MiloĹĄ JesenskĂ˝ & Robert LeĹniakiewicz Tajemnica ksiÄĹźycowej jaskini
4 Robert A. Haasler Ĺťycie seksualne ksiÄĹźy
Howard Robert E. Conan i Skarb Tranicosa
Armageddon_ The Musical Robert Rankin
Heinlein, Robert A Between Planets
Hack_Proofing_Your_Network_Edycja_polska_hacpro
Coughlin William Kara śÂmierci
M315. (Duo) Anderson Caroline Romantyczny sć siad
Antonow Sztuka Bycia Szczesliwym
Modean Moon Aleksandra
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
relacji, otrzymanej od Malory.
- Boję się o nią, Flynn, a teraz zaczynam bać się także o siebie, ponieważ niemal udało
jej się mnie przekonać, że ma rację.
- Nie mów nic przez chwilę.
- Flynn dwukrotnie przeczytał zapiski Malory, po czym odchylił się w krześle i popatrzył w
sufit.
- A jeśli ma, to co?
W głosie Dany zabrzmiało prawdziwe rozdrażnienie.
- Mam zacząć odgrywać Scully przy tobie jako Mulderze?
Mówimy o bogach, o czarodziejach, o uwięzionych duszach.
- Mówimy o magii, o możliwościach.
A możliwości zawsze powinny zostać zbadane.
Gdzie ona teraz jest?
- Mówiła, że idzie do galerii robić jakieś badania związane z obrazem.
- Dobrze, to znaczy, że trzyma się planu.
- Nie widziałeś jej.
- Ale zobaczę.
A ty odkryłaś już coś?
- Jest kilka wątków, nad którymi pracuję.
- Dobra, dziś wieczorem spotykamy się u mnie.
Zawiadom Zoe, a ja porozmawiam z Mal.
- Kiedy popatrzyła na niego, marszcząc brwi, uśmiechnął się tylko.
170
- Sama przyszłaś z tym do mnie.
Od tej chwili jestem członkiem zespołu.
- Naprawdę jestem ci wdzięczna...
- Skarbie, każdy dzień, w którym uda mi się coś zmajstrować za plecami naszej
nazistowskiej cizi, to dla mnie święto.
Mimo to Tod, zanim otworzył drzwi pomieszczenia dawniej stanowiącego gabinet Malory,
a w którym teraz królowała Pamela, najpierw rozejrzał się ostrożnie.
- O Boże, co ona tu nawyprawiała?
- Obrzydlistwo, prawda?
- wzdrygnął się Tod.
- Zupełnie jakby ściany rzygnęły Ludwikiem XIV .
Jedyną satysfakcję stanowi dla mnie fakt, że ona też musi na to spoglądać, ilekroć tu
wchodzi.
Pokój był niesamowicie zagracony.
Biurko o wygiętych liniach, stoły, krzesła, dwie wykończone chwostami otomany,
wszystko walczyło o odrobinę przestrzeni na tle gobelinu krzyczącego czerwienią i
złotem.
Na ścianach gęsto rozwieszone były obrazy, w przytłaczających, masywnych, złotych,
rzezbionych ramach, każdy skrawek miejsca okupowały statuetki, ornamentalne
miseczki, rzezbione puzdra, wyroby szklane i Bóg wie co jeszcze.
Poszczególne przedmioty stanowiły małe arcydzieła.
Zebrane razem na tej niewielkiej przestrzeni sprawiały wrażenie ekskluzywnej garażowej
wyprzedaży.
- Jak ona sobie radzi?
- Ma swoich pieszczochów i niewolników - mnie, Ernestine, Julię i Franca.
A Simone Legree tylko siedzi na tronie i wydaje rozkazy.
Tak, Malory, szczęśliwie udało ci się zwiać.
171
- Może faktycznie.
- A jednak to nadal bolało; ponownie przekroczyła drzwi galerii, wiedząc, że dla niej nie
ma tu już miejsca.
Nie wiedziała zresztą, gdzie jest jej miejsce.
- Gdzie polazła teraz?
- Lunch w klubie.
- Tod popatrzył na zegarek.
- Masz dwie godziny.
- Wystarczy aż nadto.
Potrzebna mi lista klientów - powiedziała, kierując się w stronę komputera na biurku.
- Chcesz sprzątnąć paru sprzed jej nosa po operacji plastycznej?
- Nie.
Niezły pomysł, ale nie.
Usiłuję zidentyfikować autora pewnego obrazu, więc muszę sprawdzić, kto kupuje rzeczy
w podobnym stylu.
Spis obrazów o tematyce mitologicznej też będzie mi potrzebny.
Cholera jasna, zmieniła hasło.
- Moje.
- Używa twojego hasła?
- Nie, hasło brzmi: MOJE.
- Tod uśmiechnął się szelmowsko.
- Po tym, jak zapomniała dwa poprzednie, zapisała je sobie na karteczce.
No i przypadkiem zdarzyło mi się...
niechcący...
172
natrafić na tę notkę.
- Kocham cię, Tod - mruknęła Malory, wprowadzając hasło.
- Czy na tyle, żeby mi powiedzieć, o co chodzi?
- Więcej nawet, ale w tym wypadku mam pewne zobowiązania.
Musiałabym najpierw porozmawiać z dwiema osobami.
- Pracowała szybko, wyszukując pełną listę klientów, którą kopiowała na przyniesioną ze
sobą dyskietkę.
- Przysięgam, że nie użyję tego w żadnym nielegalnym czy nieetycznym celu.
- A to cholerna szkoda.
Roześmiała się, otwierając torebkę.
Podała Todowi zdjęcie.
- Rozpoznajesz ten obraz?
- Hm, nie.
Chociaż z czymś mi się on kojarzy.
- No właśnie, mnie też.
Nie potrafię go nigdzie przypasować, a jednocześnie cały czas coś mi się błąka po
głowie.
Musiałam gdzieś widzieć inne prace tego malarza.
- Skończyła kopiować plik, otworzyła następny i włożyła kolejną dyskietkę.
- Jeśli sobie przypomnisz, zadzwoń do mnie.
Nieważne, w dzień czy w nocy.
- Brzmi jak coś pilnego.
- Jeśli ta sprawa nie jest po prostu psychotycznym epizodem w moim życiu, może się
okazać wyjątkowo pilna.
- Czy to ma coś wspólnego z M. F. Hennessym?
173
Pracujesz nad artykułem do gazety?
Malory wytrzeszczyła oczy.
- Skąd ci to przyszło do głowy?
- Widziano cię jedzącą z nim kolację wczoraj wieczorem.
Do mnie wszystko dociera - wyjaśnił Tod.
- Nie, to nie ma nic wspólnego z nim, przynajmniej nie bezpośrednio.
I nie piszę niczego do gazety.
Znasz Flynna?
- Tylko z moich snów.
Gorący typek.
- No dobrze.
Może zacznę się z nim spotykać.
Początkowo nie miałam takiego zamiaru, ale chyba jednak się zdecyduję.
- Całowaliście się?
- Parę razy.
- I jak wypadł?
- Sam szczyt skali.
- Seks?
- Niewiele brakowało, ale rozsądek zwyciężył.
- Cholera.
- Poza tym jest zabawny, interesujący i miły.
Apodyktyczny, ale w taki przemyślny sposób, że człowiek niemal nie zauważa, że jest
manipulowany. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
