Falkensee Margarete von Noce BĹÄkitnego AnioĹa
DUO Mayo Margaret Prezent na Gwiazdke
Ks. Jan OâDogherty REKOLEKCJE ZE ĹWIÄTYM JOSEMARIÄ ESCRIVÄ
163. Bevarly Elizabeth ĹwiÄ teczne Ĺźyczenia
117. O'Neill Margaret Ĺťona dla szefa
Holly Lisle Fire In The Mist
Boca Bernardino Del Calligaris UcześÂ czarownika
Jennifer Armintrout Blood Ties 2 Blood Ties The Possession
James Axler Outlander 08 Hellbound Fury
Dave Mead Stix (retail) (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Potraktujmy to jako nagrodę za twój sukces. Mam nadzieję, że
nie masz nic przeciwko zakupom? - droczył się. Uniesione brwi
przypomniały jej Nicholasa.
- Zakupy gwiazdkowe, cudownie! Kochana pani M., muszę
się z nią przywitać.
Zdążając do kuchni, z czułością pomyślała o pani M.,
gospodyni, która od śmierci matki, gdy Poppy była jeszcze
mała, była dla niej jak matka.
To właśnie pani Morgan, pieszczotliwie zwana panią M.,
zrozumiała, że Poppy musi odejść do pracy w prowincjonalnym
szpitalu, gdy załamał się jej romans z asystentem ojca.
Zachęcała Poppy, by wydostała się z orbity ojcowskich
wpływów, a co za tym idzie nie była narażona na
niebezpieczeństwo, że ktoś zechce się nią posłużyć dla kariery.
Piękną osiemnastolatkę tuż po szkole względy dojrzałego
mężczyzny, w dodatku mężczyzny, który wydawał się tak
bardzo oddany jej ojcu, dosłownie zbiły z nóg. Dla niego była
gotowa zrezygnować ze swoich ambicji zawodowych i
poprzestać na roli idealnej żony przyszłego konsultanta.
RS
78
Gdy fałszywa miłość legła w gruzach, Poppy złożyła podanie
o pracę w Princes Park i dostała ją bez powoływania się na ojca,
co bardzo ją podniosło na duchu.
Pani M., zajęta robieniem ciasta, z rękami po łokcie w mące,
podstawiła jej policzek do pocałowania i odesłała do ojca.
- Nie mam teraz czasu na pogawędki. Utniemy sobie
rozmówkę pózniej. Idz do sir Rowlanda; bardzo mu cię
brakowało.
- A więc dopięłaś swego, Poppy - rzekł profesor kilka minut
potem, gdy siedzieli przy kominku, sącząc blade wytrawne
sherry. - Dostałaś się na pediatrię własnymi siłami. Jestem z
ciebie bardzo dumny. - Podniósł szklaneczkę, jakby wznosząc
toast. - Opowiedz mi wszystko. Czy oddziałową jest nadal
siostra O'Brien?
- Tak - potwierdziła Poppy, podziwiając fenomenalną pamięć
ojca. Ze też po tylu latach, mając tyle na głowie, pamiętał
nazwisko Rose O'Brien! Chwilę rozmawiali o niej i o małych
pacjentach. Potem ojciec zapytał o Ruth i Jacky. To jest
odpowiedni moment, żeby zahaczyć o osobę Nicholasa,
pomyślała.
- Wczoraj urządziłyśmy przyjęcie. Zwiętowaliśmy moje
przeniesienie i jednocześnie urodziny nowego asystenta,
Nicholasa Fordyce'a. Zabawa była świetna.
Ojciec z namysłem zmarszczył brwi.
- Fordyce? Skądś znam to nazwisko.
- Przyszedł do Princes na stanowisko starszego asystenta.
Ostatnie kilka lat przepracował w Szkocji. Nie wiem, co robił
przedtem.
- Oczywiście, przypominam sobie! - Twarz ojca pojaśniała. -
Był u nas jakieś cztery, pięć lat temu. Miał już zaklepaną pracę
gdzie indziej i przychodził tylko na dyżury, i to krótko. Byłbym
go chętnie zatrzymał; bardzo obiecujący młody człowiek. A
więc teraz jest z tobą w Princes, moja droga. Wie, że jesteś moją
córką? Chyba tak, niewiele rzeczy umykało jego uwagi.
RS
79
- Tak, znał mnie. Nie powiedział skąd, ale sądzę, że musiał
mnie widzieć, kiedy odwiedzałam cię w St Christopher. Boże
święty, toż mogłam mieć wtedy osiemnaście, najwyżej
dziewiętnaście lat. To dziwne, że mnie zapamiętał.
- Mnie to nie dziwi - ojciec spojrzał na nią z miłością. - Jesteś
bardzo atrakcyjną młodą kobietą, wiesz? Dziewczęta takie jak ty
mężczyzni na ogół zauważają. - Opróżnił szklaneczkę i obracał
ją w palcach, przyglądając się córce z namysłem. - Przekaż
Fordyce'owi moje pozdrowienia, kiedy go spotkasz; bystry
chłopak, bardzo bystry.
Poppy, jak planowała, wróciła do Princes w środę rano.
W podróży i przez kilka następnych dni rozmyślała o
Nicholasie, o tym, jak poznał jej ojca, będąc jeszcze
początkującym lekarzem. Na pewno był pod wielkim
wrażeniem jego autorytetu i dostojeństwa. Nic dziwnego, że w
jego przekonaniu Poppy zawdzięczała pracę wpływom ojca, a
nie własnym wysiłkom.
Sytuacji nie ułatwiała też jego przyjazń z Niną. Na pewno
miał nadzieję, że to ona zostanie przyjęta, a przynajmniej, że
zostanie pokonana w uczciwej walce. Gdy poznał Poppy,
rozczarowanie kazało mu myśleć, że wygrała dzięki protekcji. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
