Donita K Paul [DragonKeeper Chronicles 03] DragonKnight (pdf)
Arthur Conan Doyle Ostatnia zagadka Sherlocka Holmesa
R757. Drew Jennifer Pora siÄ ĹźeniÄ
0421. Allison Heather Jak siÄ pozbyÄ Abby
Goodnight Linda Nie bĂłj siÄ miĹoĹci
A huseg jutalma Hedwig Courths Mahler
Mercedes Lackey & Ellen Guon Bedlam Boyz
Forsyth Frederick Falszerz
Carter, Lin Terra Fantasy 0021 Flug Der Zauberer (Ebook German)
Andrew Grey [Farm 04] Love Means... Freedom (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ze zródeł innych niż normalne. Wokół uznania ich dokonań i wglądów powstały ruchy
duchowe, dla których stali się oni centralnymi postaciami.
Podobne ze swojej natury, chociaż nieco bardziej świeckie w charakterze, są
organizacje powstałe wokół Edgara Cayce'a i C.G. Junga, jeśli chodzi zaś o czasy nam
współczesne, to warto zauważyć, że na całym świecie powstało już ponad dwieście grup
dyskusyjnych stawiających sobie za cel zgłębianie pism wspomnianego już wyżej
Neale'a Donalda Walscha, który twierdzi, że w 1992 roku miał jednoznacznie
paranormalne przeżycie polegające na bezpośredniej rozmowie z Bogiem. Członkowie
wszystkich tych grup są potencjalnymi zwolennikami zjawisk paranormalnych.
Tymczasem potencjalni przeciwnicy zjawisk paranormalnych skupiają się w ruchu o
nastawieniu sceptycznym związanym z osobą Houdiniego. Z kolei ruch, który powstał
dawno temu w celu propagowania wiedzy na temat paranormalnych dokonań
Emmanuela Swedenborga, ma już dziś formalnie status religii.
116
Dysfunkcyjna niewiara występuje często pośród członków owych klubów bohaterów,
tak więc w tym sensie nie wnoszą oni nic nowego do badań zjawisk paranormalnych. Na
podstawie własnego, długiego doświadczenia mogę jednak zaświadczyć, że członkowie
grup, o których mówiłem, są niezwykle miłymi ludzmi. Należy ich pochwalić za wielką
przychylność w dostarczaniu archiwalnych materiałów na temat swoich idoli oraz za
stworzenie forum dla publicznej dyskusji.
Odważni psychoterapeuci
Radośni badacze zjawisk paranormalnych mogą utworzyć wspólny front z odważnymi
psychoterapeutami, którzy odrzucają ortodoksyjne poglądy i akceptują fakt, że
posiadanie paranormalnych i duchowych doświadczeń jest czymś ważnym i znaczącym
wżyciu człowieka. Chociaż tego rodzaju terapeuci unikają błędu utożsamiania
paranormalności z nienormalnością, uważają, że osoby mające paranormalne lub
duchowe doświadczenia mogą skorzystać z ich fachowej porady zarówno po to, by
pomóc im w pełnym zintegrowaniu swoich przeżyć, jak i po to, by udzielić im wsparcia
wtedy, gdy uczą się oni radzić sobie ze śmiesznością, jaką wywołują czasami ich
doświadczenia u nie poinformowanych osób postronnych.
Radosny paranormalizm akceptuje takie podejście, pod warunkiem jednak, że także
samą pschychoterapię rozumie się jako działalność peryferyjnie periparanormalną.
Podobnie jak to się ma w przypadku zjawisk paranormalnych, brak jest bowiem solidnych
dowodów naukowych świadczących o skuteczności psychoterapii. Pewne zagadkowe,
niezwykłe stany świadomości dysocjacji osobowości, stany hipnotyczne, a nawet
niektóre rodzaje stanów delirycznych przynależą w równym stopniu do dziedziny badań
zjawisk paranormalnych jak do dziedziny badań psychoterapeutycznych. Zjawiska
paranormalne i psychoterapia mają wspólną historię, co widać na przykładzie tak
starożytnych koncepcji jak wróżbiarstwo, które uważano kiedyś za rodzaj zaburzeń
psychicznych, a także jeden ze sposobów przewidywania przyszłości oraz określania
charakteru drugiej osoby. Podobnie jak zjawiska paranormalne, psychoterapia może stać
się przyjemnym sposobem spędzania wolnego czasu, szczególnie po kilka latach jej
stosowania.
Znany na całym świecie psychiatra Stanislav Grof był współzałożycielem
Transpersonal Psychology Association (Towarzystwa Psychologii Transpersonalnej)
organizacji zrzeszającej psychoterapeutów, którzy z troską i zrozumieniem odnoszą się
do paranormalnych i duchowych doświadczeń swoich pacjentów. Jej członkowie pomni
są tego, że wglądy psychologiczne dotyczące doświadczeń paranormalnych nie mają
charakteru ontologicznego, lecz jedynie kliniczny i fenomenologiczny.
