0032. Monroe Lucy Grecki magnat
Gordon Lucy Zareczyny w Monte Carlo
Ellis Lucy NeapolitaĹskie noce
Ellis Lucy ZarÄczyny w Rzymie
Lucy Monroe Sycylijska przygoda
Mandy M. Roth simmering seductions
LeCron Leslie M. Autohipnoza. Techniki i zastosowanie w śźyciu codziennym
Immanuel Kant Uzasadnienie metafizyki moralnośÂci
Jennifer Armintrout Blood Ties 2 Blood Ties The Possession
Dynastia Kinca
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Obszedł dom, zatrzymując się przy sypialni Aleca i Jocka. Znowu odezwał się telefon. W domu
panował spokój. U Alice paliło się światło, a ona recytowała czystym głosem dwudziesty trzeci
psalm. Minął pokój Lucii, a potem nasłuchiwał pod drzwiami Julii. Panowała cisza, choć nie
mógł pozbyć się myśli, że tylko co do tych dwóch nie miał pewności, że byty w środku. Wrócił
do siebie, zamknął się i po dłuższym zastanowieniu położył się do łóżka. Wtedy do jego uszu
doleciał niesamowity chichot. Po raz pierwszy w życiu Curtis przestraszył się i oblał go zimny
pot. Przypomniał sobie słowa pana Sheldona: jest w nim coś nieludzkiego . Zdołał opanować
trwogę, mocno zacisnął zęby i wyskoczywszy z łóżka gwałtownie otworzył drzwi. W
obszernym hallu nikogo nie było.
Podczas śniadania Lucia wyglądała na zmartwioną. Czy coś panu& czy coś panu
przeszkadzało w nocy? spytała z wahaniem.
Raczej tak odrzekł Curtis. Spędziłem sporo czasu, kręcąc się po domu i
bezwstydnie podsłuchując pod drzwiami. Ale niczego nie wyjaśniłem.
Lucia próbowała zmusić się do uśmiechu. Gdyby myszkowanie po domu i
podsłuchiwanie mogło rozwiązać naszą zagadkę, to byłaby ona rozwiązana dawno temu.
Przestaliśmy zwracać uwagę na& te objawy. Miałam nadzieję, że& już tego nie będzie,
przynajmniej dopóki pan tu jest. Dotąd nie mieliśmy tak długiego okresu spokoju.
Da mi pani wolą rękę do prowadzenia śledztwa?
Lucia zawahała się przez moment. Tak powiedziała wreszcie. Tylko proszę ze mną
o tym nie rozmawiać. To taki bolesny i drażliwy temat& I tyle osób próbowało prowadzić
śledztwo &
Rozumiem rzekł Curtis. Ale ja złapię tego ducha, panno Field. Tę sprawę trzeba
wyjaśnić. Zrujnujecie sobie życie, pozostając tutaj.
A zostać musimy odparła Lucia z bladym uśmiechem. Zbyt kochamy ten dom, aby
go opuścić.
Czy to prawda spytał niepewnie Curtis że panna Pollock nie chce z tego powodu
wyjść za Aleca? Proszę nie odpowiadać, jeśli uznała pani pytania za impertynencję.
Lucia zmieniła się na twarzy. Przygryzła wargi i odpowiedziała: Jeśli tak jest, to nie
należy litować się nad Alecem. Edna Pollock stoi niżej od niego pod każdym względem.
Pollockowie są nikim.
Curtis pomyślał, że jej poczucie rodzinnej dumy jest czarujące. To małe, słodkie stworzenie
było niezmiernie ludzkie w swojej słabostce.
W ciągu następnych tygodni Curtis wiele razy myślał, że zwariuje. Czasami wydawało mu
się, że wszyscy oszaleją. Myszkował wszędzie, śledził, spędzał bezsenne godziny na czuwaniu,
całymi godzinami przesiadywał na strychu i& do niczego nie doszedł. Niemal bez przerwy coś
się działo. Dwanaście tuzinów jaj przygotowanych na targ znaleziono potłuczone w kuchni.
