Christopher Moore The Lust Lizard of Melancholy Cove (v5.0) (pdf)
Leigh Lora Twelve Quickies of Christmas 03 Heather's gift
Cole Allan & Bunch Christopher Sten Tom 6 PowrĂłt Imperatora
Christian Jacq [Ramses 03] The Battle of Kadesh (pdf)
Agatha Christie Dom nad kanaśÂem
Ja
Meredith Webber Odwaśźna lekarka
89c51rcx
Kornbluth Cyril Domek z kart
A titokzatos
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
panu?
Pan Jones odparł z uśmiechem, że nie gra na
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
wyścigach. Dodał, że jego żona ma na ten temat
zdecydowane poglądy.
- Więc zapewne nie pojechał pan do Epsom?
- Oczywiście, że nie.
- Czy któryś z mieszkańców Wychwood tam
był?
- Owszem, major Horton. Jest wielkim
amatorem wyścigów konnych. Również pan
Abbot zazwyczaj tego dnia robi sobie wolne. Ale
i tak nie postawił na zwycięzcę.
- Chyba niewiele osób to zrobiło - powiedział
Luke, a potem pożegnał się i opuścił gabinet.
Wyszedł z banku i zapalił papierosa. Poza
koncepcją o "najmniej prawdopodobnym
człowieku" nie widział powodów do
pozostawienia nazwiska pana Jonesa na swojej
liście podejrzanych. Jego sondujące pytania nie
wywołały u dyrektora banku żadnej
interesującej reakcji. Trudno było go sobie
wyobrazić w roli mordercy. Poza tym w dniu
wyścigów nie opuszczał miasteczka. Jednakże
wizyta u niego nie była stratą czasu, ponieważ
Luke uzyskał dwie istotne informacje. Zarówno
major Horton, jak i radca prawny Abbot
przebywali poza Wychwood w dniu wyścigów w
Epsom. Zatem któryś z nich mógł być w
Londynie, kiedy pannę Pinkerton przejechał
samochód.
Choć Luke nie podejrzewał już Thomasa, chciał
mieć pewność, że tego właśnie dnia doktor
wypełniał swoje zawodowe obowiązki i nie
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
opuszczał Wychwood. Postanowił to sprawdzić.
Teraz pan Ellsworthy. Czy w dniu derbów
przebywał w Wychwood? Jeśli tak, to jego
udział w morderstwach wydawał się mniej
prawdopodobny. Choć skądinąd śmierć panny
Pinkerton, tak jak przypuszczano, mogła być po
prostu nieszczęśliwym wypadkiem.
Ale Luke odrzucił tę koncepcję. Ta śmierć zbyt
pasowała do całej układanki.
Wsiadł do samochodu, który zaparkował przed
bankiem, i pojechał do warsztatu Pipwella,
położonego na drugim końcu High Street.
Chciał zasięgnąć rady w sprawie kilku drobnych
usterek w silniku. Przystojny młody, piegowaty
mechanik wysłuchał go ze zrozumieniem.
Podnieśli maskę samochodu i zagłębili się w
szczegółach technicznych.
- Jim, chodz tu natychmiast! - zawołał jakiś głos.
Piegowaty mechanik wykonał polecenie.
- Więc to jest Jim Harvey - pomyślał Luke. - No
tak. Jim Harvey, narzeczony Amy Gibbs.
Mechanik wrócił niebawem, przeprosił Luke'a i
obaj powrócili do rozmowy o silniku. Luke
zgodził się zostawić samochód w warsztacie.
- Czy powiodło się panu w tegorocznych
derbach? - spytał zdawkowo, żegnając się z
Harveyem.
- Nie, sir. Postawiłem na Clarigolda.
- Niewiele osób obstawiło Jujubę II, prawda?
- Tak, istotnie, sir. Chyba żadna gazeta go nie
typowała. Luke pokiwał głową.
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
- Gra na wyścigach jest ryzykowną zabawą. Czy
widział pan kiedyś gonitwę derby na własne
oczy?
- Nie, sir, i bardzo tego żałuję. W tym roku
poprosiłem o wolny dzień. Mogłem kupić
ulgowy bilet do Epsom, ale szef nie chciał nawet
o tym słyszeć. Faktem jest, że brak nam rąk do
pracy, a tego dnia mieliśmy sporo roboty.
