ZwoliĹski Andrzej WokóŠMasonerii
ĹťuĹawski Andrzej ZauĹek pokory
Andrzej Ziemiański Przesiadka w piekle
Jeff Lindsay Dexter 3 Dexter in the Dark
Antologia BaśÂnie
LA Banks Huntress 10 The Darkness
Fielding_Liz__ _Ogrod_szczescia
Martin,George R R Im Haus Des Wurms
Adams Douglas 02 Restauracja na kośÂcu wszechśÂwiata
Jack Brighton Taken by the Vorinovs
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Uzasadniał to tak: już samo wezwanie do Komendy stwarza stan na-
pięcia. Jeśli mam coś zrozumieć, muszę zobaczyć człowieka w
67
naturalnym wnętrzu . Na rogu Partyzantów wisiało w bramie po-
dłużne lustro. Olszak przystanął i obejrzał się dokładnie. Po fryzjerze
i w słońcu prezentował się chyba nieco lepiej. Wciągnął brzuch, spró-
bował mocniej ścisnąć pasek; pomyślał, że za mało dba o siebie. Spa-
cery nie pomagają, może by trochę sportu... Ale jaki tam sport przy
jego sercu i reumatyzmie... Zawstydził się i przyspieszył kroku. Co
powie Barbara Kralska? Postanowił nie zadawać tym razem pytań
wprost, kluczyć i okazać maksymalną cierpliwość. Dlaczego ta dziew-
czyna kłamie? A może także kłamie Kralski i szanowne panie Bojar-
skie? W tej sprawie wszystkie niemal zeznania były wątpliwe: Ko-
złowskiego, Spawacza, Rowaka... Sięgnął do kieszeni i znowu poczuł
pod palcami szmacianego pajacyka. Trzeba zapytać o niego Jolantę.
Jolantę należy zapytać także o człowieka, na którego czekał Sielczyk
na dworcu.
Młody człowiek w ceratowej kurtce tłumaczył właśnie, że elektro-
luks potwornie warczy. Po ostatnim remoncie już ciągnie, ale tak
warczy, że sąsiedzi protestują. A przecież prosił, tłumaczył... Barbara
Kralska uśmiechnęła się do niego i młody człowiek umilkł. Elektro-
luks leżał na ladzie, Barbara włączyła go do kontaktu; warkot był taki,
że przechodnie przystawali na ulicy.
To wada fabryczna powiedziała Kralska. My nic nie pora-
dzimy.
Młody człowiek chwycił elektroluks i wybiegł ze sklepu.
Za chwilę będę wolna Kralska zwróciła się do Olszaka. Za-
stąpi mnie koleżanka.
Usiedli przy małym stoliku pod oknem. Koleżanka Kralskiej han-
dryczyła się właśnie z elegancką panią, która przyniosła maszynkę do
golenia.
68
Angielskich nie naprawiamy. To można tylko prywatnie.
Zamknijcie ten interes poradziła elegancka pani.
Koleżanka Kralskiej skinęła grzecznie głową, a Barbara poprawia-
ła szminką rysunek warg. Uśmiechnęła się do Olszaka; może myśli, że
sprawa Sielczyka to tylko pretekst? A może zasłania się tym uśmie-
chem? Przecież nie powiedziała prawdy. Na pewno nie powiedziała
prawdy.
Koleżanka obserwowała ich ciekawie zza lady i Olszak teraz żało-
wał, że nie umówił się jednak w kawiarni. Na szczęście impetyczny
jegomość wyłuszczał właśnie powody, dla których zwróci się co naj-
mniej do przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej, by za-
mknięto ten punkt niby naprawczy. Jego młynek do kawy po trzech
reperacjach nadal nie działa.
Na jaką okoliczność mam znowu zeznawać? zapytała Kral-
ska. Jej ton był wielce niefrasobliwy.
Nie ma mowy o zeznaniach. Chciałbym właściwie uzyskać od-
powiedz na kilka pytań i zaproponować, żebyśmy wspólnie rozważyli
pewne fakty. Oczywiście obustronna dyskrecja...
Barbara zapewniła, że nic nie sprawi jej takiej przyjemności, jak
zaufanie pana inspektora.
Chodzi mi o męża pani powiedział Olszak. Jakie stosunki
łączyły go z Sielczykiem?
Kralska była naprawdę zdziwiona.
Niemal go nie znał...
Jest pani pewna?
