Rice Anne Spiaca Krolewna 1, Przebudzenie Spiacej Krolewny
Lensman 09 Smith, E E 'Doc' & Ellern, William B New Lensman
Edgar Allan Poe Collected Works of Poe Volume 3 The Raven Edition
Craig_Rice_ _Roze_Pani_Cherington
Holly Lisle Fire In The Mist
śźuśÂawski jerzy na srebrnym globie
Ray Bradbury 451 Fahrenheita
Jack L. Chalker Priam's Lens
GRD1038.Maynard_Janice_Wbrew_zasadom
Egholm Elsebeth Ukryte wady
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
się ograniczać do mniej niż połowy racji.
Nie mogę zabijać zwierzyny tam, gdzie jej nie ma burknął Hiszpan.
Pełno tu zwierzyny rzekł Kraski co dzień spotykamy jej ślady.
Jeśli tu jest jej tyle zjadliwie rzucił Hiszpan to idz i upoluj ją.
Nigdy się nie przechwalałem, że jestem myśliwym odparł Kraski chociaż
mógłbym równie dobrze, jak ty, miotać z procy i strzelać grochem z wiatrówki.
Hiszpan skoczył na równe nogi. Rosjanin wymierzył do niego z rewolweru.
Przestańcie! krzyknęła dziewczyna, rzucając się między nich.
Niech się ta zaraza wytłucze burknął John Peebles. Jeśli jeden z nich zabije
drugiego, mniej nas będzie do podziału łupu, i basta.
Po co mamy sze kłóczicz? zapytał Bluber. Starczy dla wszystkich, psieszło po
czterdzieści trzi tysiące funtów na głofę. Jak sze na mnie złoszczicze, to mnie nasyfacie
oprzytliwy szyt i móficie, sze jestem brutny sknera, ale, mein Gott! Fy, krześcijanie, jesteście
korsi. Sapilipyście fłasnego przijaczela tla pieniędzy. Ojoj! Boku czeki, sze nie jestem
krześcijanem.
Stul pysk huknął Throck bo przybędzie nam jeszcze jedne czterdzieści trzy
tysiące funtów do podziału.
Bluber trwożliwie spojrzał na ciężkiego Anglika.
No, no, Dick zaskamlał po co saras się knicwacz o szarcik, i to na mnie,
najlepszego przijaczela?
Dosyć już mam tego wszystkiego rzekł Throck. Nie jestem wielkim mędrcem, ale
mam dość zdrowego sensu, by wiedzieć, że jedynie Flora w całej tej zgrai ma głowę nie od
parady. John, Bluber, Kraski i ja jesteśmy tu dlatego, że mogliśmy dostarczyć pieniędzy na
wykonanie jej planu. Ten oto wskazał na Estebana dlatego, że jego twarz i postać
nadawały się do jej planu. %7ładen z nas nie potrzebuje rozumu dla wykonania swojej roboty i
tyle go mamy, ile go nam wystarczy na własną potrzebę. Flora jest mózgiem tego
przedsięwzięcia i im prędzej to zrozumiemy i poddamy się jej rozkazom, tym lepiej na tym
wyjdziemy. Byłaś w Afryce z tym jegomościem lordem Greystoke. To ty byłaś pokojówką
jego żony prawda, Floro? Masz pojęcie o tym kraju, o krajowcach i o zwierzętach, a żaden z
nas nic o tym wszystkim nie wie.
Throck ma rację przyznał Kraski dosyć już tego babrania się. Nie mieliśmy dotąd
żadnego dowódcy, zróbmy więc Florę dowódcą. Ona jedna potrafi wydostać nas z obecnego
położenia. Sądząc po zachowaniu się tych ludzi wskazał na Murzynów szczęśliwie
będzie, jeśli wyjdziemy stąd cali, nie myśląc już o zabraniu złota.
Ojoj! Chiba nie miszlisz sostaficz słota? przeraził się Bluber.
Myślę, że trzeba zrobić to, co Flora uważa za najlepsze. Jeśli każe zostawić złoto,
zostawimy.
Tak zrobimy poparł go Throck.
Zgadzam się rzekł Peebles. Niechaj będzie tak, jak Flora zechce. Hiszpan
posępnie skinął głową.
