Camilleri Andrea Komisarz Montalbano 10 Sierpniowy Ĺźar
Bulyczow Kiryl P,I. 2 PrzepaśÂć bez dna
Coughlin William Kara śÂmierci
How the Catholic Church Built W Thomas E. Woods
Jordan Penny Gorć cy temat
Diana Palmer Her Kind of Hero
Roberts Nora Pewnego lata
Augustyn_Józef_SJ_ _W
Korabiewicz WacśÂaw Mato Grosso
Az ajanlat Katie Ashley
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rodzina Mistrettów jeszcze pięć, sześć lat temu całkiem niezle sobie radziła. A potem nagle
musieli wszystko posprzedawać. W takim razie czy nie jest możliwe, że porwanie
zorganizował ktoś, kto powrócił do Vigaty po kilku latach nieobecności i dlatego nie ma
pojęcia, w jakiej sytuacji znajdują się Mistrettowie?
Mnie twoje fantazje bardziej pasują do komedii z Toto i Peppino niż do
amerykańskich kryminałów. Zastanów się, Nicoló. Takiego wyczynu jak porwanie nie
dokonuje się samemu. A każdy wspólnik od razu uświadomiłby temu, kto powrócił tu po
latach, że Mistrettowie czasami nie mają na chleb. Przy okazji, jak to się stało, że wszystko
przepuścili?
Nie dasz wiary, ale nie mam o tym pojęcia. Coś niejasno pamiętam, że nagle
zostali zmuszeni wyzbyć się wszystkiego...
I co wtedy sprzedawali?
Ziemię, domy, magazyny...
Zostali zmuszeni, mówisz? Dziwna sprawa.
Dlaczego uważasz to za dziwne?
Bo to tak, jakby już sześć lat temu musieli nagle zdobyć pieniądze na okup.
Tylko że sześć lat temu nie było u nas żadnego porwania.
Albo nie było, albo nikt o nim nie wiedział.
Chociaż sędzia zastosował sankcje od razu, Televigata zdążyła jeszcze raz nadać
nadzwyczajne wydanie wiadomości, zanim zakaz dotarł do redakcji. Ale na to drugie wydanie
czekała niecierpliwie przed telewizorami nie tylko cała Vigata, lecz także cała prowincja
Montelusa, bo wszyscy chcieli wreszcie osobiście wszystko zobaczyć i usłyszeć: plotka
biegła z ust do ust błyskawicznie. Jeżeli porywaczom zależało na tym, żeby dotarła do
każdego, to mogli teraz zacierać ręce.
Godzinę pózniej, zamiast nadzwyczajnego wydania, które miało zostać nadane po raz
trzeci, na ekranie ukazał się Pippo Ragonese z dziwnie wytrzeszczonymi oczami. Czuł się w
obowiązku, powiedział zachrypłym głosem, oznajmić swoim widzom, że stacja została
właśnie poddana niesłychanym naciskom, których wyrazem jest nadużywanie władzy,
zastraszanie i pedantyczna rewizja . Wyjaśnił szczegółowo, że z nakazu prokuratury taśma z
nagraniem porywaczy została zasekwestrowana, a władze policyjne dokonują obecnie
przeszukania siedziby redakcji, w nie wiadomo jakim celu. Zakończył, że nigdy, w żadnych
okolicznościach, nie będzie zgody na zduszenie głosu wolnych i niezależnych informacji,
których rzecznikiem jest zarówno on sam, jak i jego Televigata. Na koniec powiedział, że
będzie nieprzerwanie informował swoich widzów o rozwoju tej
groznej sytuacji .
Montalbano cieszył się tym rozwojem wypadków, który sam spowodował, siedząc w
gabinecie Nicoló Zita. Zaraz potem wrócił do komisariatu. Ledwo wszedł, zadzwoniła Livia.
Halo! Salvo!
Livia! Co się stało?
Jeśli Livia telefonowała do niego do biura, to musiało się wydarzyć coś ważnego.
Dzwoniła do mnie Marta.
Marta Gianturco była żoną oficera z kapitanatu portu i jedną z nielicznych
przyjaciółek Livii w Vigacie.
Co chciała?
Powiedziała mi, żebym włączyła telewizor i obejrzała nadzwyczajne wydanie
wiadomości na Televigacie. Więc obejrzałam.
Co miał jej na to odpowiedzieć?
No i co? - odezwał się tylko po to, by nie wątpiła, że jej słucha.
S1
Potem obejrzałam także Ragonesego, który pienił ę, że policja
przeprowadziła rewizję w jego redakcji.
Tak... istotnie...
Ale co wam to daje?
Tyle co nic - wolałby jej oświadczyć, ale powiedział: Robimy, co możemy, żeby to
się na coś przydało.
A
Doszliście do wniosku, że to pewnie Ragonese po - al tę dziewczynę? - spytała
drwiąco Livia.
Livio, tutaj sarkazmem nic nie wskórasz. Powiedziałem ci, że robimy, co
możemy.
Nie spodziewałam się niczego innego - odpowiedziała Livia tak ponurym
tonem, jakby uosabiała czarną chmurę, niską, niosącą burzę.
I odłożyła słuchawkę.
I w czym rzecz? Ano w tym, że już nawet Livia pozwala sobie na napastliwe uwagi i
drwiny. A może doszukiwanie się tego w jej pytaniach to przesada? Bynajmniej. Można się w
nich dopatrzyć nawet oskarżenia. Nie tędy droga, uspokój się, kochany komisarzu, nie trać
głowy, zdobądz się na odrobinę rozsądku. Już się uspokoiłeś? Tyle, ile trzeba? Na pewno?
Więc zrób, co zamierzałeś zrobić. Zadzwoń, gdzie miałeś zadzwonić, a Livią się nie przejmuj.
Halo! Doktor Carlo Mistretta? Tu komisarz Montal - bano.
Są jakieś nowiny?
Nie ma nowin, przykro mi. Chciałem tylko się z panem spotkać i chwilę
porozmawiać.
Rano jestem bardzo zajęty. Także po południu. Już zanadto zaniedbuję moich
pacjentów. Możemy się umówić na wieczór? Zgoda? Wobec tego spotkajmy się w willi brata
około...
Panie doktorze, proszę wybaczyć. Chcę rozmawiać tylko z panem.
Mam więc przyjechać do komisariatu?
Nie musi pan sobie sprawiać tyle kłopotu.
Rozumiem. Proszę w takim razie wstąpić do mnie około dwudziestej, dobrze?
Mieszkam przy ulicy... nie, to dość trudne do wytłumaczenia. Lepiej będzie, jeżeli spotkamy [ Pobierz całość w formacie PDF ]
