02 Trish Wylie Ĺťycie jak romans
Mackenzie Myrna W miescie marzen 01 ZĹodzieje marzeĹ (Harlequin Romans 1074)
Cross Caroline SpeĹniony sen
Morey Trish MÄ Ĺź z Toskani
Her Driving Desires
An Essay on Morals_ A Science of Philoso Philip Wylie
Jami Alden Built Down And Dirty
Aldiss Brian Wilson Mroczne lata śÂwietlne
FM Busby Long View 1 Star Rebel
McMaster Bujold, Lois MV7, Cetaganda
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
my. A teraz gotuję też dla ciebie.
- Przez twoje jedzenie sporo przytyłam.
- Dokładnie tyle, ile powinnaś.
Angie przez chwilę patrzyła na zręczne palce starszej kobiety.
- %7łałuję, że nie umiem gotować.
- Kto powiedział, że nie umiesz?
- Jestem w tym beznadziejna. Mój były mąż lubił tylko proste potrawy, więc nie
miałam dla kogo się starać.
- Mogłabym cię nauczyć, gdybyś chciała.
- Naprawdę? Mogłabyś?
- Oczywiście! Chodz, zaczniemy od razu. Pokażę ci, co robić. Popatrz na mnie...
Usłyszał śmiech, jeszcze zanim zorientował się, skąd dochodzi. Zdrowy rozsądek
podpowiadał mu, żeby schować się w biurze, ale ciekawość zwyciężyła. Już tak dawno
nie słyszał, żeby w tym domu ktoś się śmiał.
Co je tak rozbawiło?
Były w kuchni, tak zaabsorbowane tym, co robiły, że nie spostrzegły, że im się
przygląda. Rosa pokazywała coś Angelinie, ubranej w jeden z jej fartuchów. Obie miały
ręce białe od mąki i Angie najwyrazniej próbowała naśladować Rosę. Przygryzała w za-
pamiętaniu dolną wargę, aż wreszcie wzniosła triumfalny okrzyk, unosząc wysoko wy-
twór swoich rąk.
Ich oczy spotkały się i Angie zamarła.
- Dominic, wcześnie wróciłeś - powitała go z uśmiechem Rosa.
- Lecę do Singapuru. Wpadłem, żeby zabrać kilka rzeczy. - Przeniósł wzrok z jed-
nej kobiety, na drugą. - Co robicie?
- Angelina pomaga mi zrobić tortellini. Zdążysz spróbować, zanim wyjdziesz?
Skinął głową, spojrzał po raz ostatni na stojącą obok niej kobietę i ruszył w stronę
wyjścia. Nie widział jej od dnia, w którym podpisała umowę. Bardzo się starał, żeby nie
wchodzić jej w drogę i nawet mu się to udawało. To był duży dom.
- Dominic?
R
L
T
Odwrócił się. Sprawiała wrażenie zakłopotanej.
- Przepraszam, panie Pirelli.
- Nie ma sprawy. Dominic to moje imię.
- Na pewno nie ma pan nic przeciw temu, żebym zwracała się do pana po imieniu?
- Na pewno. Ja będę mówił do pani Angelina. Domyślam się, że Cameron to na-
zwisko po mężu?
Skinęła głową, przygryzając dolną wargę. Była wyraznie onieśmielona.
- Zastanawiałam się, czy mógłby pan wyświadczyć mi, to jest, czy mógłbyś wy-
świadczyć mi przysługę.
Spojrzał na nią z uwagą. Po raz pierwszy nie miała na sobie dżinsów, tylko jakąś
kolorową spódnicę. Zauważył, że ma zgrabne kostki.
- Jaką przysługę?
- Zastanawiałam się, czy mógłbyś wystawić mi referencje.
- Co?
- W pobliskim sklepie szukają kogoś do pracy i chciałabym tam pójść.
- Nie ma mowy - oznajmił stanowczo, odwracając się.
Przytrzymała go za ramię.
- Ale ja...
- Nie daję ci wystarczająco dużo pieniędzy?
- Nie chodzi o pieniądze.
- Zwietnie. A zatem nie potrzebujesz pracy.
- Potrzebuję. Nudzę się tu! Nie mogę przez cały dzień czytać gazet i pływać w ba-
senie!
Nie był pewien, czy dobrze słyszy. Kobieta skarży się na to, że jej jedynym zaję-
ciem jest pływanie w basenie i robienie zakupów? Carla nigdy nie miała tego problemu.
- Kiedy tu wszedłem, nie sprawiałaś wrażenia znudzonej.
- Rosa ulitowała się nade mną. Wkrótce jednak będzie mieć mnie dość. Gdybym
mogła pracować w sklepie...
- Nie.
- Ale to tuż za rogiem.
R
L
T
- Powiedziałem, że to nie wchodzi w grę.
- Tylko kilka dni w tygodniu.
- Masz coś ze słuchem? Powiedziałem: nie!
- Co w takim razie mam robić całymi dniami? Na co pan i władca łaskawie wyda
mi zezwolenie?
Dominic wzruszył ramionami, omal się przy tym nie uśmiechając. Ciekawe, czy
ona zdawała sobie sprawę, jak ładnie wygląda, kiedy się złości.
- Może przygotowałabyś pokój dla dziecka? Kiedy się urodzi, musi gdzieś miesz-
kać.
- Ale ja nie... To nie ja powinnam to robić. To przecież nie jest moje dziecko.
Popatrzył na nią uważnie. Jak mogła tak łatwo odciąć się od dziecka, które nosi w
sobie tyle miesięcy? Czyżby aż tak bardzo różniła się od innych kobiet?
- Chciałaś pracy, więc ci ją dałem.
W Singapurze było wilgotno i gorąco. Negocjacje dotyczące sprzedaży centrum
handlowego i biurowca całkowicie go wyczerpały. W końcu jednak udało mu się uzy- [ Pobierz całość w formacie PDF ]
