informatyka php 5 praktyczny kurs wydanie ii marcin lis ebook
informatyka praktyczny kurs sql wydanie ii danuta mendrala ebook
M238. MacDonald Laura CĂłrka doktora Prestona
Najpiekniejsza Aleksandra Jakubowska
Douglas Arthur ZśÂoto z Porto Bello
Brust_Steven_ _Taltos
185 James Susanne Biznesmen bez serca
Amarinda Jones Run the Gantlet (pdf)
Philip K.Dick Ubik
Dr. Who Target 045 Dr Who and the Nightmare of Eden # Terrance Dicks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Dobrze. Usiłowała mówić lekkim tonem, ale z jakiegoś
niewiadomego powodu jej serce nadal wyprawiało dziwne harce.
Najpierw rzeczywiście się zatrzymało, a teraz z kolei łomotało jak
szalone.
Masz przy sobie komórkę? spytał Aidan, a gdy skinęła głową,
pomaszerował do domu.
Lindsay usiadła na odwróconej do góry dnem wielkiej, glinianej
donicy i popatrzyła na bujną roślinność ogrodu. Panował tu cudowny
spokój, a ciszę przerywało tylko cykanie świerszczy i niekiedy szum
silnika przejeżdżającego drogą pojazdu. Oparła głowę o mur i wystawiła
twarz do słońca, świadoma nieoczekiwanego poczucia błogości.
Pojawiło się po raz pierwszy od dawna i samo w sobie wydawało się
czymś zdumiewającym, zważywszy na załamanie, jakie przeżyła.
Dlaczego teraz była taka zadowolona? Jakim cudem wkradło się do
jej duszy tyle radości, a ona nawet tego nie zauważyła?
Przecież to z pewnością nie ma nic wspólnego z Aidanem?
Otworzyła oczy i ujrzała go, idącego przez podwórze. Niósł dwie
pełne szklanki, a ona nagle stwierdziła, że przyczyna jej cudownej
euforii ma wiele wspólnego z Aidanem.
ROZDZIAA DZIESITY
Wręczył jej szklankę i usiadł na niskim murku oddzielającym
podwórze od ogrodu. Jess nadstawił ucha i uniósł łeb, aby sprawdzić, co
się dzieje. Ale z panem wszystko było w porządku, więc znów oparł
pysk na łapach i zamknął oczy. Skipper od dawna pochrapywał.
Zdrówko. Aidan uniósł szklankę.
Zdrówko. Lindsay wypiła mały łyk coli, zaś Aidan wielki haust.
Ach westchnął Aidan z zadowoleniem. Tego potrzebowałem.
Dziwię się, że nie wziąłeś sobie piwa.
Wolałem nie ryzykować, bo gdybyś potrzebowała pomocy, to
musiałbym wskoczyć za kółko. A właśnie... Spojrzał na nią z ukosa.
Chciałaś mi coś opowiedzieć?
Nie uwierzysz, co się zdarzyło.
Po latach praktyki chyba już nic mnie nie zdziwi.
Więc co powiesz na to, że w tej chwili Douglas i Milly Morganowie
są w szpitalu? spytała, a Aidan wytrzeszczył oczy ze zdumienia. A
widzisz? Jednak cię zaskoczyłam.
Co się stało? Głos Aidana zabrzmiał chłodniej. Lindsay nerwowo
oblizała wargi i w duchu sklęła się za ten przejaw zdenerwowania. Na
litość boską, przecież sobie poradziła, prawda? Dlaczego więc tak się boi
powiedzieć, co zaszło? No cóż, powodem jej obaw był Aidan. A fakt, że
siedzi tuż obok i wygląda tak niesamowicie seksownie, wcale niczego
nie ułatwia.
Milly miała udar.
Kto cię wezwał?
Poruszyła się niespokojnie, bo Aidan wciąż mierzył ją tym chłodnym
spojrzeniem.
Prawdę mówiąc, nikt. Przejeżdżałam obok ich domu, wracając z
kempingu od chorego, i pomyślałam, że do nich zajrzę...
Niby po co?
O co ci chodzi? Lindsay zmarszczyła brwi.
Nie takiej reakcji się spodziewała. Przypuszczała, że Aidan pochwali
ją za nadzwyczajną intuicję, a on tymczasem wydawał się coraz bardziej
zirytowany.
Dlaczego postanowiłaś ich odwiedzić? Miałaś ochotę na kawę i
ciasteczka roboty Milly?
Co ty pleciesz! Poczuła na policzkach gorący rumieniec.
Więc czemu tam poszłaś?
%7łeby się z nimi zobaczyć. Sprawdzić, jak się mają.
Czyli była to wizyta lekarska?