Luke kiwnął głową i wyszedł z warsztatu.
Jim Harvey został wykreślony z jego listy. Luke
doszedł do wniosku, że ten sympatyczny chłopak
nie był tajemniczym mordercą ani nie przejechał
Lavinii Pinkerton.
Ruszył brzegiem rzeki w kierunku domu. Tak
jak poprzednio, spotkał tu majora Hortona z
psami. Major jak zwykle histerycznie
pokrzykiwał:
- Augustus... Nelly... NELLY, do nogi! Nero...
Nero... NERO! - Spojrzał na Luke'a swymi
wyłupiastymi oczami i zagadnął: - Przepraszam.
Pan Fitzwilliam, prawda?
- Tak.
- Nazywam się Horton... major Horton. Pewnie
spotkamy się jutro w rezydencji lorda
Whitfielda. Rozgrywki tenisowe. Panna Conway
była uprzejma mnie zaprosić. Jest pańską
kuzynką, prawda?
- Owszem.
- Tak myślałem. Wie pan, miło widzieć tu jakąś
nową twarz. Ich rozmowę przerwała nagła
szarża trzech buldogów na jakiegoś białego
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
kundla.
- Augustus... Nero! Chodzcie tu... słyszycie, do
nogi!
Kiedy w końcu psy niechętnie wykonały rozkaz,
major Horton powrócił do przerwanej
rozmowy. Luke poklepywał Nelly, która
spoglądała na niego czule.
- Miła suczka, prawda? - powiedział major. -
Lubię buldogi. Zawsze takie miałem. Wolę tę
rasę niż jakąkolwiek inną. Mieszkam niedaleko
stąd, więc może wstąpi pan na drinka.
Luke przyjął zaproszenie i wyruszyli razem w
kierunku domu majora. Po drodze major
rozprawiał na temat psów oraz przewagi jego
ulubionych buldogów nad wszystkimi innymi
rasami.
Opowiedział o zdobytych przez Nelly
nagrodach, o haniebnym zachowaniu sędziego,
który przyznał Augustusowi ocenę zaledwie
bardzo dobrą, i o sukcesach Nera na wystawie
psów.
Kiedy skończył, mijali właśnie bramę. Major
otworzył drzwi frontowe, które nie były
zamknięte na klucz, i obaj weszli do domu.
Gospodarz wprowadził Luke'a do niewielkiego,
przesiąkniętego zapachem psów pokoju, który
wypełniały rzędy półek z książkami, a potem
zajął się przygotowywaniem drinków. Luke
rozejrzał się dookoła. Dostrzegł fotografie psów,
egzemplarze "Field" oraz "Country Life" i parę
wytartych foteli. Na szafkach z książkami
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
ustawione były srebrne puchary. Nad
kominkiem wisiał jeden olejny obraz.
- Moja żona - powiedział major, podnosząc
wzrok znad syfonu i podążając za spojrzeniem
Luke'a. - Była wspaniałą kobietą. Z jej twarzy
emanuje silna osobowość, prawda?
- Tak, istotnie - przyznał Luke, patrząc na
portret zmarłej pani Horton.
Miała na sobie różową atłasową suknię, a w
ręku trzymała bukiecik konwalii. Jej ciemne
włosy rozdzielał pośrodku głowy równy
przedziałek, a mocno zaciśnięte usta dowodziły
silnego charakteru. W zimnych szarych oczach
czaił się gniew.
- Była wspaniałą kobietą - powtórzył major,
podając swemu gościowi szklankę. - Zmarła
przed rokiem. Od tej pory nie jestem już tym
samym człowiekiem.
- Naprawdę? - spytał Luke, nie bardzo wiedząc,
co powiedzieć.
- Proszę usiąść. - Major wskazał jeden ze
skórzanych foteli.
Sam zasiadł w drugim i sącząc whisky z wodą
sodową, mówił dalej:
- Tak, od tej pory nie jestem już tym samym
człowiekiem.
- Musi jej panu brakować - powiedział Luke.
- Mężczyznie potrzebna jest żona, która
trzymałaby go w ryzach - oznajmił major,
potrząsając posępnie głową. - W przeciwnym
razie staje się leniwy... Traci poczucie
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy [ Pobierz całość w formacie PDF ]
