Elizabeth Bevarly Mccormick 03 Georgia Meets Her Groom
163. Bevarly Elizabeth ĹwiÄ teczne Ĺźyczenia
396. Bevarly Elizabeth Panna mĹoda dla gangstera
Hawksley Elizabeth Szarada
Cabot Meg PamiÄtnik KsiÄĹźniczki 08 KsiÄĹźniczka w rozpaczy
Holly Lisle Fire In The Mist
Billionaire Bachelors 3 The Billionaire Falls
Dav
Boge Anne Lise Grzech pierworodny 03 Wyznanie
Fromm Erich Ucieczka od wolnośÂci
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
usłyszeć tę pochwałę pod swoim adresem, skierowaną do niego.
- Często tu bywasz? - zapytała, gdy usiadł naprzeciwko niej.
Najwyrazniej nie był to jego pierwszy pobyt w kafejce.
- Zawsze, kiedy odwiedzam St. Tropez.
- Nie obawiasz się, że ktoś mnie rozpozna i twoja reputacja
legnie w gruzach?
- Dlaczego? Przecież nie jesteśmy kochankami - przypomniał
jej.
- Na szczęście, nie - sapnęła, wdzięczna za pojawienie się
kelnera z kawą i bułeczkami.
- Dostaliśmy podwójne porcje - mocną, brązową dłonią sięgnął
po bułeczkę - najwyrazniej zupełnie chłopców zaczarowałaś. Aha,
byłbym zapomniał, jesteśmy dziś zaproszeni na lunch.
- Oboje?
- Oboje - potwierdził. - Chyba nie sądzisz, że zostawiłbym cię
samą w miasteczku.
- Czemu nie? - roześmiała się i potrząsnęła głową, prowokując
ciekawe spojrzenia obu młodzieńców. - Boisz się, że znalazłabym
sobie faceta?
- Jesteśmy zaproszeni do Coltrane'ów. To moi przyjaciele i
najstarsi klienci twojego ojca - wyjaśnił, ignorując jej pytanie - będę z
nimi rozmawiał o interesach.
W takiej sytuacji ojciec nalegałby, żeby raczej zrobiła zakupy w
miasteczku, niż uczestniczyła w spotkaniu.
67
R S
- Ale ja nie mogę tam pójść w takim stroju.
Lekko drwiącym spojrzeniem ogarnął jej drobną postać w za
dużej o kilka rozmiarów koszuli. Shannon zawinęła wysoko rękawy i
chociaż uznał, że wygląda wesoło i zawadiacko, rzeczywiście nie był
to odpowiedni strój na proszony lunch.
- Nie ma problemu - odparł. - To miejsce jest pełne butików. Dla
dziewczyny takiej jak ty to powinna być prawdziwa zabawa.
- Pewno tak, tylko... - zawahała się przez moment - widzisz, ja
nie mam pieniędzy - powiedziała cicho.
- Nie masz... - Nie wierzył własnym uszom. - Coś takiego mówi
mi spadkobierczyni milionowej fortuny?
- Tak.
- Tatuś nie płaci rachunków? - nie umiał się powstrzymać od
szyderstwa.
Zarówno ton, jak i słowa wprost ociekały potępieniem i Shannon
omal nie wymaszerowała z kafejki, ostatkiem sił zdołała się jednak
opanować. Nie miała innego wyjścia, jak spróbować wyjaśnić mu
sytuację.
- Odkąd skończyłam dwadzieścia pięć lat, dostawałam tylko
kieszonkowe. Pieniądze zawsze przychodziły na konto. W pewnym
momencie przestały. Ojciec wstrzymał wpłaty, a ja o tym nie
wiedziałam, dopóki nie wróciłam do Barcelony. Potem czułam się
zbyt kiepsko, żeby coś z tym zrobić. A kiedy pieniądze przestały
wpływać, bank wstrzymał mi kredyt. Tym, co zostało, musiałam
spłacić długi.
68
R S
- Chcesz powiedzieć, że rozbijałaś się po całym świecie,
szastając pieniędzmi i nawet nie sprawdziłaś, Czy cię na to stać? - W
jego oczach zabłysło niedowierzanie.
Bezradnie wzruszyła ramionami.
- Nigdy wcześniej nie potrzebowałam niczego sprawdzać, więc
nie przyszło mi to do głowy.
- I myślałaś, że zawsze tak będzie? Nawet kiedy porzuciłaś dom
i nikt nie miał pojęcia, gdzie jesteś?
Och, o to chodzi, myślała, spoglądając przez okno na
przechodzącą kobietę z małym pieskiem, niezwykle elegancką, jak
wszystkie kobiety tutaj. Kane patrzył na nią tak jednostronnie,
sprowadzając wszystkie jej działania do postępków zepsutej na-
stolatki... Czy powinna mu wyznać, jak było naprawdę?
- Nie porzuciłam domu. Zostałam wypędzona - powiedziała
beznamiętnie. - Wróciłabym, gdybym wiedziała, że coś idzie zle. Ale
nie wiedziałam. I nie przyszło mi do głowy, że ojciec mnie zostawi
bez grosza.
Na myśl, że własny ojciec świadomie wpędził ją w kłopoty, żeby
tylko móc ją kontrolować, w jej oczach zalśniły łzy.
- To co by było, gdybym cię nie zabrał z Barcelony?
- Przyjaciele wypożyczyli mi dom na czas swojego pobytu za
granicą. Zamrażarka była wypełniona zapasami. A niektórzy pracują,
żeby żyć, myślałam, że o tym słyszałeś.
- Owszem.
69
R S
- Tylko nie kojarzyłeś takiej możliwości ze mną. - Nie dał się
sprowokować, więc dodała:
- Miałam zamiar znalezć pracę i zarobić na bilet do Peru.
- Chciałaś wrócić do Piersa?
- Nie, nie do Piersa - odpowiedziała zniecierpliwiona. - Piers jest
żonaty - dodała po chwili.
Wcześniej ci to nie przeszkadzało. Nie powiedział tego głośno,
ale ze sposobu uniesienia brwi wywnioskowała, że tak właśnie
pomyślał.
- Teraz bardziej dbam o szczegóły - odparła, skrywając ból za
szerokim uśmiechem.
- No i gdzie bym się znalazł, gdybym dał się skusić twojej
obietnicy, że zapłacisz mi podwójnie, jeśli cię odwiozę do Barcelony?
- spytał z rozbawieniem.
Wyszli z kafejki i powędrowali wąskim chodnikiem w stronę [ Pobierz całość w formacie PDF ]
