477. Taylor Jennifer Iskra szczÄĹcia
M207. Taylor Jennifer Wysoko nad ziemiÄ
Travis S. Taylor Warp Speed
L. J. Smith Ĺwiat Nocy 02 . . . , AnioĹ CiemnoĹci, . . [caĹa]
D079. Horton Naomi Okruchy strachu
Cole Allan & Bunch Christopher Sten Tom 6 Powrót Imperatora
Douglas Arthur ZśÂoto z Porto Bello
Chmielewska, Joanna Skradziona kolekcja
Courtney Breazile [The Immortal Council 02] Keeping Blood (pdf)
Anne Hampson Petals Drifting [HP 44, MBS 212, MB 601] (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Właściwie to nigdy nie gotuję w domu - odpowiedziała, sięgając po talerz do białej szafki z oszklonymi
drzwiczkami.
- Racja, masz firmę cateringową. Byłbym zapomniał. To znaczy, że załapałem się na świetną kolację. -
Pochylił się i spojrzał na talerz Spencera. - Co to, ziemniaczane puree ze szczypiorkiem?
- Z szalotką.
- I... czy to duszona fasolka szparagowa?
- Tak! - Obróciła się do niego, zadowolona z jego kulinarnej dedukcji.
- Uwielbiam fasolkę szparagową - wyznał. - Babcia przyrządzała ją w dużym, białym emaliowanym
garnku. Dusiła ją godzinami, z boczkiem, cebulą, octem, melasą i sekretnym składnikiem.
- Z sekretnym składnikiem?
- Nie chciała powiedzieć mojej mamie, czego jeszcze dodawała - wyjaśnił Beau, uśmiechając się na to
wspomnienie. - Mówiła, że dopóki ma siłę stać przy kuchni i przyrządzać fasolkę, dopóty nikt nie pozna jej
przepisu. Obiecała, że zdradzi go mamie, gdy nadejdzie taki dzień, że nie będzie już mogła gotować sama.
- A gdy nadszedł, nie chciała tego zrobić? - zapytała Jordan, wyjmując sztućce z szuflady.
- Zmarła nagle, tuż po sześćdziesiątce. Miała rozległy wylew. Nikt z nas się tego nie spodziewał.
Myśleliśmy, że będzie gotować jeszcze wiele, wiele lat.
- To straszne. Bardzo mi przykro.
- Tragedie się zdarzają. - Miał smutne oczy. - To stało się dawno temu. %7łałuję, że nie zostawiła nam
przepisu na swoją pyszną fasolkę.
- Coś ci powiem. Jej przepis bardzo przypomina mój. Wymieniłeś wszystkie składniki, jakich używam, z
wyjątkiem jednego.
- Czyli?
- Piwa. Wlewam całą butelkę. Dzięki temu fasolka ma lepszy smak.
Z uśmiechem pokręcił głową.
- Niemożliwe. Mama nie pozwoliłaby trzymać w domu alkoholu. Była baptystką z Południa. To musiało
być coś innego.
- Może ostra papryka? - zapytała. - Wiem, że w niektórych przepisach każą ją dodawać.
- Wątpię. Fasolka babci nie była pikantna. Miała bardzo charakterystyczny smak, którego nie spotkałem od
tamtej pory, a wierz mi, jadłem dużo fasolki szparagowej. W sercu jestem chłopakiem z Południa.
Patrzył, jak Jordan nakłada mu na talerz duże ilości zrumienionego na złoto kurczaka, puree ziemniaczane i
fasolkę. Gdy podawała mu danie, spojrzał na chłopca, siedzącego obok.
- No i co, Spence? - zapytał. - Już wiem, że nie lubisz niebieskiego kurczaka. Co z resztą?
- Zgadnij - zaproponował Spencer.
- Przypuszczam, że nie lubisz tych małych zielonych listków w kartoflach.
- Ona powiedziała, że to jest jak cebula - wyjaśnił Spencer, nieprzyjemnym tonem wymawiając słowo
ona .
- Dzieci na ogół nie lubią cebuli - zgodził się Beau. - Zwłaszcza zielonej. W ogóle dzieci nie lubią
zielonego jedzenia. A najbardziej zielonej fasolki. Tak?
- Tak! - Spencer kiwnął głową. Z jego miny można było wyczytać, że oficjalnie mianował Beau bohaterem.
- Kiedy byłam mała, lubiłam cebulę, zieleninę i fasolkę - powiedziała Jordan, stawiając talerz przed Beau.
- Tak, ale ty byłaś dziewczyną- odparł Beau, jakby to wszystko wyjaśniało. Zwrócił się do Spencera. - Na
pewno wolałbyś kanapkę z masłem orzechowym i dżemem.
Spencer energicznie pokiwał głową. Jordan zastanawiała się chwilę.
- Mam masło orzechowe - powiedziała. - A w kredensie stoi chyba słoik marmolady...
- Marmolady? - powtórzyli chórem Beau i Spencer.
- Co to jest marmolada? - zapytał chłopiec, krzywiąc się.
- Nie masz zwykłego dżemu? - Beau przyglądał się Jordan, jakby rzeczywiście podała mu zupę z gałek
ocznych.
Czyżby nie wszystkie matki miały pod ręką dżem? Nie wiedziała, że marmolada się nie liczy? Dżem był
fioletowy i lepki, można go było kupić w plastikowych butelkach do wyciskania.
- A może miód? - zapytał Beau. - Masz?
- Tak! Mam w domu miód! - Zrobiła taką minę, jakby właśnie odpowiedziała na pytanie za trzydzieści dwa
tysiące w Milionerach.
- Jadłeś kiedyś kanapkę z masłem orzechowym i miodem, Spence?
- Nie.
- Chcesz spróbować?
- Tak! - odpowiedział chłopiec, a Beau natychmiast wstał.
- Zrobię ci taką.
- Ja się tym zajmę - zaprotestowała Jordan. - Ty spokojnie jedz.
- Nie, kanapki z masłem orzechowym i miodem to moja specjalność. Masz precelki?
- Precelki?
- Tak myślałem. A coś o podobnym kształcie?
- Mam tylko pałeczki z chleba czosnkowego z sezamem - powiedziała, wyjmując z kredensu masło
orzechowe i słoik miodu. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
