza tym moi najbliżsi nie żyją - dodała.
- Nie masz racji. Beret - zaprotestowała Mali. - Przecież [ Pobierz całość w formacie PDF ]