Zupełnie. O co pan go podejrzewa? wybuchnęła śmiechem.
Staszek i Sielczyk! Nie, pan chyba nie mówi poważnie, inspekto-
rze?
69
Kiedy mąż pani wrócił z Warszawy? starał się, by jego głos
brzmiał możliwie sucho i oficjalnie.
Już mówiłam. Czwartego po południu. Zjawiłam się w domu o
wpół do ósmej, a on już spał. Był zmęczony.
Biedak powiedział Olszak. Czy będę bardzo niedyskretny,
jeśli zapytam...
Będzie pan przerwała mu ostro. Sądzę, że moje stosunki
małżeńskie nie stanowią przedmiotu śledztwa.
Nie stanowią potwierdził i powie mi pani tylko tyle, ile pa-
ni zechce. Ale proszę rozważyć: człowiek mieszkający obok pani po-
pełnił samobójstwo w dość tajemniczych okolicznościach...
Czy to oznacza, że moje życie prywatne ma być wzięte pod lu-
pę?
Naprawdę nie mam takiego zamiaru. Wyobrazmy sobie jednak,
że kilkanaście minut przed śmiercią Sielczyka pan Kralski wraca do
domu. Jego żona twierdzi, że wrócił dopiero następnego dnia. Co by
pani o tym powiedziała na moim miejscu?
%7łarty! Tej nocy mojego męża na pewno nie było w domu.
Jeśli nie potraficie naprawić nawet lampy biurowej krzyczała
korpulentna dama w okularach to za co wam płacą?
Widzi pan, jaką mam robotę powiedziała Kralska. Czasami
wracam do domu chora. Zapaliła papierosa. Miała długie, cienkie
palce i ładne, lakierowane paznokcie.
Nie chcę wnikać w pani życie tłumaczył Olszak. Chcę tylko,
żeby mi pani pomogła. Będę szczery. Odczekał chwilę; wyciągnął
70
swoje sporty. Wiem powiedział że tej nocy ktoś wchodził do
pani mieszkania.
Spodziewał się zakłopotania albo ostrej reakcji. Barbara strząsnęła
spokojnie popiół i zapytała:
No to co?
To nie był mąż?
Oczywiście, że nie mąż, skoro nie wrócił jeszcze z Warszawy.
Ten mężczyzna wszedł do mieszkania bezpośrednio przed
śmiercią Sielczyka.
Nieprawda! Teraz patrzyła na Olszaka z niekłamanym zdzi-
wieniem. O tej porze nikt nie mógł do mnie wchodzić. Powiedzmy,
że ktoś wychodził, ale znacznie wcześniej.
Pani Barbaro oświadczył Olszak mam świadków, którzy
nie kłamią.
Zwiadkowie kłamią powiedziała. Umilkła i potem dodała:
To dziwne...
Czy zechce mi pani wyjaśnić?
Wyobrazmy sobie, że zechcę. Roześmiała się. Pan jest bar-
dzo sympatyczny, inspektorze. Powiedzmy, że dowie się pan o nie-
winnej zająknęła się przygodzie młodej kobiety? Co pan powie?
Będę milczał jak grób.
Pochyliła się ku niemu. Mówiła teraz nieomal szeptem.
Kobieta musi się czasem przekonać o własnej wartości, rozumie
pan?
Rozumiem.
71
A czasem trzeba dać po nosie mężowi. Spoważniała. Przy-
puszczam, że należał mu się ode mnie rewanż. Wiem, że się należał
poprawiła się.
Myślicie państwo o rozwodzie? zapytał nieostrożnie Olszak.
On kogoś ma powiedziała. Ja wiem, że kogoś ma. I dlate-
go... żachnęła się. Zresztą nie o to chodzi. Był u mnie chłopak,
panie inspektorze. Czy to wystarczy?
Nie stwierdził Olszak.
Co jeszcze?
O której przyszedł i o której wyszedł?
Przyszliśmy razem. Chyba przed jedenastą. No, byliśmy w
Sputniku . Był pan kiedyś w Sputniku ? Zapewne nie. Tam przy-
chodzi młodzież. Trochę się pije, trochę się tańczy. Ja wypiłam chyba
za dużo... On tańczył tylko ze mną i bardzo ładnie mnie podrywał.
Naprawdę bardzo ładnie. Potem wsadził mnie do taksówki i przy- [ Pobierz całość w formacie PDF ]
