Naomi Novik Temeraire 1 His Majesty's Dragon
Taylor Janelle Strach w ciemnoĹciach
Krollear
Kres_Feliks_W._ _Polnocna_granica
Borowski_Tadeusz_Wybor_opowiadan
Karol Marks  Kapitał stały i kapitał zmienny (1867 rok)
Don Wilcox The Voyage that Lasted 600 Years
WÂśród swoich
H Beam Piper The Cosmic Computer
Moja pierwsza książeczka. W przedszkolu Anna Boradyń Bajkowska tłum
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Och, Slate
Wstał z zamiarem pójścia po świece. Zanim się jednak obejrzał,
już trzymał Jamie w ramionach. Jego zaborcze wargi wzięły w
posiadanie jej usta.
Całowali się, najpierw powoli, a potem coraz szybciej i
namiętniej. Slater czuł gibki i śmiały język dziewczyny. Z każdą
chwilą stawał się coraz bardziej rozpalony i niecierpliwy.
Zsunął z niej mokrą kurtkę myśliwską i odrzucił ją w kąt. Ten
sam los spotkał wilgotny sweter. Przyciągnął Jamie ku sobie i objął w
talii.
- Nie masz pojęcia, jak bardzo cię pragnąłem - powiedział
zduszonym głosem. - Wystarczyło, że zamknąłem oczy i zaraz się
130
RS
pojawiałaś. Widziałem cię na jawie i w snach. Chyba już nigdy się od
ciebie nie uwolnię.
- Bałam się, że mnie wyrzucisz - szepnęła. - Myślałam, że już
wszystko skończone...
- Jak mógłbym zrobić coś podobnego? Przecież cię kocham.
Ich usta zwarły się w namiętnym pocałunku. Tuliła się do
Slatera, nie mogąc nacieszyć się jego bliskością. Czuła, jak krople
deszczu opadają jej z włosów wprost na plecy i ramiona, ale nie miało
to najmniejszego znaczenia.
Sami nie wiedzieli, jak to się stało. Potężny wir wessał ich z
wielką siłą. Znalezli się nadzy, gdzieś na bezludnej wyspie, z dala od
ludzkich osiedli... A może to nie była bezludna wyspa, tylko tapczan
Slatera? Nie miało to żadnego znaczenia. Najważniejsze były ich
szepty i krzyki, oraz pospieszne, zachłanne poznawanie swoich ciał.
Jamie przyjęła Slatera tak, jak długo oczekiwanego zwycięzcę.
Jej nogi oplotły go i ponagliły do ataku. Nie czuła się jednak
pokonana. Może raczej ocalona. Wyrwana z błędnego koła pytań, na
które nie potrafiła odpowiedzieć.
To było tak, jakby kochała się po raz pierwszy, a jednocześnie
czuła, że Slater został specjalnie dla niej stworzony. Zgadzali się z
sobą w każdym ruchu, każdym geście. Nigdy nie przeżyła czegoś
podobnego. Nawet przygoda na mokradłach stanowiła jedynie
zapowiedz tego, co działo się w tej chwili.
Zwarli się ze sobą po raz ostatni i bez siły opadli na tapczan.
Przez parę minut leżeli przytuleni do siebie. Slater wyciągnął tylko
rękę po koc i przykrył nim Jamie i siebie.
131
RS
Nagle zapaliło się światło w kuchni. Jednocześnie usłyszeli
leniwe mruczenie lodówki. Slater spojrzał w bok.
- Więc jednak jesteś - powiedział. - Bałem się, że mi się tylko
przyśniłaś.
Jamie posłała mu rozmarzony uśmiech.
- Czyżbyś często miewał takie sny?
- W ciągu ostatniego tygodnia co pół godziny musiałem brać
zimny prysznic.
- Pomogło?
- Ani trochę.
- A czy te sny są równie przyjemne jak... rzeczywistość?
Slater roześmiał się.
- Nie są tak dobre nawet w połowie!
Nie kłamał. Ponownie spojrzał na dziewczynę. Dziękował
losowi, że zboczył ze szlaku i dał się złapać w stalową pułapkę. Mógł
przecież zostać z kumplami i grać w karty, albo po prostu wybrać inną
trasę.
Zaczął ją gładzić po włosach.
- Lepiej się czujesz?
- Czuję się świetnie - powiedziała, uśmiechając się figlarnie.
- Chodzi mi o zdrowie!
- Dziękuję, w porządku. Nie uprzedziłeś mnie, że teraz będzie
jeszcze lepiej - podjęła poprzedni wątek.
