Auntie's Young Lovers by Donna Allen
Doyle Arthur Conan Tajemnica zśÂotego Pince nez
0082. Field Sandra Kraina dobrej nadziei
Studia humanistyczne nr 8
Kornbluth Cyril Domek z kart
Crimson on the Dance Floor Stephani Hecht
How the Catholic Church Built W Thomas E. Woods
Christie Agatha Morderstwo to nic trudnego
Ivan Zorec StiśĄki svobodnjak
Wignall Kevin Na kogo wypadnie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zaczęła, mówić:
- Kiedy miałam cztery lata, prze\yłam coś strasznego. To
było w czasie wakacji. Topiłam się w jeziorze. Przez dziesięć
minut znajdowałam się pod wodą.
Przerwała na chwilę. Jeszcze teraz to dalekie wspomnienie
powodowało, \e bladła i cała zaczynała sztywnieć.
- Kiedy mnie znaleziono, byłam nieprzytomna. Pózniej
miesiąc spędziłam w szpitalu. Po powrocie do domu ojciec zapisał
mnie na basen. To był koszmar. A potem, chyba w siódmej klasie,
odkryłam, \e się ju\ nie boję.
Jess pokiwał ze zrozumieniem głową. Jego czoło zdobiły
głębokie bruzdy. Przez chwilę wahał się, a potem zaczął swoją
opowieść:
- W szkole podstawowej zacząłem nurkować z aparatem
tlenowym. W czasie wakacji wyjechaliśmy z chłopakami na
wybrze\e. Sama smarkateria, chocia\ zdaje się, \e to ja byłem
najmłodszy. Długo nalegałem, a\ w końcu koledzy zgodzili się
spenetrować podwodne jaskinie. Musiałem głęboko urazić ich
ambicje. Przy pierwszej okazji odpłynąłem od grupy i zacząłem
poszukiwania na własną rękę. Nigdy przedtem tego nie robiłem.
Nawet nie spostrzegłem, jak linka, która łączyła mnie z
przewodnikiem, zaplątała się w skałach. Zacząłem się z nią szarpać,
ale tylko zamuliłem wodę. Nic nie mogłem zobaczyć dokoła. Nie
wiedziałem nawet, gdzie jest dno, a gdzie powierzchnia oceanu.
Nigdy nie byłem tak przera\ony. Kiedy mnie znalezli, niemal
skończył mi się tlen... Po dwóch tygodniach zdobyłem uprawnienia
nurka. Do tej pory boję się głębin, ale potrafię zapanować nad
swoim strachem. Kelsey spuściła głowę, zastanawiając się, czy
powinna mówić dalej.
- Tak naprawdę... - zaczęła - boję się ciemności. Nie takich
ciemności - wskazała za okno chcąc przywołać wspomnienie nocy -
ale ciemności panujących w głębinach i podmorskich jaskiniach.
Kiedy czujesz tylko chłód i nawet w świetle latarki nie widzisz
dalej ni\ na pół metra. Gdy wiesz, \e jesteś zdany tylko na własne
siły. I nigdy nie potrafisz przewidzieć, co mo\e się czaić tu\ obok.
Przesunęła dłonią po zmierzwionych włosach. Westchnęła cię\ko. -
Właśnie tego się boję.
Czuła, \e Jess stał się jej bli\szy. Siedziała bezsilna ze
spuszczoną głową. On przystanął tu\ obok i patrzył na nią, nie
wiedząc, co powiedzieć. Mógł ją teraz wyszydzić i zemścić się za
wszystkie przykrości. Widziała jednak, \e tego nie zrobi. Podniosła
głowę i spojrzała w jego jasne oczy.
- Teraz twoja kolej. Powiedz, czego się boisz. Chcę
wiedzieć o wszystkim.
- Przecie\ ju\ wiesz: rekinów, \ywiołów i... ciebie.
Serce zaczęło jej walić jak młotem. Odpowiedz, w której
pobrzmiewały nutki rezygnacji, spowodowała, \e nagle zapragnęła
mieć go bardzo blisko siebie. Nie wiedziała, co się z nią dzieje.
Zarumieniła się czując, jak fala gorąca przepływa przez jej ciało.
- Dlaczego mnie? - spytała niespokojnie.
