Donald Keyhoe Flying Saucers are Real
151. Donald Robyn Nowozelandzki romans
Diana Palmer Long Tall Texans 35 Lawman
Flirting Made Easy
Stoker Bram Dracula [pl]
J.R.R.Tolkien Hobbit, czyli tam i z powrotem
Joel Rosenberg [Jihad 04] The Copper Scroll
Forsyth Frederick Falszerz
Armstrong, Lance Every Second Counts (2003)
Book of Concealed Mystery
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
mnie wciąż nosić? -Oriel usiłowała obrócić propozycję
w żart. - Dostałbyś przepukliny, Simon.
- Chciałem raczej wesprzeć panią ramieniem -wyjaś
nił lekko zarumieniony chłopak.
- Jasne, dzięki za dobre chęci. Poradzę sobie sama.
- W razie czego proszę wołać.
- Dobrze. I jeszcze raz dziękuję - odparła.
Była jednak zadowolona, że może iść do łóżka i dać
odpocząć zmęczonej nodze. Ale jak uspokoić roz
gorączkowany umysł? Myśli kłębiły się w głowie Oriel,
zmagając się w strasznej rozterce. Co robić? Czy warto
podejmować ryzyko? Wyczerpana, w końcu jednak
usnęła. Obudziła się dopiero nad ranem. Leżąc
w bezruchu, patrzyła na słońce, które wschodziło
właśnie zza nadbrzeżnych wzgórz. %7ładna decyzja
jednak nie chciała się jeszcze wyłonić z chaosu
sprzecznych myśli. Czy powinna zamienić spokojne,
lecz trochę monotonne życie, na bardziej ekscytujące,
ale za to o ileż mniej bezpieczne? Czy może podjąć
ryzyko pozostania w orbicie tego niezwykłego czło
wieka? Tak, Blaize fascynuje jÄ… i zniewala, budzi
sekretne rojenia i nadzieje. Ale przecież to wszystko
wykonanie - Irena
scandalous
75
całkowite mrzonki! Pan Stephenson, farmer czy biznes
men, mógłby ostatecznie zakochać sięwpannie Radford,
nauczycielce. Ale Blaize Stephenson, człowiek klanu
tych" Stephensonów, boss międzynarodowego impe
rium pieniądza, handlu i przemysłu? Człowiek powszech
nie szanowany i hołubiony przez rządy wielu krajów?
Magnat, rekin biznesu, który nie boi się żadnego krachu
czy kryzysu? Równie dobrzemogłaby myśleć o związku
z księciem Karolem!
Nie, przecież wcale nie jest w nim zadurzona. Nie
jest na tyle głupia, by kochać kogoś, kto jest dla niej
zbyt dojrzały, jeśli nie fizycznie, to na pewno psychicznie,
nazbyt cyniczny, zmanierowany. Ten drobny pożar
krwi, jaki w niej rozniecił, można łatwo stłumić. Sam
wygaśnie, nie podsycany. Przyjmując posadę miałaby
szansę przeżyć coś ciekawego, poznać trochę świata!
A zresztą, tak myśleć nie powinna, przecież wcale nie
o to jej chodzi. Trzeba pomóc tej małej, zanim na tyle
otrząśnie się, uspokoi, dojrzeje, by mogła pójść do
normalnej szkoły. To dziecko naprawdę potrzebuje
pomocy, błaga o nią, choćby i w milczeniu! Ryzyko?
A czyż ojciec nie ryzykował, przenosząc się z Anglii na
Fidżi? Ten sam duch przygody, duch życiowego hazardu,
odezwał się teraz w córce. Oriel podjęła decyzję:
przyjmie propozycję Blaize'a. Wstała, ubrała się i powoli
ruszyła na dół po schodach, by o tym zakomunikować.
- Och, proszę pani! - Sara wyrosła przed nią jak
spod ziemi. - Wujek powiedział, że zgadza się pani
zostać ze mną na stałe. Naprawdę?
- Nnno... tak. - Oriel była oburzona przyjętą przez
Blaize'a metodą faktów dokonanych, ale zdołała ukryć
to przed dzieckiem. Dziewczynka chwyciła ją za rękę
i patrzyła jej w oczy z wielką nadzieją. -Zostanę z tobą.
Cieszysz siÄ™?
- Na zawsze? - Sara objęła Oriel i przylgnęła do niej
z całej siły.-Proszę obiecać, że na zawsze, proszę, proszę!
wykonanie - Irena
scandalous
76
- Na zawsze to kawał czasu, kochanie. Powiedzmy,
że na tak długo, jak długo ci będę potrzebna -wyjaśniła
Oriel z prostotÄ… po chwili zastanowienia, przyznajÄ…c
sama przed sobą, że właściwie nie była nastawiona na
podejmowanie aż tak poważnych zobowiązań.
- Czy mogę powiedzieć Simonowi? - spytała
z ożywieniem rozpromieniona Sara.
- Oczywiście!
Simon i Blaize jedli śniadanie w skąpanym w poran
nym słońcu saloniku. Przez szeroko otwarte drzwi na
taras podmuchy lekkiego wiatru niosły do wnętrza
słony zapach morza i słodką woń ogrodu. Słowem,
prawdziwa letnia sielanka.
- Wiesz co, Simon? - krzyknęła Sara już od progu.
- Oriel zamierza zostać z nami na stałe. Będzie uczyć
mnie czytać!
- To ci heca! - Simon, w pierwszej chwili zaskoczony,
uśmiechnął się radośnie.
- Słucham? - Blaize zmarszczył brwi.
- No, chciałem powiedzieć, że to dobrze, świetnie,
wspaniale, cudownie. Witamy paniÄ… w rodzinie, Oriel!
A może powinienem powiedzieć: panno Radford?
- dodał po chwili, lekko skonsternowany.
- Nie, wolę po imieniu - uspokoiła go Oriel,
siadając na krześle, które przysunął jej Blaize. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
