Roberts Nora Klucze Klucz ĹwiatĹa
Howard Robert E. Conan i Skarb Tranicosa
Roberts Nora Komu zaufaÄ
Armageddon_ The Musical Robert Rankin
Roberts Nora_CzekajÄ c na Nicka
Lucy Monroe Sycylijska przygoda
LearningExpress 501 Grammar & Writing Questions, 1st Ed 180p(1)
Jayne Ann Krentz Szansa śźycia
Orr Leonard Tajemnice niesmiertelnych
Zelazny, Roger A Night in the Lonesome October
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zlad nr 3 długość 22 cm, dobrze widocznych 5 palców, dziecinna .
Zlad nr 4 długość 23 cm, dobrze widoczny jeden palec, pozostałe są niewyrazne.
Zlady te są nadżarte erozją, ślad jest przecięty trzema szczelinami, które położone są
równolegle do kierunku marszu.
Wszystkie ślady znajdują się na głazie o wymiarach 220 x 230 x 140 cm, znajduje się
tam także wycięcie o rozmiarach 60 x 60 cm zrobione sztucznie. Na sąsiednim głazie znajduje
się coś, jakby odcisk ręki jakiegoś hominida. Wszystko to potwierdzało, że ślady te są tylko
jednym, małym ogniwkiem w całym łańcuchu tajemniczych śladów z odległej przeszłości. W
nasze ręce wpadła praca dr A. Amannijazowa dyrektora Geologicznego Instytutu Akademii
Nauk Turkmeńskiej SRR z roku 1986. Trzecia ekspedycja, którą poprowadził, odkryła w
Chodżapil-Acie ślady dinozaurów i pomiędzy nimi zachowane ślady ludzkie...
W swej pracy (Amannijazov, K.: Sliedy słonov svjatogo diedie , Wokrug swieta ,
nr 10/1986) pisze on tak:
W pewnej chwili moją uwagę zwróciły dziwne depresje na płycie skalnej, trochę na
bok od łańcucha śladów dinozaurów, biegnące równolegle do nich. Kiedy do nich się
zbliżyłem i dobrze się im przyjrzałem stało się jasne, że nie są to ślady dinozaurów. A zatem
czyje? Jeden z najwyrazniejszych śladów przypominał... Spojrzałem po moich milczących
współpracownikach i zrozumiałem, że wszyscy myślimy o tym samym. Skamieniały ślad był
podobny do odcisku ludzkiej stopy nie, istoty podobnej do człowieka.
- Długość 26 cm zmierzył i oznajmił Witalij Iwanowicz.
- Czyli rozmiar 43 dopowiedział Oleg czyli niezbyt wysoki.
- Nie zapomnij ich sfotografować pohamowałem go jeszcze nie czas na wnioski.
Oczywiście o naszych odkryciach powiadomiliśmy samego Ericha von Dnikena,
którego adres uzyskaliśmy nie bez trudności (był rok 1989), i informacja o tym została
wysłana do centrali Ancient Astronaut Society w szwajcarskim Feldbrunnen w dniu 12
grudnia 1989 roku i od razu została wzbogacona o następne szczegóły.
Tymczasem nowa wyprawa została zorganizowana przy pomocy koszyckiego klubu
451 F i odbyła się w dniach 20-21 pazdziernika 1989 roku. Problem zaatakowano od razu z
dwóch stron: pierwsza grupa ruszyła na głazy w Konskich, zaś druga poszła na poszukiwanie
jaskini na Kopie.
80
Efekty były ciekawe zreferował je nam szef klubu dr Martin Schuster, który
przekazał nam zebrany materiał z rozmów ze starymi ludzmi tam zamieszkałymi, którzy
opowiadali mu o odciskach stóp, rąk a nawet całego ciała, które znajdowały się na
kamieniach zalegających na tym terenie. Ci, którzy badali wyżej położone lasy mówili o
kolejnych głazach, ale nie znalezli żadnych odcisków, a to ze względu na to, że przykryte one
były spadłymi liśćmi. Pobrano próbki gleby i skał, które zamierzano dokładniej zbadać i
datować. Niestety nie znaleziono wejścia do jaskinnego systemu Kopy.
Postanowiono zatem w dalszym ciągu prowadzić wielotorowe poszukiwania
wszelkich możliwych informacji na temat odcisków już to w bibliotekach i archiwach, już to
w terenie. Tak samo zdecydowano w sprawie systemu jaskinnego Kopy.
Badania próbek skał dały dziwne rezultaty. Skała okazała się być stosunkowo młoda
i miała wedle oceny ekspertów od 1,8 MA do... 5.000-10.000 lat! Zbadano dwie próbki
jedną z głazu, a drugą z odcisku stopy z trzema szczelinami. W wynikach ekspertyzy
napisano:
Badana próbka pochodzi z Ery Mezozoicznej, czyli z okresu od 230-65 MA. Jest to
mezozoiczny wapień, w tym przypadku dolomit, który ma identyczny skład chemiczny.
Badany ułamek jest zwietrzały i porowaty, liczy sobie 1,8 MA, chociaż najbardziej
prawdopodobny jest tutaj wiek 5-10 tys. lat. Chodzi tutaj o formę wapienia, który powstał
wskutek działania wody nasyconej CaO i MgO, w czasie przechodzenia przez mezozoiczne
wapienie i jej wypłynięciem na powierzchnię Ziemi.
Jest to jakaś abrakadabra, i trudno uwierzyć w to orzeczenie. Dlatego trzeba będzie
powtórzyć datowanie tego wapienia, bowiem uzyskane dane stoją w ostrej sprzeczności z
faktami: [ Pobierz całość w formacie PDF ]
