Gordon Lucy Zareczyny w Monte Carlo
Gordon Abigail Wiosna w sercu
Gordon Dickson Dragon 06 The Dragon and The Djinn
Gordon R. Dickson Smok i Jerzy 4 Smok na wojnie
Bodyguard Dietz William C
Tim LaHaye & Jerry Jenkins Left Behind Series 5 Apollyon
Anty teoria literatury ebook demo
Najpiekniejsza Aleksandra Jakubowska
Andrew Grey [Farm 04] Love Means... Freedom (pdf)
Dwie miśÂośÂci Mortimer Carole
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
W tej samej chwili czwarta wiewiórka skoczyła wprost na spust broni.
Wszystko stało się w jednym, eksplodującym ułamku sekundy. Ramię Pau-
la ożyło w jednej błyskawicznej i absolutnie precyzyjnej reakcji. Gdy czwarta
wiewiórka śmigała nad ściółką pokrytą cętkami plam słońca, jego długie palce
schwytały zwierzątko w locie i złamały mu kark.
Pozostałe wiewiórki szurnęły na wszystkie strony. Nastąpiła cisza. Paul
stwierdził, że stoi nad dubeltówką, pośród sterty rozrzuconych gazet, wokół nie
90
ma żadnych żywych stworzeń, a on trzyma w dłoni martwą wiewiórkę.
Serce Paula załomotało gwałtownie. Spojrzał na swoją ofiarę. Czarne oczka
zwierzątka były mocno zaciśnięte, jak u każdego żywego stworzenia, zmuszo-
nego do podjęcia największego z możliwych ryzyka i zagonionego do szalonej
wycieczki w nieznane.
Paul poczuł, że gdzieś w głębi jego istoty krwawi rana jak po amputacji. We
wpatrzonych w wiewiórkę oczach pojawiły się łzy. Słońce skrywało się właśnie
za chmurą i poszycie lasu przybrało jednolity ciemny kolor. Paul ostrożnie ułożył
małe szare ciałko u podnóża srebrnego klonu i wygładził zmierzwione futerko.
Następnie ujął strzelbę za chłodny metal lufy i zagłębił się pomiędzy drzewa.
Gdy wrócił do swego apartamentu w Kompleksie Chicago, Jase czekał już tam
na niego.
— Gratulacje. . . Nekromanto — przywitał go, gdy tylko Paul przekroczył
próg.
Paul spojrzał mu prosto w oczy. Pod naporem tego spojrzenia, Jase mimo woli
cofnął się o krok.
Rozdział 15
Paul w ciągu paru najbliższych dni został członkiem Gabinetu — grupy, któ-
ra pracowała pod kierunkiem samego Blunta. W skład Gabinetu wchodzili Jase,
Kantela, Burton McLeod — tego przypominającego dwuręczny miecz mężczyznę
Paul poznał już wcześniej w apartamencie Jase’a — oraz nieokreślony niczym
szary opłatek człowieczek o nazwisku Eaton White. White zajmował wysokie
stanowisko w sztabie Kirka Tyne’a i pierwszą rzeczą, jaką zrobił, było zabranie
Paula na spotkanie z Tyne’em dotyczące podjęcia przez Paula pracy w biurze Na-
czelnego Inżyniera Świata.
— Przypuszczam — odezwał się Tyne, gdy w świetle porannych promieni
słońca docierających przez wysokie okna luksusowego biura, położonego dwie-
ście poziomów ponad ulicami Chicago, wymieniali uścisk dłoni — że zastanawia
się pan, dlaczego żywię tak niewiele wątpliwości przed zatrudnieniem człowieka
Gildii jako członka mojego osobistego personelu? Proszę usiąść. Ty też siadaj,
Eat.
Paul i Eaton White zajęli miejsca w wygodnych fotelach. Tyne również usiadł
i wyciągnął nogi. Wydawało się, iż doskonale pasuje do tego miejsca. Odpowie-
dzialność związana z jego stanowiskiem nie wywierała na nim większego wraże-
nia. Jego oczy, spoglądające w oczy Paula spod krótkich rzęs, były zaskakująco
bystre.
— Owszem, byłem zdziwiony — przyznał Paul.
— No cóż, składa się na to wiele powodów — rzekł Tyne. — Czy kiedykol-
wiek zastanawiał się pan nad trudnościami, związanymi ze zmienianiem teraź-
niejszości.
— Zmienianiem teraźniejszości. . . ?
— Jest to możliwe — stwierdził Tyne niemal wesołym tonem. — Choć bardzo
niewielu ludzi zadaje sobie trud, by o tym pomyśleć i pojąć ten fakt. Kiedy ujmuje
pan choćby centymetr teraźniejszości, by go przesunąć, przesuwa pan równocze-
śnie parę tysięcy kilometrów historii.
— A, rozumiem — rzekł Paul. — Chce pan powiedzieć, że aby zmienić teraź-
niejszość, przedtem należy zmienić przeszłość.
92
— Dokładnie tak — odpowiedział Tyne. — O tym zawsze zapominają refor-
matorzy. Mówią o zmianie przyszłości. Jak gdyby było to wielkim i nowym osią-
gnięciem. Jako istoty ludzkie, zajmujemy się głównie zmienianiem przyszłości.
W rzeczy samej, jest to jedyne, co możemy zmienić. Teraźniejszość jest pochod-
ną przeszłości, ale nawet jeśli potrafilibyśmy igrać z przeszłością, któż by się na
to ośmielił? Zmieńmy jeden drobny czynnik i rezultaty tego postępku w teraź- [ Pobierz całość w formacie PDF ]
