MiloĹĄ JesenskĂ˝ & Robert LeĹniakiewicz Tajemnica ksiÄĹźycowej jaskini
4 Robert A. Haasler Ĺťycie seksualne ksiÄĹźy
Howard Robert E. Conan i Skarb Tranicosa
Armageddon_ The Musical Robert Rankin
Heinlein, Robert A Between Planets
Anthology Cherry
Chris Manby Wojny w SPA
Bordowicz Maciej Zenon Ewa wzywa 07... 073 Handlarze jabśÂek
Harrison Harry Narodziny stalowego szczura
Diana Palmer Pewnego razu w Paryśźu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nich nie doszło jeszcze do siebie. Bryan szybko założyła ręce do
tyłu, a Shade swoje schował w kieszeniach.
No cóż& zaczęła, zupełnie nie wiedząc, co powinna
powiedzieć.
Pomyślmy o kolacji, zanim udamy się na kemping. Jutro
wcześnie zaczynamy.
Skrzywiła się, ale ruszyła w stronę furgonetki.
Konam z głodu oznajmiła i, udając że panuje nad sobą,
założyła nogi na tablicę rozdzielczą. Sądzisz, że prędko
znajdziemy coś przyzwoitego do jedzenia, czy mam się wzmocnić
batonikiem?
Jakieś trzy kilometry stąd jest miasteczko. Przesadnie
pewnym ruchem ręki uruchomił stacyjkę. Powinna tam być
jakaś restauracją, może nawet podadzą nam wspaniały jagnięcy
gulasz.
Bryan spojrzała na pasącą się owcę, a następnie na Shade a.
To potworne.
Tak, i może pozwoli ci to opanować głód, zanim dojedziemy
Nora Roberts Pewnego lata
na miejsce.
Znowu byli na drodze i jechali w milczeniu. Oboje dobrze
wiedzieli, że przed nimi jeszcze wiele trudnych chwil.
Nora Roberts Pewnego lata
Rozdział czwarty
Bryan sfotografowała urlopowiczów unoszących się na wodach
Wielkiego Słonego Jeziora. Gdy wymagało tego ujęcie, stosowała
długi, szerokokątny obiektyw, by uchwycić niezwykły krajobraz,
najczęściej jednak koncentrowała się na ludziach.
Na tarasach z soli Shade kadrował entuzjastów wyścigów
samochodowych. Polował na szybkość, kurz i pył. Ludzie na jego
fotografiach byli na ogół anonimowi, rozmyci, ukryci w cieniu.
Chciał wydobyć to, co według niego było najistotniejsze.
Trasa biegła przez wielkie miasta i otaczające je miasteczka.
Zużyli dużo rolek filmów, na których utrwalili ukwiecone letnie
ogrody, korki, gdzie pot lał się z ludzi strumieniami, młode
dziewczyny w skąpych ubraniach, mężczyzn rozebranych do pasa
i niemowlęta w spacerowych wózeczkach, pchanych po
chodnikach i w centrach handlowych.
Drogę przez Idaho i Utah przebyli szybko, ale w równym
tempie. Oboje byli zadowoleni z pracy i z fotografowanych
obiektów. Przez jakiś czas, po burzliwym incydencie na bocznej
Nora Roberts Pewnego lata
drodze w Idaho, Bryan i Shade pracowali zgodnie i we względnej
harmonii. Koncentrowali się na wybranych przez siebie
tematach, czasami jednak łączyli się w zespół.
Mieli już setki ujęć, z czego tylko drobna część zostanie odbita,
a jedynie pojedyncze fotografie trafią do publikacji. Bryan
pomyślała nawet, że liczba zrobionych zdjęć znacznie
przewyższa, liczbę wypowiedzianych przez nich słów.
Na ogół w ciągu dnia przebywali do ośmiu godzin w drodze,
zatrzymując się, jeśli to było konieczne lub gdy trafiali na
interesujący temat. Mimo że prawie cały czas byli ze sobą, wcale
nie stali się sobie bliżsi. Ograniczali się do przyjaznych gestów
oraz niezbędnych słów i jak ognia wystrzegali się poufałości.
Bryan przekonała się, że na tak ograniczonej przestrzeni
można jednak zachować emocjonalny dystans wobec drugiej
osoby, nawet jeśli graniczy to z obsesją. Ze złością stwierdziła
również, że gdy wciąż siedzi się obok siebie, tylko z wielkim
trudem można ignorować to, co Shade mało poetycko kiedyś
nazwał chemią. By zwalczyć jedno i drugie, dziewczyna
ograniczała się tylko do krótkich rozmów, prawie zawsze
Nora Roberts Pewnego lata
mających związek ze zleceniem. Nie zadawała mu już osobistych
pytań, a Shade sam z siebie nie był skory do zwierzeń.
Gdy pod koniec tygodnia dotarli do granicy z Arizoną, Bryan
miała już dość tak niekomfortowych warników, w jakich jej
przyszło pracować.
Było gorąco, bo słońce prażyło niemiłosiernie. Na szczęście
mieli klimatyzację, ale już od samego patrzenia na bezkresną
pustynię i na zwiędłą, wyblakłą szałwię natychmiast wysychało w
gardle. Bryan ratowała się nalanym do olbrzymiego papierowego
kubka gazowanym napojem z lodem, a Shade, który prowadził,
popijał mrożoną herbatę z butelki.
Obliczyła, że przez sto kilometrów nie zamienili ze sobą ani
słowa, niewiele też więcej powiedzieli do siebie tego ranka, gdy
fotografowali Glen Canyon w Utah. Bryan była zadowolona z
pracy. Przy wjezdzie do parku narodowego uwieczniła stojące w
rzędach samochody, ale wciąż męczyło ją to, że zachowują się jak
zupełnie obcy sobie ludzie, mimo że na pozór zależało im, by tak
właśnie było.
Przecież magazyn zatrudnił ich jako zespół. Oczywiście, że
Nora Roberts Pewnego lata
każde z nich robi swoje autorskie zdjęcia, ale musi być między
nimi jakieś porozumienie, żeby esej zdjęciowy zachował
spójność. By osiągnąć sukces, powinni wzajemnie się uzupełniać [ Pobierz całość w formacie PDF ]
