Crespy Michel Ĺowcy gĹĂłw
Celmer, Michelle Royal Seductions 07 Wovon eine Prinzessin traeumt
1057. DUO Celmer Michelle Erotyczne fajerwerki
093. ABY 0004 Luke Skywalker i Cienie Mindora
Antologia Bale maturalne z piekśÂa
Catherine George Love Lies Sleeping (pdf)
Carol Lynne [Cattle Valley 27] Alone in a Crowd Ryan, Rio, Nate [TEB MM] (pdf)
Cartland Barbara NajpićÂkniejsze miśÂośÂci 61 Zakochany hrabia
Norton Andre Pani Krainy Mgiel
Forsyth Frederick Upior Manhattanu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
reakcjach.
Nie wyobrażała sobie, że można czuć coś takiego, co
odczuwała teraz.
Jej ciało odpowiadało spontanicznie, bez udziału woli i
myśli. Zaczęło żyć własnym życiem.
- Dobrze ci? - szepnął.
Czy dobrze? Nie potrafiłaby znalezć odpowiednich słów
na opisanie tego, co czuła. Angielski nie miał właściwych
określeń na opisanie jej odczuć. A pragnęła następnych,
intensywniejszych: jeszcze, więcej...
Pragnęła go pieścić i być pieszczona. Pragnęła tak bardzo,
że sprawiało to ból.
Jake podniósł głowę i uśmiechnął się.
- Może wydam ci się zarozumialcem, ale z całą
pewnością nie reagujesz jak kobieta, która nie lubi seksu.
- Może udaję - szepnęła ledwie słyszalnie.
- W takim razie muszę się bardziej postarać - powiedział
Jake z szelmowskim uśmiechem.
ROZDZIAA SZSTY
Jake ukrył twarz na ramieniu Marisy.
- Nie bolało cię?
- Było wspaniale. - Przesunęła powoli palcem po jego
brodzie. - Myślisz, że się udało? %7łe zajdę w ciążę?
- Nie wiem. - Niemal zapomniał, z jakiego powodu
znalezli się razem w łóżku. I oto nagle przebudzenie. To nie
działo się naprawdę. %7ładnych sentymentów, uczuć. Marisie po
prostu potrzebny był cenny materiał genetyczny.
Poczuł chłód, pustkę. Miał nadzieję, że tym razem się nie
udało, że ich próby będą trwać miesiącami... i ogarnęły go
wyrzuty sumienia, że jest takim egoistą.
Tu nie chodziło przecież o niego. Chodziło o Marisę, o
dziecko i o tym tylko powinien myśleć. Pragnął tego dla niej,
dla siebie w jakimś sensie też.
Ale nigdy w życiu wyobrażenia nie rozminęły mu się tak
bardzo z rzeczywistością. W seksie zawsze szukał
zaspokojenia, rzadko angażował się emocjonalnie, a miłość w
ogóle nie wchodziła w grę. Tymczasem dzisiaj pojawiła się i
miłość, i szacunek.
Nigdy wcześniej nie doświadczył czegoś takiego jak
właśnie dzisiaj, kiedy kochał się z Marisą. Coś takiego mogło
mu się już nigdy nie zdarzyć.
Miał nadzieję, że za kilka miesięcy wszystko wróci do
normy. Nacieszy się Marisą, ona zajdzie w ciążę, znowu będą
przyjaciółmi, jak dawniej, a on wróci do swoich przelotnych
związków z innymi kobietami, związków, z których
świadomie eliminował uczucie.
A jeśli tych kilka miesięcy z Marisą mu nie wystarczy?
Jeśli będzie za nią tęsknił?
Marisą spojrzała na budzik.
- Do diabła! Obiecałam Lucy, że będzie mogła wyjść
dzisiaj wcześniej. Muszę iść na dół.
Wolał się nie zastanawiać, czy to prawda, czy tylko
wymówka. Nie powinien ulegać sentymentom, dać się ponieść
uczuciom.
- Powiedziałem chłopakom, że wrócę pózno z lunchu, ale
pewnie już na mnie czekają.
Sięgnął po leżące na podłodze spodnie. Lepiej udawać, że
nic się nie stało, że tylko realizują swoją umowę i po prostu
wskoczyli na chwilę do łóżka. Nic wielkiego.
- Chcesz, żebyśmy się spotkali wieczorem? - zapytał,
siadając na łóżku, plecami do Marisy. - Może powinniśmy
spróbować jeszcze raz, dla pewności. Owulacja jeszcze się nie
skończy, prawda?
- Nie, ale mamy dzisiaj wieczorem robić z Lucy
remanent. Nie mogę go przełożyć, już jesteśmy spóznione, a
lada dzień przyjdą nowe dostawy. Może spotkamy się jutro w
porze lunchu?
Innymi słowy miała go dosyć na dzisiaj. Trudno. Oboje
muszą się oswoić z sytuacją.
- W porządku, spotkamy się jutro.
Głośne pukanie do drzwi sprawiło, że poczuli się jak para
nastolatków przyłapanych przez rodziców w kompromitującej
sytuacji. Wyskoczyli z łóżka i zaczęli się ubierać.
- Kto to? - szepnął Jake, chociaż pukający i tak nie
mógłby go usłyszeć.
- Nie wiem. Może Lucy przyszła po mnie. - Marisa
wciągnęła sukienkę. - Co powiemy?
Pukanie stawało się coraz bardziej natarczywe.
- Nic nie musimy mówić. Po prostu otwórz i zachowuj się
normalnie. - Jake włożył spodnie: koszulę i bokserki zostawił
w łazience. - Ja się ubiorę i ogarnę.
Marisa pobiegła do drzwi, przeczesując po drodze palcami
włosy. Pukanie stawało się coraz głośniejsze, coraz bardziej
natrętne. Kiedy otworzyła drzwi, do mieszkania wpadła Julia,
narzeczona ojca Marisy.
- Jakiś szaleniec na mnie napadł - jęknęła, chowając się za
plecami Marisy. Marisa wyjrzała na korytarz i zdążyła jeszcze
zobaczyć zatrzaskujące się drzwi mieszkania pana
Kloppmana.
- Nie przejmuj się, on jest nieszkodliwy. - Zamknęła
drzwi i Julia dopiero teraz odetchnęła z ulgą. - Zdziwaczały
staruszek, ale nie skrzywdziłby muchy.
- Dzięki Bogu. - Stała na środku bawialni, okropnie
wystraszona, i przyciskała torebkę do piersi. W obcisłych [ Pobierz całość w formacie PDF ]
