Frederik Pohl Heechee 2 Beyond the blue event horizon
Frederik Pohl & C. M. Kornbluth Search the Sky
Frederik Pohl The Best of Frederik Pohl
Forsyth Frederick Falszerz
Dianne Drake Lekarstwo dla zakochanych
Dean Cameron Candace Steele 01 PćąĂ˘ÂÂomienne Pragnienie (nieof.)
Kim Dare Pack Discipline 01 The Mark of an Alpha
herrmann horst Jan Pawel II zlapany za slowo
Anonimo Il Novellino
Sandemo_Margit_ _Saga_o_Czarnoksiazniku_Tom_5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Był tam facet nazwiskiem Raleigh chyba go tak nazwali na cześć stolicy Karoliny
Północnej.
W ka\dym razie, ów Raleigh zdjął płaszcz i zakrył nim kału\ę pod nogami an
gielskiej królowej El\biety.
Nigdy nie po\ałował tego czynu.
Myślę sobie: skoro Raleigh mógł to zrobić, mo\e
110
te\ i dzielny syn pani Bloom.
Skoczyłem więc przez barierę ogradzającą boks dla prasy i rozpostarłem pelerynę
na błocie przed wicehrabiną.
Była w siód mym niebie.
Poszła dalej i wsiadła do powozu.
Strona 42
forsyth Upiur Manhattanu.txt
Pod niosłem ubłocony łach i patrzę, a ona uśmiecha się wprost do mnie przez
otwarte okienko.
Myślę: a co mi tam...
i podchodzę do niej.
"Milady mówię, bo tak trzeba do nich przema wiać.
Milady, wszyscy twierdzą, \e nie udziela pani prywatnych wywiadów.
To prawda?
".
Tego właśnie trzeba w naszym skromnym zawo dzie.
Konieczny spryt, zręczność...
i odpowiedni wygląd.
O co chodzi, przecie\ jak na śyda to całkiem ładny ze mnie chłopak.
Nie mo\na mi się oprzeć.
Tak czy siak, ta piękna pani spogląda na mnie z półuśmieszkiem, a z tyłu słyszę
gniewne pomruki Hammersteina.
"Dzisiaj, w moim apartamencie, o siód mej wieczorem" szepnęła.
Proszę bardzo.
Tylko ja w całym Nowym Jorku zyskałem szansę na in tymny wywiad.
Poszedłem tam?
Oczywiście!
Zaczekajcie, bo to jeszcze nie koniec.
Burmistrz mi powiedział, \e sam zapłaci za pranie peleryny i \ebym z tym się
zwrócił do ich najlepszej pralni.
Wesół jak skowronek wró ciłem do redakcji.
Tam spotykam Berniego Smitha, naszego reportera, i co słyszę?
Kiedy Francuzeczka dziękowała McClellanowi za przyjęcie, Smith pod niósł wzrok i
co zobaczył?
Naprzeciwko, na dachu hali, stoi samotna postać, niczym anioł zemsty.
Za nim dodał coś więcej, przerwałem mu i mówię: "Za111 .
raz, Bernie.
A\ po szyję był okutany w pelerynę, nosił czarny kapelusz i maskę na twarzy".
Berniemu opadła szczęka.
"Skąd wiesz, do diaska?
" pyta.
Wtedy nabrałem przekonania, \e nie miałem zwidów.
Po naszym mieście krą\y jakiś upiór, który nikomu nie pozwala zobaczyć swojej
twarzy.
Chciałbym wiedzieć, kto to, co robi i dlacze go go tak ciekawi francuska
śpiewaczka?
Przyjdzie dzień, \e mój artykuł ujrzy światło dzienne.
Dzięki, Harry, to miło z twojej strony, na zdrowie, chłopaki.
Na czym to ja skończyłem?
Prawda, na wywiadzie z diwą Opery paryskiej.
Za dziesięć siódma, wystrojony w najlepszy gar nitur, zjawiłem się jak
lord w hotelu Waldorf-Astoria.
Wszedłem wprost z Peacock Alley, gdzie wszystkie modne damy chodzą, aby
podziwiać i być podziwiane.
Pełen luksus.
Facet w recepcji zmierzył mnie takim wzrokiem, jakby od razu chciał mnie posłać
pod drzwi dla dostawców.
"Taaak?
" pyta.
"Do pani wicehrabiny de Chagny, jeśli łaska" odpowiadam.