Oczywiście, skoro się upierasz, żeby ją sklasyfikować.
Przecież wiesz, że wpadam do nich raz na tydzień.
Wiem syknęła, z trudem zachowując spokój. Ale jakiś impuls
kazał mi tam iść. I wspaniale, że to zrobiłam, bo w przeciwnym razie
Milly pewnie nadal leżałaby na podłodze.
Chwileczkę. Aidan ostrożnie odstawił szklankę. Wyjaśnijmy
wszystko po kolei. Zajrzałaś do Morganów, wiedziona impulsem, i Milly
leżała na podłodze?
W saloniku.
Kto ci otworzył drzwi?
Stłukłam szybę i weszłam przez okno.
Co takiego?!
To, co mówię. Ale spokojna głowa. Hew Griffiths, on mieszka po
sąsiedzku...
Wiem, gdzie mieszka Hew złowrogim tonem wycedził Aidan.
No więc on usłyszał brzęk tłuczonego szkła i wszedł od frontu, gdy
ja już wgramoliłam się przez okno. Obiecał, że wstawi tę szybkę, czyli
nie ma sprawy.
Nie przyszło ci do głowy, żeby wezwać policję, zamiast się
włamywać? Czy nie w ten sposób się postępuje tam, skąd pochodzisz?
Bo tutaj jest właśnie taki zwyczaj.
Nie jestem przedszkolakiem, Aidanie. Znam procedurę.
To czemu jej nie zastosowałaś?
Bo właściwie nie musiałam się włamywać.
Przecież podobno zbiłaś szybę i weszłaś przez okno.
Najpierw weszłam kuchennymi drzwiami. Lindsay była coraz
bardziej wkurzona koniecznością przejścia do defensywy. Wzięła
głęboki oddech, by nie wybuchnąć, i opisała całe zdarzenie. Od razu
się zorientowałam, że to udar oświadczyła na koniec.
Milly była przytomna?
Ledwie.
Jak sądzisz, ile czasu tak leżała?
Niezbyt długo. Przyniosła Douglasowi kawę, ale nie zdążył jej
wypić.
O której tam przyszłaś?
Około jedenastej trzydzieści.
Więc udar nastąpił po dziesiątej trzydzieści. Właśnie o tej porze
Milly parzy kawę. Co potem zrobiłaś?
Ułożyłam Milly wygodniej, osłuchałam jej serce i zmierzyłam
ciśnienie, a Hew zajął się Douglasem. Pózniej mi uzmysłowił, że
Douglas nie może zostać sam.
Tobie nie przyszło to do głowy?
Owszem, ale sądziłam, że Morganowie mają tutaj jakąś rodzinę.
Hew powiedział, że nie, więc zadzwoniłam do siostry oddziałowej i
spytałam, czy nie przyjęliby także Douglasa.
Co takiego?! Aidan zerwał się na równe nogi i spiorunował ją
wzrokiem.
Przecież nie mogłam go zostawić bez opieki. Ale siostra
oddziałowa na szczęście okazała zrozumienie i zgodziła się, a jutro ktoś
zdecyduje, co dalej.
Czyli sprawą zajmie się opieka społeczna i Douglas wyląduje w
domu starców, w Rhondda House.
Sam mówiłeś, że wkrótce do tego dojdzie, bo Milly nie będzie
dawać sobie rady.
Tak, ale obiecałem jej, że gdyby zdarzyło się najgorsze, postaram
się umieścić ich oboje w jednym miejscu.
Dlaczego Milly nie miałaby też pójść do Rhondda House?
Tam nie przyjmują osób po udarze.
Nie wiedziałam... Ale cóż innego mogłam zrobić?
Zadzwonić do mnie.
Myślałam o tym, ale doszłam do wniosku, że wolałbyś, abym
działała samodzielnie. To był mój dyżur i uważam, że postąpiłam
słusznie. Uznałam, że warto ci o tym powiedzieć, lecz gdybym
wiedziała, jak zareagujesz, nie zawracałabym sobie głowy
przyjeżdżaniem tutaj! krzyknęła rozjuszona.
Gdyby spytano ją, co się pózniej wydarzyło, nie miałaby pojęcia, jak
to ująć. Najpierw stali naprzeciw siebie jak dwoje przeciwników, którzy
zaraz rzucą się do walki, a już po chwili Aidan w dwóch krokach
pokonał dzielącą ich odległość, chwycił Lindsay w ramiona i przycisnął
wargi do jej ust, tłumiąc ewentualny protest.
Była taka zaszokowana, że w pierwszej chwili nic nie zrobiła.
Wreszcie trochę doszła do siebie i spróbowała się wyswobodzić. Lecz [ Pobierz całość w formacie PDF ]
