Longin Jan Okoń Trylogia Indiańska. Tom III Śladami Tecumseha
Sandemo Margit Saga O Ludziach Lodu Tom 29 Miłość Lucyfera
Cole Allan & Bunch Christopher Sten Tom 6 PowrĂłt Imperatora
Dołęga Mostowicz Tadeusz Bracia Dalcz i S ka tom II
Herbert Frank Tom 2 Dune Messiah
M238. MacDonald Laura Córka doktora Prestona
WÂśród swoich
Glen Cook Garrett 03 Cold Copper Tears
Moody Raymond & Perry Paul Kto sić™ śÂ›mieje ostatni
And Eternity Piers Anthony
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
terminie wszystko wróciło do normy. Jeśli mam unieruchomić ten symulator,
potrzebuję wszelkich mo\liwych informacji, które pozwolą mi przywrócić jego
pierwotny stan.
Mark Gridley głośno przełknął ślinę i pokiwał głową.
* * *
Mark Gridley skończył mówić i z niecierpliwością oczekiwał reakcji Joan
Winthrop. Właśnie wyjaśnił jej, jak zaprogramował wirusa i jak on zadziała w
symulatorach lotów. Nie przyznał się jej, \e tego cyberwirusa opracowywał całą noc, i
\e była to najtrudniejsza rzecz, jaką w \yciu zrobił.
- Nie chciałabym mieć w tobie nieprzyjaciela podczas cyberwojny - powiedziała
po chwili Joan.
To krótkie stwierdzenie napełniło Marka dumą. Joan nigdy nikomu nie
powiedziała takiego komplementu, więc Mark pławił się w jej pochwale.
- Jesteś gotowy do wprowadzenia wirusa do systemu? - spytała.
Mark kiwnął głową.
Wydała komputerowi polecenie. W VR pojawiła się ikona, przedstawiająca
wielką strzykawkę. Mark i Joan przyglądali się, jak strzykawka napełnia się
programem wirusowym, a\ staje się czerwona, sygnalizując, \e cały wirus został
ściągnięty przez system wprowadzający.
Przed ich oczami zaświeciło się słowo AKTYWNY.
- Teraz musimy tylko pokonać ścianę ognia Ośrodka - oznajmiła Joan. - Dziś rano
trochę nad tym popracowałam.
Mark zorientował się, \e Joan znalazła furtkę w systemie, pozostawioną tam
przez programistę, który go zaprojektował. Wpisała w odpowiedniej kolejności
imiona jego dzieci i zwierząt domowych - niesamowite, do czego człowiek potrafi się
dogrzebać - i systemy ochronne zaczęły rozpływać się na ich oczach. Strona kontrolna
symulatora Ośrodka otworzyła się prawie natychmiast. Ka\da symulacja ma odrębne
oprogramowanie, dzięki czemu ich następne zadanie stawało się o wiele prostsze.
Obawiając się, \e ktoś ich namierzy, Joan szybko ściągnęła symulację wojny
koreańskiej i otworzyła ją. Następnie skierowała igłę w sam środek programu
symulacji lotów.
- Jesteś pewien, \e nie narobimy trwałych szkód? - spytała.
Mark pokręcił głową. - Ten wirus ulegnie samozniszczeniu za niecałe
dwadzieścia cztery godziny - powiedział z dumą. - Poprosiłem ojca, \eby go
sprawdził i powiedział, \e jest w porządku.
- Jak dwudziestoczterogodzinna grypa - zaśmiała się Joan.
Mark pokiwał głową.
- No to ognia! - zadecydowała Joan, po czym spojrzała na Marka. - I nie rób tego
więcej, chyba \e za zgodą ojca, dobrze? - poprosiła go.
Chłopiec zgodził się skinieniem głowy. Doskonale pamiętał wyraz twarzy ojca,
kiedy wyszło na jaw, czym się ostatnio zajmował jego syn.
Joan umieściła igłę w symulacji, wstrzykując wirusa do oprogramowania,
zamknęła program i zaczęła skanować katalogi komputera symulacji.
- Co robisz, Joan? - spytał Mark.
- Zastawiam kilka małych pułapek. Nie chcemy, \eby ściągnęli dobrą kopię tej
symulacji z zapasowych infozbiorów, prawda? - I z uśmiechem, jaki mógłby mieć kot,
który znalazł się w ptaszarni, Joan zabrała się do pracy.
Następnego ranka, kiedy Zwiadowcy Net Force zebrali się w pracowni
seminaryjnej Międzynarodowego Ośrodka Edukacji, przywitał ich ponury doktor
Lanier.
- Zwiadowcy Net Force, muszę was bardzo przeprosić - zaczął ze szczerym
smutkiem. - Ale napotkaliśmy kolejny problem. Tym razem w symulacji wojny
koreańskiej.
- O, nie - powiedział Andy Moore z wyjątkowo przekonującym rozczarowaniem
w głosie. - Chce pan powiedzieć, \e nie mo\emy z niej korzystać?