Podniósł rękę i pogładził niesforne kasztanowe loki. Zaczął
lekko masować jej szyję. Intensywność pieszczoty była tak
dojmująca, \e z trudem powstrzymała okrzyk rozkoszy. Zamknęła
oczy i przysunęła się bli\ej.
- Bo jesteś najwspanialszą kobietą, jaką znam - powiedział z
wyrzutem.
Pieścił ją coraz mocniej. Czuła ucisk silnej dłoni na karku. Drugą
rękę wsunął pod jej pachę, próbując unieść jej drobne ciało. Nie
opierała się.
Po chwili stali przytuleni, czując jak pochłania ich płomień
namiętności. Z trudem złapała powietrze, kiedy wziął ją w ramiona.
Nie miała pojęcia, jak to się stało. Jess był tak silny, tak zdobywczy!
A potem, kiedy poczuła jego usta na swoich wargach, jej ciałem
wstrząsnął dreszcz. Nie spodziewała się, \e pocałunek mo\e być tak
delikatny, a jednocześnie tak intensywny. Pragnęła Jessa z całej siły.
Splotła ręce na jego karku i oddała mu swoje usta. Przez chwilę
trwali tak nie mogąc się od siebie oderwać. Czas się dla nich zatrzymał.
W końcu zabrakło im tchu. Stali naprzeciwko siebie, mrugając
oczami i nie wiedząc, co się z nimi dzieje. Ich namiętność nie
wygasła, ale stała się bardziej subtelna. Po tym pierwszym wybuchu
oboje poczuli, jak bardzo pragną ciepła swoich ciał, wzajemnych
pieszczot, po prostu zwyczajnej bliskości. Zaczęli się wsłuchiwać w
bicie swoich serc. Patrzyli na siebie z miłością i po\ądaniem.
Pomyślała, \e za chwilę serce wyskoczy jej z piersi. Na
policzkach czuła jego niespokojny oddech. Chciała choć na chwilę
odwrócić od niego wzrok, uspokoić się, zdusić w sobie pragnienie,
by zagubić się w jego ramionach - ale nie mogła. Zwiat wokół niej
zawirował, a w głowie odezwał się sygnał ostrzegawczy. Wiedziała,
\e jest w niebezpieczeństwie.
Zamknęła oczy i nagle zrozumiała, \e to, co brała za sygnał
niebios, w rzeczywistości pochodzi z zupełnie innego zródła. Słuchała
uwa\nie przytulona do Jessa.
- Kelsey - szepnął.
Wypuściła powietrze. Nie, nie wydawało jej się. Naciągnęła
drugą słuchawkę na ucho i znowu wstrzymała oddech. Z oddali
dobiegał słaby sygnał. Był ledwie słyszalny. Poczuła rękę Jessa na
ramieniu. Zcisnęła ją mocno.
Nie myliła się. Teraz sygnał był głośny i wyrazny.
- O Bo\e - westchnęła. - To on.
Przez chwilę jeszcze słuchała nie mogąc uwierzyć, a potem
krzyknęła ze szczęścia:
- Posłuchaj - podała mu słuchawki. - To Simba! Musi być
bardzo blisko!
Rzuciła się w stronę drzwi i wybiegła na pokład. Pędziła jak
wicher. Dogonił ją dopiero, kiedy zaczęła schodzić po drabince do
wody.
- Co robisz?! - krzyknął, czując, \e radość wypełnia mu
piersi.
Kelsey stanęła na drabince i zaczęła uderzać dłonią w
powierzchnię wody. Dzwięk był głośny i rytmiczny. Zmoczyła sobie
twarz i koszulkę, ale nie zwracała na to uwagi. Chłodne krople
dosięgły nawet Jessa na pokładzie.
- Myślisz, \e cię pamięta? - zapytał zdziwiony. - To przecie\
niemo\liwe.
- Jasne, \e nie. Jest przecie\ tylko delfinem. - Wcią\ uderzała
ręką w wodę.
Po chwili zauwa\ył ciemny kształt pod powierzchnią. Krzyknęła z
radości. Z wody wynurzył się delfin, który zatańczył na falach.
- Simba! To Simba! Pamięta mnie! [ Pobierz całość w formacie PDF ]