"Jaśnie pani dziś nie przyjmuje" on na to.
"Powiedz jej pan, \e Charles Bloom przyszedł w nowej pelerynie" odpowiadam.
Dziesięć sekund pózniej odło\ył słu chawkę, zgiął się w pas i powiedział, \e sam
mnie odprowadzi.
Tak się zło\yło, \e dalej czekał goniec z du\ą paczką przewiązaną wstą\ką.
Zdą\ał w tę samą stronę, na dziesiąte piętro, więc wsiedliśmy do windy razem.
112
Byliście kiedyś chłopcy w hotelu Waldorf-Astoria?
To coś całkiem innego.
Drzwi otwiera mi inna Francuzeczka, prywatna pokojówka.
Aadna, miła, cho cia\ trochę utyka.
Prosi mnie do środka, odbiera paczkę od posłańca i przechodzimy do salonu.
Mó wię wam, wielki jak stadion baseballowy.
Ogromny.
Strona 43
forsyth Upiur Manhattanu.txt
Boazerie, plusz, kilimy, draperie...
Jednym słowem:
pałac.
"Pani przebiera się do kolacji.
Proszę na chwilę spocząć, zaraz przyjdzie" powiada poko jówka.
Siadam więc w fotelu stojącym pod ścianą.
Prócz mnie nikogo nie ma, tylko jakiś chłopak, który z uśmiechem mówi do
mnie: "Bonsoir".
Szcze rzę do niego zęby i odpowiadam: "Cześć".
Zajął się jakąś ksią\ką.
Pokojówka, która chyba ma na imię Meg, czyta kartkę na paczce.
"To dla ciebie, Pierre!
" woła i wtedy rozpoznaję chłopaka.
To syn Francuzeczki, widziałem go ju\ w porcie, w towa rzystwie księdza.
Wziął prezent i zaczął go rozwijać.
Meg przez otwarte drzwi przeszła do sypialni.
Słyszę chichot dwóch kobiet; mówią coś po francusku.
Czekam więc i rozglądam się po salonie.
Wszędzie kwiaty: bukiety od burmistrza, od Hammersteina, od dyrekcji
opery i zwykłych wiel bicieli.
Chłopiec przeciął wstą\kę i odwinął papier.
Nie mam co robić, więc patrzę.
Dziwny prezent dla trzynastolatka.
Lepsza chybaby była rękawica ba seballowa.
Dostał małpkę-zabawkę.
Przedziwną, dodajmy od razu.
Siedziała na krzesełku, wyciągając łapy i trzy113 .
mała przed sobą coś na kształt czyneli.
Była na kręcana, z kluczykiem w plecach.
Po chwili zro zumiałem, \e to pozytywka.
Chłopiec nakręcił ją i wprawił w ruch.
Machała łapkami, jakby waliła w czynele, a z jej brzucha płynęła piskliwa
melodia.
Rozpoznałem ją bez trudu: Yankee Doodle Dandy.
Chłopak się zaciekawił, wziął małpkę do ręki i oglądał na wszystkie
strony, \eby sprawdzić, jak działa.
Kiedy przestała grać, nakręcił ją od nowa.
Po chwili pogmerałjej na plecach i podwinął kubraczek, w który była ubrana.
Potem podchodzi do mnie i grzecznie pyta po angielsku: "Ma pan mo\e scyzo ryk,
mesje?
". Pewnie, \e miałem.
W moim zawodzie często muszę ostrzyć ołówek.
Podałem mu otwarty nó\.
On jednak, zamiast rozciąć zabawkę, u\ył ostrza jako śrubokrętu i poluzował
cztery małe śrubki.
Zdjął blaszkę, zerknął do środka korpusu.
,,Koniec z małpką" myślę sobie, ale to nieprawda.
Dzieciak był bardzo bystry i po prostu chciał poznać ruchy mechanizmu.
Ja dotąd nie rozgryzłem, jak działa otwieracz do kapsli.
,,Ciekawe" mówi i podchodzi do mnie.
Patrzę na gąszcz kółek, drutów, sprę\yn, dzwonków i nitów.
"Widzi pan?
Ka\dy obrót kluczyka napina tę sprę \ynę.
Zupełnie jak w zegarku, tyle \e du\o większą i twardszą".
,,Rzeczywiście" powiadam, modląc się w głębi duszy, \eby skończył z tym
wszystkim i zagrał Yankee Doodle, zanim mama wróci.
Nic z tego.
114 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