Doktor Lanier pokiwał głową. - Obawiam się, \e nie - potwierdził. - Mamy z nią
prawdziwy problem, nad rozwiązaniem którego pracujemy obecnie. Producent jeszcze
dziś wieczorem dostarczy nową kopię oprogramowania - ciągnął doktor. - Ale myślę,
\e mam dla was ciekawÄ… propozycjÄ™.
Doktor Lanier wcisnął guzik na podium, przygaszając światła. Nad ich głowami
pojawił się ogromny hologram, przedstawiający formację czterosilnikowych
bombowców, eskortowanych przez myśliwce.
- Myślę, \e spodoba wam się nasza zastępcza symulacja - powiedział z nadzieją w
głosie doktor Lanier. - Chodzi w niej o śmiałe dzienne bombardowania nazistowskich
Niemiec...
11
- W 1943 roku Ósma Armia Powietrzna Stanów Zjednoczonych z baz w Anglii
rozpoczęła intensywne dzienne bombardowania Niemiec - opowiadał doktor Lanier,
nie uciekajÄ…c siÄ™ do pomocy Sieci Nauczycielskiej.
Za jego plecami na wielkim ekranie, na którym wyświetlał się czarno-biały płaski
film, pojawiły się ogromne, cztero-silnikowe bombowce B-17 Flying Fortress, a
raczej całe ich setki, lecące w szyku nad Europą.
- Tysiące samolotów, zarówno cię\kich bombowców, jak i myśliwców eskorty,
codziennie wykonywało naloty, jeśli tylko pozwalały na to warunki meteorologiczne.
Podczas ka\dej misji zrzucały tony bomb burzących i zapalających na niemieckie
fabryki, obiekty wojskowe, sieć kolejową oraz na niemieckie miasta i wsie -
komentował doktor Lanier. - Bombowce takie jak B-17 Flying Fortress oraz B-24
Liberator, latały nad terytorium wroga, niejednokrotnie na granicy swojego zasięgu.
Przeciwko sobie miały morderczy ogień przeciwlotniczy oraz roje myśliwców.
Na płaskim ekranie ukazał się B-17 z płonącym skrzydłem, które następnie
odpadło i poleciało ku ziemi. W dalszej części filmu Zwiadowcy zobaczyli, jak, nie
wiadomo skąd, pojawiają się niemieckie myśliwce i atakują amerykańskie samoloty.
Patrzyli na eksplodujące bombowce. I jeszcze jeden B-24, spadający bezwładnie, z
palącą się kabiną, a\ za dokładnie ilustrujący niebezpieczeństwa czyhające na ludzi,
którzy słu\yli w Lotnictwie Armii - bo tak nazywano tę formację, zanim powstał
odrębny rodzaj sił zbrojnych, czyli Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych.
- Straty załóg bombowców były astronomiczne - mówił ponuro doktor Lanier. -
W przypadku ka\dego bombowca, który spadał na terytorium wroga, dziesięciu ludzi
ginęło lub dostawało się do niewoli.
Na ekranie pojawili się jeńcy wojenni, uwięzieni za ogrodzeniem z drutu
kolczastego oraz drastyczny obraz martwego członka załogi Latającej Fortecy,
le\ącego obok szczątków zestrzelonej maszyny.
- Siedmiodniowa seria nalotów na wa\ne cele, nazwana przez alianckie
dowództwo Wielkim Tygodniem , przyniosła straty dochodzące do stu samolotów
dziennie, od piątej rano do siódmej wieczorem - opowiadał dalej doktor Lanier. - To
ponad tysiąc zabitych lub wziętych do niewoli lotników - dodał cicho.
Megan niespokojnie poruszyła się na swoim siedzeniu, patrząc na materiał
filmowy i słuchając wykładu. Choć często marzyła o tym, \eby planować operacje na
du\ą skalę, jednak rzadko brała pod uwagę związane z tym straty w ludziach. Teraz
otrzymała gorzką lekcję uświadamiającą, i\ w takich sytuacjach ma się do czynienia z
prawdziwymi istotami ludzkimi - nie liczbami w dokumentach planu misji -
\ołnierzami, którzy w rzeczywistości wprowadzają ten plan w \ycie. Jeśli kiedyś
spełni swoje marzenia, wielu ludzi, wysłanych przez nią na niebezpieczną akcję,
wróci z obra\eniami albo nie wróci wcale.
- Podczas drugiej wojny światowej w Anglii słu\yło ponad pół miliona
amerykańskich lotników - powiedział doktor Lanier. - Wielu z nich nigdy nie wróciło
do domu.
Matt, Mark, Megan, David, a nawet Andy Moore osłupieli na widok
niekończących się rzędów białych krzy\y - amerykańskich grobów na francuskiej
ziemi. Na płaskim ekranie pojawiły się kolejne dramatyczne obrazy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