Myślenie życzeniowe
Wzdychający gliniarze starają się co i rusz aresztować któregoś z nas, uczonych
badaczy zjawisk paranormalnych, bez względu na to, czy jesteśmy pseudozwolennikami
tychże zjawisk, czy nie, pod ogólnikowym zarzutem hołdowania myśleniu życzeniowemu.
A przecież radosny paranormalizm nie zamierza zaprzeczać, iż pragnienia zawsze były
jednym z głównych aspektów działań paranormalnych. Dążenie alchemików do odkrycia
117
zródła nieskończonego bogactwa jest nadal żywe pośród zwolenników ruchu New Age,
którzy postulują stosowanie wizualizacji w celu łatwiejszego zarobienia dużej forsy.
Okazuje się zresztą, że sami naukowi sceptycy nie są odporni na gorączkę myślenia
życzeniowego, która trawi zwolenników zjawisk paranormalnych. Wzdychający gliniarze
rozesłali ostatnio pilne wezwanie do członków swojej organizacji z prośbą o pieniądze.
Ich zdaniem stale wzrastająca liczba przestępstw dokonywanych przez zwolenników
zjawisk paranormalnych grozi w każdej chwili destabilizacją naukowego porządku świata,
dlatego też twierdzą, że potrzeba im pieniędzy, by powstrzymać rozprzestrzenianie się
paranormalnego zabobonu, zanim będzie za pózno. Tymczasem pomysł ratowania nauki
przed paranormalną rozrywką poprzez uruchamianie przeznaczonego specjalnie na ten
cel funduszu jest, moim zdaniem, do tego stopnia nieprawdopodobny, że sugeruje, iż
także sceptycy oddają się pewnego rodzaju myśleniu życzeniowemu.
Jeśli wzdychającym gliniarzom uda się kiedykolwiek wrobić mnie pod wyssanym z
palca zarzutem hołdowania myśleniu życzeniowemu, to będę miał dobre alibi.
Słownictwo opisujące to, co nęcąco nieznane, jest, co nie ulega wątpliwości,
niepoprawnie pobłażliwe w stosunku do samego siebie, dlatego jako radosny badacz
zjawisk paranormalnych dużo myślałem na temat roli, jaką koncepcja myślenia
życzeniowego odgrywa w zjawiskach paranormalnych.
Dysfunkcyjni eksperci nie zamierzają rezygnować z walki z cieniami polegającej na
próbach ustalenia, czy różnego rodzaju zjawiska mają dający się jednoznacznie
wykazać związek ze zjawiskami paranormalnymi, czy też nie, tak więc nie zauważają
oni ich życzeniowego aspektu, którego nigdy nie przeoczają uważni radośni badacze
zjawisk paranormalnych. Radośni badacze zjawisk paranormalnych wiedzą na przykład,
że myślenie życzeniowe jest głównie kwestią aktów mowy i że jest ono często
wypowiedzią performatywną w tym sensie, że w odpowiednich, danych okolicznościach
powiedzenie chciałbym, aby stało się to i to oznacza rzeczywiste pragnienie tego. Tego
rodzaju wiedza pozwala niedysfunkcyjnym badaczom zadawać pytania dotyczące
konceptualnych związków między myśleniem życzeniowym a zjawiskami
paranormalnymi, które nigdy nie przychodzą do głowy dysfunkcyjnym badaczom.
Jakie związki łączą myślenie życzeniowe, liczenie na szczęśliwy traf i wróżbiarstwo?
Talizmany na szczęście, takie jak podkowy, królicza łapka czy czterolistna koniczyna, są
archetypowymi rekwizytami używanymi przez osoby przesądne. W rezultacie
symbolizują one mechanizm myślenia życzeniowego. Jaki jest ich związek z popularnym
sposobem wypowiadania życzeń na widok spadającej gwiazdy, białego konia itd.? A co z
zawodami polegającymi na tym, że ta z dwu osób rozrywających kość widełkową
kurczaka, której zostanie w dłoni dłuższy jej koniec, może liczyć na spełnienie każdego
życzenia, lub że spełnią się wszystkie życzenia, jeśli małe dziecko zdmuchnie za
pierwszym razem wszystkie świeczki na swoim torcie urodzinowym? Dlaczego w każdym
z takich przypadków pojawia się element rozrywki, począwszy od zabawy z wyrywaniem
płatków stokrotek kocha, nie kocha , a na symbolice kasyna gry skończywszy?
Myślenie życzeniowe i jego związki ze zjawiskami paranormalnymi to dosyć złożona [ Pobierz całość w formacie PDF ]
