Krzysztonâ_Barbara_ _Kapitan_Derko_ _Czlowiek_w_czarnym_kapeluszu
01. Bretton Barbara Blaski i cienie Hollywood Tylko ty
Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 61 Zakochany hrabia
Barbara RybaĹtowska Bez poĹźegnania 02 SzkoĹa pod baobabem
Kres_Feliks_W._ _Polnocna_granica
Asimov, Isaac Magical Worlds of Fantasy Faeries
Hohlbein, Wolfgang Enwor 03 Das Tote Land
God's Demon Wayne Douglas Barlowe
KuczyśÂski Maciej Babcia robot przy kominku
89c51rcx
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ło dobrze widać, ale nie miał wątpliwości, że go obserwuje. Serce zabiło mu z
radości.
- 51 -
S
R
ROZDZIAA PITY
W piątkowe popołudnie Liza była bardzo zdenerwowana. Zapakowała
swoje najlepsze ubrania, które oczywiście nie były odpowiednie na elegancką
wizytę. Matka Tuarega chyba nie będzie zaskoczona. Nie napisała, że jej mąż
wyjechał i chciałaby spędzić w towarzystwie Lizy cały weekend. Może po
prostu chciała porozmawiać o Seattle oraz pracy przy wykopaliskach i
posiedzieć z nią na patio. Czy w luksusowych wieżowcach w Soluddai są
tarasy?
W oddali usłyszała warkot helikoptera. Jeszcze raz sprawdziła zawartość
torby: ubranie, kosmetyki i dzienniczek. Po powrocie z ruin uzupełniła wpisy, a
teraz na pewno będzie miała mnóstwo nowych wrażeń do zapisania. Obok torby
podróżnej stała torba z aparatem. Może Yasmin sama zaproponuje jej, żeby
zrobiła zdjęcia domu? Nawet jeżeli nie, to aparat na pewno się przyda, jeśli wy-
biorą się gdzieś na przejażdżkę. Wzięła również jeden egzemplarz albumu z
wyprawy archeologów, żeby pokazać Yasmin całą ekipę.
Profesor Sanders stał przy niej, gdy biały helikopter schodził do
lądowania. Złote litery połyskiwały w blasku słońca.
- Wrócisz w niedzielę, prawda? - zapytał.
- Tak, profesorze. Czy mam panu przywiezć coś z miasta? - spytała.
Profesor uwielbiał lody i często narzekał, że brakuje mu tego przysmaku.
- Może trochę lodów - odparł z uśmiechem. Na pustyni niestety nie mieli
zamrażarki.
Z helikoptera wyszedł nieznajomy mężczyzna. Liza poczuła
rozczarowanie, że to nie Tuareg. Na pewno był zbyt zajęty, żeby wozić gościa
matki. Wzięła torby i ruszyła w jego stronę.
- Nie zapomnij o nas - zawołał profesor.
Pokręciła głową. Coraz bardziej podobała jej się ta praca i podobnie jak
reszta zespołu fascynowała się każdym nowym odkryciem. Może uda jej się
- 52 -
S
R
jeszcze kiedyś zatrudnić się na taką wyprawę. Kto wie, czy za rok nie znajdzie
się w dzikim zakątku Meksyku lub w głębokiej dżungli w Ameryce
Południowej. Lubiła spokój pustyni, bliski kontakt z przyrodą i poszukiwanie
śladów życia sprzed wieków.
Jednak dla odmiany chciała teraz oderwać się na chwilę od przeszłości.
Pilot przywitał się i sięgnął po jej torby.
- Jego Ekscelencja polecił mi zawiezć panią do domu matki. Najpierw
mam lecieć kawałek na południe, żeby mogła pani obejrzeć widoki i porobić
zdjęcia.
- Wspaniale - odparła Liza, siadając przy oknie. - Profesor Sanders bardzo
zainteresował się zdjęciami, które zrobiłam podczas pierwszego lotu. Szukam
śladów szlaków którymi ciągnęły kiedyś karawany.
Patrzyła na oddalającą się ziemię, wypatrując szlaku. Za nic w świecie nie
przyznałaby się, że jest rozczarowana tym, że to nie Tuareg steruje
helikopterem. Chwilę pózniej dostrzegła delikatną ścieżkę. Zajęta robieniem
zdjęć, już wkrótce zapomniała o swoim rozczarowaniu.
Pół godziny pózniej pilot skręcił na północny zachód i leciał prosto.
Smuga na horyzoncie wskazywała, że miasto jest coraz bliżej. Helikopter
doleciał do końca Soluddai, a potem zakręcił. Pilot bez przerwy rozmawiał z
kontrolą naziemną po arabsku. Wreszcie skręcił w lewo, zaczął krążyć nad
wysokim domem i powoli wylądował na dachu. Dwóch strażników w
mundurach stało przy drzwiach prowadzących na schody.
Pilot zgasił silnik.
- Strażnik zaprowadzi panią do apartamentu pani al Shaldor - powiedział,
wysuwając schodki.
- Dziękuję za wspaniały lot - powiedziała, wstając. Była zadowolona, że
obejrzała fragment rzeki, na którym będzie zbudowana zapora.
Pilot wziął jej torby i podał strażnikowi, który zbliżył się do helikoptera.
- 53 -
S
R
Winda bezszelestnie zjechała kilka pięter w dół i zatrzymała się. Na
piętrze były tylko jedne drzwi. Yasmin i jej mąż musieli zajmować całe piętro.
Strażnik zapukał i pokojówka wpuściła ich do środka.
- Proszę iść za mną - powiedziała, kiedy strażnik się pożegnał. - Pani jest
w salonie.
Apartament był ogromny. Idąc szybkim krokiem za pokojówką, Liza
zdążyła tylko dostrzec ściany wyłożone ślicznymi kafelkami i piękne parkiety.
Po chwili stała już w jasnym salonie o ścianach obitych żółtym jedwabiem i
wielkich oknach, z których roztaczał się widok na miasto.
Yasmin podniosła się z sofy.
- Bardzo się cieszę, że zgodziła się pani przyjąć moje zaproszenie - [ Pobierz całość w formacie PDF ]
