Home
Joel Dorman Steele A Brief History of the United States, Fourth Edition (1885)
Œwiadomoœć i historia. Studium o filozofii Wilhelma Diltheya
1.Dzieje ĹťydĂłw w Polsce Obszerne opracowanie historyczne
Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux
Antonow Sztuka Bycia Szczesliwym
Wignall Kevin Na kogo wypadnie
Check Your English Vocabulary for Human Resources 0747569975
śąuśÂ‚awski Andrzej ZauśÂ‚ek pokory
Lauren_Kate_ _Fallen_2 _Tormen
163. Bevarly Elizabeth śÂšwić…teczne śźyczenia
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • fisis2.htw.pl

  • [ Pobierz całość w formacie PDF ]

    ściowym kurczeniem się tego zasięgu.
    O zasięgu socjalnym języka literackiego decydowały nie tylko czynniki ekonomiczne i ustrojowe.
    Czynniki ekonomiczne udaremniły w średniowieczu kontakt szlachty z książką w ogóle, czynniki ekonomicz-
    ne i ustrojowe osłabiły udział mieszczaństwa w kulturze od poł. XVII w., one też trzymały od niej z daleka
    klasę chłopską. W grę jednak wchodziły także czynniki ideologiczne. One to powstrzymywały duchowień-
    stwo od posługiwania się językiem polskim, one właśnie skłaniały szlachtę do posługiwania się językiem ła-
    cińskim. Szlachta zaczęła się kształcić masowo dopiero w drugiej poł. XV w. i wtedy też zaczęła się uczyć
    łaciny, tak że wreszcie w XVI w. znajomość łaciny wśród szlachty stała się faktycznie obowiązkowa (A. Kar-
    bowiak, Wykształcenie szkolne laików, zwłaszcza Piastów od 966 r. do 1364,  Przegląd Powszechny 1897,
    z. 3, s. 410- 433). Była więc odtąd łacina nie tylko dla duchowieństwa, ale i dla szlachty drugim językiem lite-
    rackim. Od początku XVII w. łacina bierze górę nad językiem polskim. Dopiero upadek znaczenia łaciny w
    Europie zachodniej, wzrost zaś autorytetu języka francuskiego, wreszcie propaganda na rzecz języka pol-
    skiego w szkołach pijarskich doprowadziły w ciągu drugiej poł. XVIII w. do zwycięstwa języka polskiego. Bę-
    dzie on od tego czasu wyłącznym językiem literackim polskiego społeczeństwa. (...)
    Także więc we wzajemnym stosunku języka polskiego i innych języków stwierdzamy dwa okresy
    przełomowe:
    " od drugiej poł. XV wieku - wejście łaciny w życie szlachty (początkowo równomiernie z językiem
    polskim) w następstwie szybkiego wzrostu kultury szlacheckiej
    " załamanie się roli łaciny w poł. w. XVIII. Za cezurę drugorzędną można uważać pierwszą poł. w.
    XVII, kiedy ten język wyraznie już góruje nad polskim.
    Można się jeszcze zapytywać o rozwój stylów literackich. Zaczynają się one formować już w wieku XV. Ich
    opisem zajął się w swojej Historii języka polskiego (t. I, s. 147 i n.) Klemensiewicz. W poł. XVI wieku zacho-
    dzą, moim zdaniem, zmiany artystyczne. Rozumiem to tak, że nie powstają wtedy w większej liczbie nowe
    style językowe, lecz zmieniają się środki artystyczne, wyzyskiwane w obrębie tych stylów, w związku ze
    zmianą poglądów estetycznych. Jest to zmiana tego typu, co zmiana między klasycyzmem a romantyzmem.
    Okres od poł. XVII w. do poł w. XVIII jest okresem ubożenia tych środków i więdnięcia stylów skutkiem małej
    produkcji literackiej. Od poł. w. XVIII rozpoczyna się na nowo organizacja stylów językowych i środków arty-
    stycznych. Ponieważ bardzo intensywnie zaczyna się rozwijać proza, powiększa się liczba stylów języko-
    wych.
