Jordan Penny Dynastia Leopardich 02 Zamek na Sycylii_2
Błękitny zamek Montgomery Lucy Maud
Hardy Kate MiśÂ‚ośÂ›ć‡ na urodziny
Lucy Monroe Sycylijska przygoda
Clifford D. Simak Over the River & Other Stories.
James Axler Outlander 02 Destiny Run
LE Modesitt Timegods 02 Timediver's Dawn
Jordan_Penny_Goracy_temat_07
Clark Mary Higgins Coreczka tatusia
James M. Ward The Pool 2 Pools of Darkness
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ną, spoconą twarz przyjaciela i wybuchnął śmiechem.
Zawtórował mu Deacon, potem Fang i Hugh. Chłopcy nie
mogli. Nie rozumieli. Ale mężczyzni się śmiali.
Warto było żyć.
Deacon skinął głową ku Corze i Anne, stojącym w pewnym
oddaleniu.
- Pomyślą, że oszaleliśmy.
- I bez tego mamy taką opinię - odrzekł Aidan.
- W porządku, spróbujmy podnieść ten głaz, który przy
walił mu nogi. - Fang znowu objął dowodzenie. Pokazał
każdemu, gdzie ma stanąć, policzył do trzech i wszyscy
natężyli siły. - Tylko ostrożnie. Musimy podnieść głaz pros
to do góry, bo inaczej jeszcze bardziej poharatamy Deacono-
wi nogi.
W kilku zdołali względnie łatwo dzwignąć ciężar. Deacon
jęknął z bólu. Na czole perlił mu się pot.
- Co z moimi nogami? - spytał Fanga.
Stary pokręcił głową.
- Paskudne złamanie. Nastawimy ci, ale laird powinien
ściągnąć lekarza z Inverness.
- Nie potrzebuję lekarza - odparł Deacon.
- Wolisz stracić nogę? - spytał Aidan.
Deacon skinÄ…Å‚ na Hugh i Thomasa.
- Ej, pomóżcie mi wstać.
Usłuchali go. Drugą nogę miał skręconą, lecz nie złamaną,
był więc w stanie utrzymać na niej ciężar ciała, choć krzywił
się z bólu. Aidan chciał go przekonać do pomysłu z lekarzem,
ale Deacon już nie zwracał na niego uwagi. Skupił wzrok na
Corze. Uśmiechnął się z wysiłkiem, za co został sowicie
294
nagrodzony. Cora bowiem z ulgą zaczęła cicho szlochać,
a Marie zawołała go po imieniu.
- Myślicie, że ona będzie mnie chciała? - spytał.
Aidan od razu wiedział, o kogo chodzi.
- Moim zdaniem, trzeba być niemądrym, żeby zgodzić się
na zaloty takiego upartego osła. - Zerknął na minę wyraznie
zaskoczonego przyjaciela i dodał: - Ale ona cię kocha. Masz
szczęście, Deacon, więc lepiej doceń jej miłość.
To śmieszne, ale jeszcze dwa tygodnie temu takie słowa
nawet nie przyszłyby mu do głowy. Wówczas miłość jeszcze
niewiele dla niego znaczyła.
Teraz była całym jego światem.
Deacon omiótł wzrokiem twarze swoich przyjaciół.
- A czy będzie mnie kochała, jeśli nie będę Chodził o włas
nych siłach?
- Najlepiej sam ją o to spytaj - odparł Aidan:
Deacon głęboko odetchnął.
- Chłopcy, zanieście mnie do niej.
Hugh i Thomas zrobili siodełko z rąk. Nie był to najwygodniej
szy sposób transportu, ale tymczasem nie mieli lepszego. Zdążyli
zrobić ledwie kilka kroków, gdy Cora wybiegła im na spotkanie.
- Zdaje się, że będzie cię chciała w każdym stanie - cicho
powiedział Aidan.
Cora stanęła przed Deaconem, spojrzeli sobie w oczy.
