Gordon Dickson Dragon 06 The Dragon and The Djinn
L Frank Baum Oz 06 The Emerald City of Oz
Long Julie Anne Pennyroyal Green 06 Gra o markiza
Boge Anne Lise Grzech pierworodny 06 Obietnica
Alan Dean Foster Spellsinger 06 The Time Of The Transferance
Hawkins Rachel Dziewczyny z Hex Hall 02 Diable SzkśÂo rozdz 1 18
Jedi Adam Upadek Jedi
035. Miles Cassie Zaufaj miśÂośÂci
17 Zbigniew Nienacki Pan Samochodzik i Testament Rycerza JćÂdrzeja
Alyson Noel [Riley Bloom 03] Dreamland (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
znajomymi?
- Czy ktoś ci kiedyś mówił, że jesteś irytujący? - odpo-
wiedziała pytaniem na pytanie. - Bo jesteś. Naprawdę po-
trafisz człowieka wyprowadzić z równowagi. Jesteś taki...
- Zziębnięty - przerwał jej, śmiejąc się z jej zniecier-
pliwienia. - Zamarzam. Czy będziemy tu tkwić cały boży
dzień, czy w końcu zjedziemy z tej góry?
137
S
R
Ona za dużo myślała. Chciał, by choć na chwilę przestała
kalkulować. Chciał, by zaczęła kierować się instynktem i
uczuciami. Jeśli będzie ciągle ważyć wszystkie za i prze-
ciw, donikąd jej to nie zaprowadzi.
-... arogancki - dokończyła. - Wymądrzasz się na
wszystkie tematy. Nie znasz mnie i nic o mnie nie wiesz.
Nie wiesz, o czym myślę.
- Myślisz o swoim strachu - wszedł jej w słowo. Wie-
dział, że w ten sposób odwróci jej uwagę. - Myślisz, że jak
mnie zagadasz na śmierć, to może nie będziesz musiała
zjeżdżać z tej górki. No, dalej. Przyznaj się. Choć raz po-
wiedz mi, co czujesz. Raz powiedz prawdę.
- Nie boję się! Chcę zjechać z tej... - Jej słowa zmieniły
się w okrzyk strachu, gdy Luc zaczął wprawiać sanki w
ruch.
- Ostatnia szansa, by się wycofać - wyszeptał do jej ucha.
- Nie zsiądę. - Wyciągnęła ręce do tyłu i przytrzymała się
jego nóg. Potem zdążyła tylko rzucić w przestrzeń jakieś
niecenzuralne słowo i już byli na krawędzi stoku. Zamknę-
ła oczy i tym razem to ona mocno odepchnęła się nogami,
nadając sankom większy pęd.
Następną rzeczą, jaką poczuła, było to, że unoszą się w
powietrzu.
138
S
R
14
Zciana lasu z zawrotną prędkością pędziła im na spo-
tkanie, Gwen z wrażenia nie mogła nawet oddychać. Na
twarzy czuła uderzenia wiatru, a w pasie mocny uścisk ra-
mion Luca.
Wszystko inne - wydarzenia ostatniej doby, atmosfera
zagrożenia, nawet góry dookoła - straciło w tej chwili na
znaczeniu.
Wreszcie dotarli na dół i podskakując na muldach, wpa-
dli z impetem w wysoką zaspę. Sturlali się z sanek i śmie-
jąc się jak dzieci, wylądowali na ziemi.
- O mój Boże - wykrztusiła Gwen. - Nie mogę uwierzyć,
że jeszcze żyję.
Obróciła głowę i popatrzyła na leżącego obok niej męż-
czyznę. W jego oczach tańczyły wesołe ogniki, a on sam
uśmiechał się szeroko.
Obejmował ją ramieniem, jakby nadal chroniąc przed
upadkiem. Ich ciała były splątane w sposób, który dopiero
teraz wydał się jej nazbyt intymny. Spadając z sanek, Luc
przywarł do niej całym ciałem, ocierając się o jej biodra. A
ona nawet przez grubą warstwę ubrań wyczuła coś... twar-
dego.
Zaskakująco twardego, biorąc pod uwagę panującą ark-
tyczną temperaturę.
139
S
R
140
140
S
R
Wiedziała, że powinna uciekać przed jego pożądaniem.
Uciekać, gdzie pieprz rośnie, nie oglądając się za siebie.
Ale nie uciekła. Patrzyli długo na siebie, ciężko oddy-
chając. Gwen była coraz bardziej oszołomiona i nie mogła
już sobie nawet przypomnieć, czemu miałaby chcieć ucie-
kać. Zamiast tego odwzajemniła jego uśmiech.
Zwietnie się z Lukiem bawiła.
Nie potrafiła sobie przypomnieć, kiedy ostatnio przepeł-
niała ją taka radość.
Gdy przebywała z nim, czuła, że żyje. Każdy centymetr
jej ciała tętnił życiem. I była podniecona. Tak samo pod-
niecona jak on.
- Wszystko w porządku? - zapytał.
Aż zamknęła oczy z wrażenia. Czy wszystko w po-
rządku?!
Bardziej niż w porządku!
Co się z nią działo?
Jeszcze wczoraj ten mężczyzna ją przerażał. Teraz ten
strach całkowicie zniknął. W jakiś tajemniczy sposób, na-
wet nie wiedząc, kiedy to się stało, przestała się go oba-
wiać. Przynajmniej, jeśli chodzi o fizyczne zagrożenie.
Niebezpieczeństwo, które jej obecnie groziło, było zu-
pełnie innego rodzaju.
A ona, czuła to teraz wyraznie, nie miała siły, by mu się
przeciwstawić.
Zbyt dobrze się bawiła.
- Tak - odparła w końcu. - Wszystko w porządku. -
Nabrała powietrza do płuc i oblizała spierzchnięte wargi.
Nie mogła dłużej tutaj leżeć, wpatrując się w niego. Sa-
mo patrzenie na niego doprowadzało ją do szaleństwa.
Potrafiła sobie wyobrazić, co się może za chwilę stać.
Pewnie go pocałuje, bo właśnie na to miała największą
141
S
R
ochotę. Ta myśl sprawiła, że wstała na równe nogi.
- Chcę zrobić to jeszcze raz - oznajmiła.
Luc zaśmiał się.
- Dobrze. - Podniósł sanki. - Spróbuj mnie złapać!
I zaczął wspinać się pod górę tak szybko, jak to było
możliwe w głębokim śniegu. Gwen natychmiast pobiegła
za nim. Gdy dotarli na szczyt, byli już całkiem zasapani.
Stali przez chwilę, próbując złapać oddech.
Usiedli na sankach, a on objął ją tak naturalnym gestem,
jakby robili to już tysiące razy. I wszystko było w porząd-
ku.
Zjechali znowu ze zbocza. A potem robili to dotąd, aż [ Pobierz całość w formacie PDF ]