    Spójrzmy jeszcze na rozwój języka etnicznego, tj. języka polskiego, jako całości łącznie z gwarami te-
    rytorialnymi i socjalnymi. W okresie najstarszym istnieją tylko dialekty terytorialne i język polski istnieje tylko
    poprzez nie. Z czasem się rozwija dialekt kulturalny z zarysem pierwszych norm ponaddialektycznych. (...)
    Moim osobistym zdaniem początki dialektu kulturalnego wiążą się z ugruntowaniem monarchii piastowskiej
    na przełomie X/XI wieku. Działanie tendencji unifikacyjnych widzę już w  Bulli gnieznieńskiej . Od poł. XIV
    w. powstaje literatura pisana, z jej wzbogaceniem się w XV w. powstają style językowe. Czynna znajomość
    języka literackiego jest przywilejem bardzo małej liczby ludzi wykształconych. Mowa ogółu szlachty nie różni
    się w tym czasie od mowy chłopów. Około r. 1500 ważnym zjawiskiem jest dokończenie procesu polszcze-
    nia się miast, (...). Sposób mówienia spolonizowanego mieszczaństwa - mam na myśli mieszczaństwo bo-
    gate, nie związane ze wsią - (...) to, jeśli nie w wykonaniu, to przynajmniej w intencji, właśnie dialekt kultural-
    ny, lokalnie gwarowo zabarwiony. Zapewne też w ciągu XVI wieku zaczął się osłabiać związek mowy za-
    możniejszej i kulturalniejszej szlachty z gwarami terytorialnymi, a umacniać z dialektem kulturalnym. W XVII
    w. proces ten uległ zahamowaniu. Także w miastach skutkiem ich rozkładu polszczyzna kulturalna się cof-
    nęła. Dopiero ok. poł. XVIII w. zaczyna się odbudowa stanu utraconego w XVII w. Czynnikiem decydującym
    jest tu rozwój Warszawy (...), która z małego miasta za rządów ostatniego Sasa rozrosła się za panowania
    30/103
    3. Kształtowanie się polskiego języka literackiego
    Stanisława Augusta w duże centrum państwowe i prawdziwą stolicę kulturalną. (...) zaczęły powstawać wy-
    specjalizowane sposoby mówienia i pisania, zwane dialektami socjalnymi. Miejsce więc układu poziomego w
    języku zaczął zajmować układ pionowy. Dialekty socjalne były w XVIII w. jeszcze tworami słabymi, ale nie
    ustający rozwój nauki, rzemiosła, przemysłu i handlu umacniał je coraz bardziej. Wreszcie stopniowe zno-
    szenie poddaństwa w ciągu XIX w. zaczęło naruszać spoistość dialektów ludowych, poddając je wpływowi
    języka literackiego, ale w zasadzie nawet ostateczne zniesienie poddaństwa w r. 1864 nie stanowiło pod tym
    względem przełomu. Można o nim mówić dopiero po r. 1944, kiedy przeobrażenia społeczne związały wieś
    ściśle z ogólnym życiem narodu.
    A więc w losach języka etnicznego możemy stwierdzić istnienie dwóch okresów przełomowych:
    " powstanie polskiego mieszczaństwa na przełomie XV/XVI wieku
    " jego odżycie w poł. XVIII wieku.
    Aączy się z tym zwiększenie podstaw socjalnych języka literackiego i powstanie dialektów socjalnych.
    Jak widać, upadek państwa polskiego w r. 1795 nie znajduje w moim schemacie wyrazu. I on bowiem
    nie wpłynął na sytuację gwar i języka literackiego(...). Większe już znaczenie przypisywałbym rokowi 1830.
    Trzeba jednak przyznać, że żadna z dostrzeżonych cezur nie zbiega się ściśle ze zmianami językowy- [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • sdss.xlx.pl
  • 
    Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Jeśli jest noc, musi być dzień, jeśli łza- uśmiech Design by SZABLONY.maniak.pl.