353. Morgan Raye Ĺťona z katalogu
Morgan Sarah Zimowy wieczĂłr
Morgan Sarah Ucieczka do Aten
Rachel Morgan 4 A Fistfull of Charms
Morgan Sarah Klejnot Sycylii 4
Alan Dean Foster The Chronicles of R
Jack London Tales of the Klondike
Eden Cynthia Grzeszne szlaki
Zbuduj wlasna marke
Cloned Lives Pamela Sargent
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
że wiedza i technologia zmieniają pewien układ sił. Te kryształy
energetyczne są czymś unikalnym w skali tego, co znamy. Napędy
hiperprzestrzenne pozwoliły nam latać do gwiazd. Ale nie ozna-
cza to, że potrafimy się przemieszczać z jednego miejsca na drugie
w mgnieniu oka. Nadal są to loty kosmiczne trwające tygodnie lub
miesiące. Ale tak naprawdę Chan jest stosunkowo blisko Ziemi,
a my nie opanowaliśmy jeszcze podróży do jądra galaktyki to
wciąż jest dla nas za daleko.
Boudikka wytrzeszczyła oczy. Myśli o odległościach kosmicz-
nych jej nigdy do głowy nie przychodziły. Dla niej było ważne,
że znajdowała się na statku kosmicznym, na którym ma dowodzić
swoimi ludzmi i być poniekąd odpowiedzialna za misję na innej
planecie. Wystarczyło jej, że statek docierał do tej planety, a to,
w jaki sposób to się działo, już jej nie zajmowało to była domena
wyszkolonej załogi statku i uczonych. Anastenes zaś przeciwnie
miał w sobie pragnienie wiedzy. Jeśli nawet coś ważnego dla innych
go nie interesowało, dowiadywał się o tym jako o czymś, o czym
powinien wiedzieć człowiek oświecony, dowódca wyprawy i konsul
rzymski.
Chodzi mi o to, Boudikko, jakie zyskaliśmy już możliwości,
ale te możliwości są w jakiś sposób ograniczone. Jednak z użyciem
kryształów dostanie się do jądra galaktyki prawdopodobnie będzie
132
wymagało po prostu otwarcia tunelu hiperprzestrzennego, po czym
do wielu miejsc będziemy mogli docierać już nie w miesiące i ty-
godnie, a wręcz w godziny. Nasi uczeni i nawigatorzy będą musieli
opracować nowe zasady i nauczyć się ich. A same kryształy przy
swojej ogromnej mocy mogłyby zostać wykorzystane nie do końca
do światłych celów.
Boudikka wreszcie pojęła, dokąd konsul dąży ze swoimi rozwa-
żaniami.
Myślisz o użyciu ich jako broni?
Też, ale również o mocy błyskawicznego przemieszczania się,
jaką można osiągnąć. Po prostu nie jestem do końca pewny, czy
ludzki gatunek już teraz dorósł do takiej potęgi. Persowie kochają
swoje kobiety, obsypują je klejnotami, ale nie pozwalają im zbyt
chętnie zajmować takich samych stanowisk jak mężczyzni. Rozu-
miem ich pogląd, jak i rozumiem koncepcje, dla których Rzym
utrzymuje niewolnictwo. Ale ostatnio zacząłem się zastanawiać, czy
to jest słuszne. Czy najpierw nie powinniśmy zmienić naszego my-
ślenia i nastawienia do innych ludzi i do świata, a dopiero potem
bawić się taką potęgą jak odległe loty kosmiczne.
Boudikka przez chwilę rozważała jego słowa.
Zauważ, że jeszcze nie podłączyliśmy tych kryształów do sil-
ników. A nawet gdyby, tych kryształów nie ma za dużo i można je
znalezć tylko na Chan.
Ta druga myśl mnie pociesza. Sądzę, że w ciągu najbliższych
kilku dni zrobimy pierwszy krok. . .
Nadszedł dzień przetestowania kryształów przy podłączeniu ich
do silników hiperprzestrzennych. Mongołowie pożegnali Rzymian,
mając nadzieję ich jeszcze kiedyś zobaczyć. Anastenes rozumiał
ich obawy. Mongołowie wiedzieli, że Rzymianie użyli kryształów
do tego samego celu, co Persowie razem z Chińczykami w zagi-
nionym Zwietle Mardoka . Anastenes uspokoił ich, choć zdawał
sobie sprawę, że emocje na samym pokładzie zaczynają się podno-
sić. Mieszanina ekscytacji, bliskość końca misji i obawa.
133
Scypion powoli podniósł się z powierzchni planety Chan,
po czym opuściwszy orbitę tej planety, zaczął niespiesznie lecieć
w stronę granicy tego układu gwiezdnego. Nadchodziła chwila
otwarcia okna hiperprzestrzennego, i to przy zastosowaniu krysz-
tałów. Konsul ubrał się w elegancką togę, na której zawiesił zło-
ty łańcuch z wilczycą karmiącą Romulusa i Remusa. Chwila była
przełomowa.
W wielkiej sali zebrano większość ludzi. Reszta nie licząc kil-
ku załogantów kontrolujących stery stanęła na korytarzach, słu-
chając przez głośniki przemówienia, jakie miało zostać wygłoszone.
Chyba po raz pierwszy wymieszano razem uczonych i załogę statku,
legionistów i niewolników. Jednak mimo tego zgrupowania od razu
można było rozpoznać, kto gdzie należał. Naukowcy stali razem,
z minami wyrażającymi ekscytację i oczekiwanie na wielkie wyda-
rzenie. Wszyscy byli ubrani w odświętne togi lub tuniki i ozdoby
zawieszone na piersiach choć oczywiście nie tej klasy co konsul.
Niewolnicy również skupili się we własnym gronie, ale o ile uczeni
wyrażali tym wspólnotę dokonań i wiarę w triumf nauki, niewolni-
cy wydawali się bardziej przestraszeni, niewiedzący, co ich czeka,
onieśmieleni, że znalezli się w centrum wydarzeń. Uczeni patrzyli
na twarz konsula, centuriona oczywiście Boudikka była w pełnej
zbroi i doktora Hanudera, którzy znajdowali się na podium, dum-
nym wzrokiem obrzucając tłum pozostałych ludzi. Niewolnicy, ze
skrzyżowanymi na piersiach rękami, nieruchomą postawą i opusz-
czonymi głowami wyrażali największą pokorę. Z wyjątkiem jednej
niewolnicy, która stanęła tuż w pierwszym rzędzie ludzi otacza-
jących środek sali, stając tuż koło legionistów i członków załogi.
Marea, ubrana inaczej niż w zwykły strój niewolnicy, patrzyła ra-
dosnym spojrzeniem prosto na trójkę ludzi na podium. Anastenes
wychwycił jej spojrzenie i delikatnie uśmiechnął się do niej. Opuści-
ła lekko głowę, jak dobrze wyuczona niewolnica, ale jej uśmiech za
to pogłębił się i po chwili znowu patrzyła na trójkę ludzi. Legioni- [ Pobierz całość w formacie PDF ]
