Montgomery Ink 2 Tempting Boundaries Carrie Ann Ryan
Ann Hironaka Neverending Wars (pdf)
Hall Steffie Przygoda z milionerem
BBC Learning English Adjectives and adverbs cgl
Laurell K. Hamilton Meredith Gentry 01 A Kiss Of Shadows
George Catherine Apartament nad TamizćÂ
Long Julie Anne Nieuchwytny ksiaze
0082. Field Sandra Kraina dobrej nadziei
Clare Cassandra Kroniki Bane'a 04 Spadkobierca Mroku (nieof.)
Edward Stachura Siekierezada
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ma wśród nich samców. - Urwała. Brak seksu to mało erotyczny temat.
Hm, co jeszcze zawierają bestiaria? - Aha, podobno żmije miały
wyjątkowo agresywny sposób rozmnażania się. Po akcie kopulacji samica
odgryzała samcowi łeb.
- Chętnie wypiłbym jeszcze jednego drinka... - przerwał jej Devlin. -
Te obrazy tak silnie działają na wyobraznię...
- Zaraz zamówię. - Tabitha skinęła na kelnera. - Dziś ja płacę.
Jeszcze raz to samo - poprosiła.
- Znów podwójne?
- Tak. - Przeniosła wzrok na Devlina. - Na czym to stanęłam?
- Na samicy żmii, która odgryza samcowi łeb.
- Rzeczywiście. Na pocieszenie ci powiem, że mnisi nie pochwalali
takich praktyk. Opisywali je, a potem wyciągali z nich wnioski, które z
odpowiednim komentarzem przekazywali przedstawicielkom homo
sapiens.
- Jakież to były wnioski? Tabitha podniosła do ust szklankę z
dżinem, chcąc dodać sobie animuszu.
- Radzili kobietom, żonom, aby nie odtrącały awansów swoich
mężów.
- Innymi słowy, żeby nie wykręcały się bólem głowy? - Srebrzyste
oczy wesoło lśniły.
- No właśnie... Proszę, twój drink. Korzystaj, skoro funduję.
- Słusznie. - Wypił trochę, po czym spojrzał na nią wyczekująco.
- Z kolei przepiórki, zdaniem mnichów, za dużo i zbyt chętnie
kopulowały. Właściwie tylko tym się zajmowały. Czasem umierały z
wycieńczenia.
- Fascynujące.
- Mnichom podobały się za to lwy - kontynuowała Tabitha -
ponieważ były wierne. Niestety informacje o zwyczajach godowych
smoków i jednorożców są nad wyraz skąpe. Zdaje się, że w ogóle niewiele
wiedziano o tych stworzeniach.
- Może to i lepiej.
- Może - przyznała z zadumą. - Niektóre sprawy lepiej pozostawić
wyobrazni. Masz ochotę na kolejnego drinka?
- Jeszcze tego nie skończyłem. - Wskazał na szklankę.
- Faktycznie. To może potem...
- Dziękuję. Jesteś niezwykle szczodra. - Kąciki warg mu zadrżały.
- Jak się przegrywa, trzeba płacić. - Uśmiech rozjaśnił jej twarz.
- Często przegrywasz?
- Właściwie to nie. Nie mam ku temu okazji, bo rzadko się
zakładam - wyjaśniła.
- Wolisz być biernym obserwatorem niż czynnym uczestnikiem?
- Taka zawsze byłam. A ty? Brałeś udział w grach zespołowych czy
raczej trzymałeś się na uboczu?
- Nie, jakoś nigdy nie pociągało mnie bycie jednym z wielu -
przyznał. Po krótkiej chwili ciszy podniósł szklankę. - Pusta. To co, mogę
prosić...?
- Tym razem zamówię coś innego. Zaskoczę cię. Tak wiele mamy
wspólnych cech, pomyślała. Czy Devlin to widzi? Czy zdaje sobie z tego
sprawę?
- Cały dzisiejszy wieczór mnie zaskakujesz - powiedział, kiedy
kelner odszedł, przyjąwszy zamówienie na tequile sunrise.
- A wieczór jeszcze się nie skończył. Nadmiar wrażeń i radosne
podniecenie sprawiały, że kręciło się jej w głowie. Wszystko toczyło się po
jej myśli. Devlin dawał się prowadzić drogą, którą obrała. Musiała jedynie
uważać, żeby się nie potknąć, nie zmienić kursu. No i nie stchórzyć.
Zamawiała kolejne drinki, z nadzieją wypatrując oznak odprężenia.
Chciała, by Dev był zrelaksowany, by pozbył się zahamowań.
Kontynuowała opowieści zaczerpnięte z bestiariów o erotycznych
zwyczajach najróżniejszych zwierząt. Rozmowa toczyła się gładko, bez
krępujących przerw. Oboje czuli się swobodnie. W przeciwieństwie do
wielu mężczyzn, którzy po spożyciu alkoholu zaczynają czynić
dwuznaczne uwagi, Devlin cały czas zachowywał się bez zarzutu. W
powietrzu wyczuwało się delikatne napięcie erotyczne.
Może to było połączenie dobrego humoru i ciepłej karaibskiej nocy,
w każdym razie kiedy opuścili bar, Tabitha miała wrażenie, że nad
wszystkim panuje. Grała pierwsze skrzypce. Devlin dosłownie jadł jej z
ręki. Mogła z nim zrobić, co chciała.
- Jesteś zmęczony? Oparła głowę na jego klatce piersiowej. Objął ją
w talii. Stanąwszy przy burcie, spoglądali w morze.
- Nie - szepnął, muskając wargami jej włosy.
- Prawdę mówiąc, nie czułem się tak dobrze, odkąd wypłynęliśmy z
St. Regis.
- Nic cię nie boli? Co z nogą?
- W porządku, dziękuję.
- To dobrze - rzekła, myśląc: psiakość, odpadł wygodny pretekst,
aby odprowadzić go do kabiny. No cóż, trzeba zastosować bardziej
bezpośrednie podejście. - A od tych drinków nie kręci ci się w głowie?
- Odrobinę. - Przytulił ją mocniej.
- Nie chcesz się położyć? Odpocząć?
- Odpocząć? Chyba nie potrzebuję odpoczynku.
- Dev... - Popatrzyła mu prosto w oczy. - Nie opowiedziałam ci
jeszcze o zwyczajach godowych kotów. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