Nowa suknia Lucii leżała w szafie z plamami krwi, skrzypce graty, kołyska skrzypiała. Cały
dom zdawał się trząść od diabelskiego chichotu. Kilkakrotnie wszystkie sprzęty w salonie i
jadalni leżały poprzewracane, a porządki zajęły Lucii cały dzień. Drzwi wejściowe rano były
otwarte na oścież, z maselnicy wyciągnięto zatyczkę i zbierana przez tydzień śmietana wylała
się na podłogę. Ktoś spał na łóżku w gościnnym pokoju, świnie i cielęta wpuszczono do
ogrodu, a nowe tapety w hallu opryskano atramentem. Pojawiły się kolejne klątwy. Wreszcie
ulubiony kociak Lucii, którego dostała od Curtisa, został powieszony na werandzie z tyłu
domu.
Wiedziałam, że tak się stanie, gdy mi go pan przywiózł powiedziała Lucia. Nie
miałam żadnego zwierzęcia, odkąd cztery lata temu uduszono mi psa. Wszystko, co tylko
pokocham, zostaje zniszczone. Mój biały cielak, mój pies, moja brzoza, a teraz mój kot.
Curtis prowadził śledztwo sam. Długi Alec oznajmił bez ogródek, że ma tego wszystkiego
wyżej uszu. Przeżył z duchami pięć lat i poddaje się. Dobrze, że pozostawiają mu dach nad
głową. Raz czy dwa Curtis namówił pana Sheldona, by z nim czuwał, ale w te noce nic się nie
wydarzyło. Innym razem miał przy sobie Henry ego Kildara. Początkowo Henry był bardzo
pewny siebie.
Rano przybiję ducha do wrót stodoły, ojcze chełpił się. Ale skapitulował ogarnięty
panicznym przerażeniem, kiedy usłyszał dochodzący ze strychu głos Winthropa Fielda.
Nigdy, ojcze, nie pójdę polować na duchy. Niech pan nic nie mówi, za dobrze znam głos
starego, pracowałem tu przez trzy lata. To on, założę się, o co pan chce. Pastorze, nich pan się
wyprowadzi z tego domu!
Pojawienie się Henry ego Kildara w Glen Donald wywołało sporą sensację. Zrobił w
Klondike majątek i mógł żyć jak milioner do końca swych dni. Zatrzymał się u kuzynostwa,
lecz wiele czasu spędzał w domu Fieldów. Lubiono go tu szczerze. Henry był rosłym,
przystojnym i szczerym człowiekiem; może mało delikatnym i nieco skorym do przechwałek,
ale szczodrym i dobrodusznym. Alice mogła bez końca słuchać jego opowieści o Klondike i
gorączce złota. Jednak Henry, który dzielnie stawił czoła ciszy dalekiej północy, mrozom i
trudnościom, nie potrafił przeciwstawić się duchom w domu Fieldów. Stanowczo też odmówił
pozostania tu jeszcze choćby na jedną noc.
Pastorze, to są diabelskie moce. Anna Marsh nie spoczywa, jak powinna, w swej mogile
ona zresztą nigdy dobrze się nie prowadziła a do tego ciągnie za sobą starego Winthropa.
Alec powinien sprzedać gospodarstwo, jeśli ktoś zechce je kupić. Chciałbym zabrać stąd Alice
i Lucie, bo którejś nocy zostaną uduszone jak ten kociak.
Curtis był całkowicie wytrącony z równowagi. Dawno zrezygnował z formułowania
jakichkolwiek teorii. Zdawało się absolutnie niemożliwe, aby jakakolwiek osoba potrafiła
dokonać tylu wyczynów. Prawie uwierzył w grasujące bezkarnie nadprzyrodzone moce. A
może ktoś robi z niego głupca? Na zasadzie milczącego porozumienia między domownikami, o
nocnych wydarzeniach nie mówiło się poza domem. Curtis rozmawiał o nich tylko z panem
Sheldonem. Jednakże rozmowy, poszukiwania i domysły nic nie dały; był wciąż w tym samym
miejscu co na początku. Nabawił się jedynie bezsenności i nie mógł spać nawet wtedy, gdy w
dworku panował spokój. Ogarnęła go obsesja i pan Sheldon widząc to, radził mu poszukać [ Pobierz całość w formacie PDF ]