Aączyło ich coś wielkiego, nawet Aidan to wyczuwał.
-Nigdy w życiu nie zrobiłeś nic głupszego, Deacon-
powiedziała.
- Więcej nie będę tego próbował - obiecał.
Podeszła do niego, objęła go w pasie i wtuliła twarz w jego
tors, ani na chwilÄ™ nie puszczajÄ…c Marie. Deacon wzdrygnÄ…Å‚
się z bólu ale nie kazał jej się odsunąć. Przeciwnie, otoczył
ramionami Corę z Marie i mocno trzymał je tuż przy sobie.
295
Aidanowi przemknęło przez głowę, że nie wiadomo, czy
jego przyjaciel jeszcze może być ojcem, ale teraz na szczęście
Deacon miał coś znacznie cenniejszego.
Aidan spojrzał na Anne. Stała samotnie z boku. Patrzyła na
tÄ™ scenÄ™ pojednania wilgotnymi oczami, lecz jak zawsze za
chowywała się dzielnie.
Nigdy nie widział piękniejszej kobiety. To ona zawładnęła
jego sercem, a on nagle uświadomił sobie, że jest bardzo bogaty.
Wyciągnął do niej ramiona. Przybiegła do niego natychmiast.
Następnego dnia pułkownik Witherspoon osobiście przy
prowadził niewielki oddział, który przyjechał po ciało majora
Lamberta. Aidan przyjÄ…Å‚ go w swojej codziennej koszuli
i czarnych skórzanych spodniach do konnej jazdy, chociaż
wzbogacił ten strój o sztywny od krochmalu halsztuk, ponieważ,
zdaniem Anne, w halsztuku wyglądał bardzo pociągająco.
Zaprowadził pułkownika do wielkiej sali.
- Wyrażam żal z powodu zachowania mojego oficera -
przeprosił Witherspoon szczerze, lecz sztywno.
- Jego decyzje nie wynikały z pańskich rozkazów - odparł
Aidan z równą dbałością o formę.
- Mimo wszystko doceniam zrozumienie, jakie wykazałeś,
milordzie. - Oficer bardzo starannie dobierał słowa. - Służba
tutaj jest trudna. Nie jesteśmy lubiani. - Miał na myśli szkockich
górali.
- Nie cieszycie się zaufaniem - poprawił go Aidan. - Cóż,
kiedy wcielacie w życie pomysły polityków pozbawionych
skrupułów, jesteście uważani za zwykłych pachołków władzy.
Ale to siÄ™ zmieni.
Pułkownik Witherspoon nerwowo poruszył głową, jakby
kołnierzyk jego munduru stał się nagle za ciasny.
296
- Co macie na myśli, milordzie?
- Jedziemy z żoną do Londynu.
Wyraznie mu ulżyło, potraktował bowiem tę odpowiedz jak
zmianÄ™ tematu.
- Do Londynu? Na tę resztkę sezonu, która jeszcze została?
- Nie, nie chodzi mi o sezon. Postanowiłem bardziej ak
tywnie włączyć się do polityki. Zamierzam wystąpić przeciwko
scalaniu gruntów, pułkowniku. Doprowadzę do uchylenia tej
ustawy.
Jego pewność siebie zaskoczyła pułkownika. Pokręcił głową
i uśmiechnął się przepraszająco.
- Wcale nie myślę o niej lepiej niż ty, milordzie. Moi
podwładni są żołnierzami. Wyrzucanie ludzi z domów nie
sprawia nam najmniejszej przyjemności. Niestety, system feu
dalny w Szkocji ma bardzo mocne podstawy. ChcÄ…c doprowa
dzić do zaprzestania takich praktyk jak scalanie ziemi, właś
ciciele ziemscy musieliby zrzec się części swoich praw. Czy
jesteś gotów to uczynić, milordzie? [ Pobierz całość w formacie PDF ]
