Antologia 'Dawka Milosci'
Antologia BaĹnie
Gordon Abigail Wiosna w sercu
49 Pan Samochodzik i Pruska Korona Sebastian Miernicki
Krentz Jayne Ann Przygoda na Karaibach(1)
Jack Challem The food mood solution John Wiley & Sons 2007
Modean Moon Aleksandra
Auntie's Young Lovers by Donna Allen
Denise A Agnew [Daryk World 03] Daryk Craving (pdf)
Bailey Rachel Cena namićÂtnośÂci
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
mówić o Sibby. Gehenna? No co wy.
- Czy coś powiedziała? - zapytał student okularnik Mężczyzna odparł:
- Wyraziła tylko swoją wdzięczność, że jest tu z nami. Miranda omal nie prychnęła.
Student brodacz zapytał:
- Czy będziemy mogli ją zobaczyć?
- Kiedy dojdzie do przekazania.
Studenci odeszli rozanieleni, a Miranda uznała, że to była najdziwniejsza rzecz, jaką
widziała w życiu.
Ale to dowodziło, że Sibby nic nie grozi. Ci ludzie najwyrazniej ją czcili. Co
oznaczało, że pora się...
- Tak właściwie to dlaczego mówią na niego Ogrodnik? - Sekciara zapytała Byrona.
- Bo jest dobry w wyrywaniu różnych rzeczy.
- Rzeczy?
- Zębów, paznokci. Stawów. W ten sposób skłania ludzi do mówienia. Musi poszukać
Sibby.
Miranda zeskoczyła z drzewa do sąsiedniego ogródka i stwierdziła, że patrzy w wylot
lufy automatycznego karabinu.
6
Do góry - powiedział student okularnik - Ręce, znaczy.
Miranda zrobiła, o co prosił, bo jemu samemu tak latały ręce, że bała się, że postrzeli
ja niechcący.
- Kim jesteś? Co tu robisz? - zapytał drżącym głosem.
- Chciałam tylko na nią zerknąć - odparłam mając nadzieję, że wypowiadam to
odpowiednim tonem.
Zmrużył oczy.
- Skąd wiedziałaś, że ona tu jest?
- Ogrodnik o nie wspominał, ale nie wiedziałam dokładnie, gdzie jest, więc wlazłam
na drzewo.
- Z którego bractwa jesteś?
Wiedziałam, ze to skończy się łzami. I co teraz, mądralo? Miranda uniosła brew i
zapytała.
- A z którego bractwa ty jesteś ? - I dodała dla lepszego efektu - Na pewno
zapamiętałabym takiego faceta, gdybym go widziała.
Podziałało! Zobaczyłam, że przełknął ślinę; jego jabłko Adama podjechało w górę i
opadło. Pomyślałam, że już nigdy nie zwątpię w Jak zdobyć - i pocałować! - faceta.
- Ja też bym cię zapamiętał - stwierdził okularnik. Uraczyła go dawką uroczego
uśmiechu i zobaczyła, że jabłko Adama znów podskakuje.
- Nie zastrzelisz mnie, jeśli podam ci rękę? Roześmiał się i opuścił karabin.
- Nie. - Wciąż się śmiejąc, wyciągnął rękę. - Jestem Craig.
- Cześć, a ja jestem Miranda - powiedziała, chwytając jego dłoń. Po czym sprytnym,
bezgłośnym przerzutem przewróciła go na plecy i ogłuszyła.
Przez sekundę patrzyłam osłupiała na swoją dłoń. Z całą pewnością nigdy wcześniej
tego nie robiłam. I to było zajefajne.
Jeśli już uparłaś się, żeby być idiotką i zaryzykować wszystko, to możesz zrobić to, po
co tu przyszłaś. No wiesz, zamiast gapić się na gościa, którego znokautowałaś. Schyliła się i
szepnęła mu do ucha:
- Przepraszam. Wez trzy aspiryny na ból głowy, kiedy się ockniesz. Na pewno pomogą.
- Zaczęła się skradać pod ścianą domu.
Któreś okno musiało być otwarte, bo tutaj, z tak bliska, słyszała głosy. Mężczyzna,
który przedtem był na dworze, zapytał:
- Wygodnie ci? I odpowiedz Sibby:
- Nie. Nie podoba mi się ta kanapa. Nie do wiary, że to najładniejsze pomieszczenie w
domu. Wygląda jak pokój u babci. He, he.
Idąc za głosem Sibby, Miranda stanęła wreszcie pod jednym z okien i przez szparę w
granatowych zasłonach zajrzała do salonu. Były w nim staroświecka sofa, fotel i stolik do
kawy. Sibby siedziała bokiem do Mirandy, a przed nią stał talerz z ciastkami. Wyglądała na
całą i zdrową. Mężczyzna siedział na kanapie i mówił do Sibby z uśmiechem:
- Więc gdzie mamy cię podrzucić? Sibby wzięła ciastko i zjadła je.
- Powiem wam pózniej. Mężczyzna wciąż się uśmiechał.
- Chciałbym wiedzieć, żeby zaplanować trasę. Ostrożności nigdy za wiele.
- Bogowie, mamy jeszcze parę godzin do odjazdu. Chciałabym pooglądać telewizję.
Miranda usłyszała, że serce mężczyzny przyspiesza; zobaczyła, jak zacisnął pięść, ale
wciąż lekkim tonem powiedział:
- Oczywiście. - Po czym dodał: - Jak tylko mi powiesz, dokąd mamy cię zawiezć. Sibby
spojrzała na niego ze zmarszczonymi brwiami.
- Głuchy jesteś czy co? Powiedziałam, że dowiesz się pózniej.
- Lepiej mi powiedz, bo inaczej będę musiał sprowadzić kogoś innego. Kogoś trochę
mniej łagodnego.
- Okej. Ale kiedy będę czekać, mogę pooglądać telewizję? Macie kablówkę? Bogowie,
jeśli nie macie MTV, to będę naprawdę wkurzona.
Mężczyzna wstał z taką miną, jakby miał ochotę coś połamać, ale nagle odwrócił się
do drzwi. Miranda usłyszała kroki w korytarzu, a z nimi znajomy rytm cza - czy. Dwie
sekundy pózniej do pokoju wpadł sierżant Caleb Reynolds. Widzisz? Sibby nic nie grozi.
Policja tu jest. Zmywamy się. Sierżant Reynolds powiedział do mężczyzny:
- Dlaczego to trwa tak długo?
- Nie chce mówić.
- Na pewno zmieni zdanie. Jego serce przyspieszyło. Sibby spojrzała na niego.
- Kim jesteś? [ Pobierz całość w formacie PDF ]