- Oczko wodne nie należy do najwygodniejszych miejsc. Cały
czas trzeba uważać, żeby nie utopić partnerki. Teraz mogłem się
nareszcie skoncentrować na tym, co robię.
132
RS
- Zauważyłam - szepnęła. - Ja też. Milczeli przez chwilę.
- Czy rozumiesz, co znaczy dla mężczyzny znalezienie kobiety
takiej jak ty? Namiętnej, ale uległej, silnej, ale nie za bardzo.
Chciałoby się o tym mówić całemu światu.
Dziewczyna ze zrozumieniem pokiwała głową.
- Jasne, tak samo jest u niedzwiedzi.
- Co?
- Chodzi o zapewnienie dominacji przy jednoczesnym
sprawdzeniu, czy samica jest na tyle silna, by wychować małe.
- Niemożliwe!
- Mam to na filmie. Zaloty niedzwiedzi mogą trwać około
godziny.
Slater roześmiał się.
- Czy twój uniwerek wie, że za ich pieniądze kręcisz filmy
porno?
- To właśnie dzięki tym filmom dostałam pieniądze. Poza tym
zle to sobie wyobrażasz. Niedzwiedzie potrafią być bardzo czułe.
Czasami miałam wrażenie, że je podglądam. Nie mogłam się potem
pozbyć poczucia winy.
- Dziwna z ciebie kobieta - powiedział, gładząc jej włosy. - Niby
naukowiec, ale jak przychodzi co do czego, wyłazi z ciebie
romantyczna dusza.
Jamie uniosła się lekko na łokciu.
- Tak? To posłuchaj. Dzisiaj zachowałeś się jak typowy grizli,
zaniepokojony tym, że ktoś wtargnął na jego teren. Mała manifestacja
siły, odrobina agresji i przeciwnik uciekł.
133
RS
- Cieszysz się?
Jamie uderzyła go lekko po głowie.
- Jeśli jeszcze nie wiesz, to jesteś osłem, nie niedzwiedziem!
- Bardzo mi na tobie zależało - zaczął wyjaśniać. - Chciałem
sprawdzić, czy ten Winthrop cię kocha i...
- Czy potrafi zmienić koło - podchwyciła. - Ciekawe, co by się
stało, gdyby to zrobił. Czy dałbyś mu po prostu w zęby?
Slater spuścił wzrok i pokiwał głową.
- Skąd wiesz? - spytał.
Jamie nie mogła powstrzymać się od śmiechu. Przytuliła się do
niego i pocałowała go w policzek.
- Nie miałam pojęcia!
Przymknęła oczy. Nic dziwnego, że matka ostrzegała ją przed
niebezpiecznymi mężczyznami. Teraz nie potrafiłaby już
zaakceptować kogoś z tytułem, pieniędzmi lub gotową receptą na
życie.
- Dziwny z ciebie człowiek, McCall...
- Raczej zupełnie normalny.
- Sam mówił, że na budowie wszyscy na ciebie narzekają, ale
skoczyliby za tobą w ogień.
- Tak, myślę, że mamy w sobie coś z masochistów. Inaczej
robilibyśmy coś innego. Poza tym, musimy jednak być twardzi.
- Wobec tego nawet nie wspomnę o dzwonkach... Jamie nagle
usiadła na tapczanie.
- Ojej, zostały w torbie!
134
RS
Sięgnęła po koszulę, która walała się między innymi rzeczami na
podłodze.
- Co, u licha, robisz?
- Zapomniałam o nich - rzuciła przez ramię i wybiegła do
kuchni.
Slater nie wiedział, czy iść za nią. Miał jednak nadzieję, że w
tym stroju daleko nie zawędruje.
Kiedy znalazła się w małej, lecz schludnej kuchni, rozejrzała się
dokoła. Przyczepa wyglądała oczywiście na zamieszkaną, ale mimo to
brak w niej było osobistych rzeczy, takich jak fotografie, obrazki, czy
choćby maskotki.
Sięgnęła do szafki, wyjęła z niej czystą szklankę i napełniła ją
wodą. Może tak było mu łatwiej. Może nie chciał przywiązywać się
do zdjęć, bibelotów, osób...
Wyjęła dzwonki z torby, umieściła w szklance i z tym bukietem
wkroczyła do pokoju. Slater siedział oparty o ścianę.
- Zapomniałam, że wzięłam je ze sobą - powiedziała.
Wyglądał na trochę zakłopotanego.
- No właśnie... natrafiłem na całą kępę... Pomyślałem, że ci się
spodobają.
- Ciekawe, czy ktoś cię wtedy widział - drażniła go. Slater
odetchnął głęboko. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