Wszyscy się zgadzamy, Bluber rzekł Kraski. A ty?
Och, pefnie, jeszli tak móficie odparł Bluber.
A teraz, Floro odezwał się Peebles jesteś naszym wodzeni. Co mamy robić?
Dobrze rzekła dziewczyna. Będziemy tu obozowali, dopóki ci ludzie nie
wypoczną, a jutro rano postaramy się o mięso dla nich. Z ich pomocą potrafimy to zrobić.
Gdy będą wypoczęci i najedzeni, ruszymy znowu w stronę wybrzeża, posuwając się bardzo
powoli, aby ich nie przemęczyć. To mój pierwszy plan. Ale wszystko zależy od naszej
umiejętności zdobycia mięsiwa. Jeśli go nie znajdziemy, zakopiemy tu złoto i jak
najśpieszniej podążymy na wybrzeże. Tam zwerbujemy nowych tragarzy, dwa razy tyle, ilu
mamy obecnie, i kupimy zapasów tyle, by nam wystarczyły w obie strony. Idąc tu, zostawiać
będziemy na każdym postoju część prowiantów na drogę powrotną i w ten sposób
zaoszczędzimy sobie dzwigania ciężkich ładunków w obie strony. Oto moje dwa plany. Nie
pytam, co o nich myślicie, bo nic mnie to nie obchodzi. Zrobiliście mnie wodzem i będę
rządziła, jak umiem najlepiej.
Dobrze mówi! ryknął Peebles.
Zawołaj przewodnika, Karolu, chcę z nim pomówić zwróciła się Flora do Kraskiego
i po chwili Rosjanin wrócił z grubym Murzynem.
Owaza przemówiła do niego dziewczyna brak nam żywności i ludzie są
nadmiernie obładowani. Powiedz im, że zaczekamy tu, póki nie wypoczną i że jutro rano
pójdziemy na polowanie. Wyślesz swych chłopców pod wodzą trzech odpowiednich ludzi,
jako naganiaczy. W ten sposób upolujemy dużo zwierzyny, a gdy ludzie się najedzą i
wypoczną, z wolna ruszymy. Gdzie napotkamy obfitość zwierzyny, będziemy się
zatrzymywali i polowali. Powiedz im, że jeśli tak zrobią i szczęśliwie się dostaniemy na
wybrzeże z całym ładunkiem, zapłacę im dwa razy tyle, ile było ugodzone.
Ojoj! zaskrzeczał Bluber. Twa razy tyle, co sze zgodzili! Tlaczego nie dżeszęcz
procent, Floro?
Stul pysk, głupcze burknął Kraski i Bluber ustąpił, ale kiwając się w tył i naprzód,
potrząsał głową z niezadowoleniem.
Murzyn, który przyszedł nachmurzony i posępny, poweselał.
Powiem im rzekł i sądzę, że nie będziecie mieli żadnej więcej nieprzyjemności.
Dobrze powiedziała Flora idz i powiedz im, co ci mówiłam.
No, zdaje się, że przyszłość zaczyna jaśniej się przedstawiać rzekła z uczuciem ulgi.
Tfa rasy tyle, coszmi im opiccali! mamrotał Bluber. Ojoj!
Nazajutrz wczesnym rankiem wybrano się na łowy. Czarni, uradowani obietnica obfitego
jadła, z wesołym śpiewem wkroczyli do dżungli. Flora podzieliła ich na trzy partie, każda pod
przewodnictwem kierownika i ściśle wyznaczyła każdemu oddziałowi pozycje na linii
naganiaczy, pozostawiając garstkę askarysów do pilnowania obozu. Biali, prócz Estebana,
uzbroili się w strzelby. On jeden zdawał się kwestionować autorytet Flory i uparł się, że woli
polować z włócznia i łukiem, by nie wypaść ze swej roli, nie zważając na to, że przez całe
tygodnie łowów niczego nie zabił. Tak wiernie, aż do najdrobniejszych szczegółów,
skopiował strój Tarzana, że przy jego przepysznej budowie i pięknym obliczu, stał się niemal
sobowtórem Tarzana i nie dziw, że wprowadziwszy w błąd innych, sam wreszcie stał się [ Pobierz całość w formacie PDF ]
