Władcy chaosu Michael Moynihan, Didrik Soderlind
Marinelli Carol Ĺlub w Las Vegas
036. Armstrong Lindsay Ĺlub w Australii
0310. Graham Lynne Ĺlub w Petersburgu
4.Michael Moorcock ĹniÄ ce Miasto
Anderson Poul Time Patrol Straśźnicy czasu
McMahon Barbara Romans z szejkiem 07 Spotkanie na pustyni
MilośĄ JesenskÄË & Robert LeśÂniakiewicz Tajemnica ksićÂśźycowej jaskini
0082. Field Sandra Kraina dobrej nadziei
1025. McKay Emily Gorć ce popośÂudnie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przyniosła wysoką szklankę mrożonej herbaty. David jednym haustem wypił
połowę.
- Ostatnio nie chciało mi się chodzić na siłownię. Jak przerzucę tę stertę,
wystarczy mi treningu na rok. Nasz salon zaczyna wyglądać jak chiński mur.
- Wiem. Dokończę wnoszenie i biorę się za rozpakowywanie. A jeśli pudła są do
połowy puste?
- Obawiam się, że możesz nie mieć tyle szczęścia - powiedziała i delikatnie
przejechała dłonią po blacie stolika, który właśnie zamierzał wnieść. - Bardzo
ładny.
- Cieszę się, że mamy podobny gust.
- Nie zawsze. Po co ci ten fotel? Miejscami ma zupełnie przetartą skórę.
- To ulubiony fotel mojego ojca.
- Domyślałam się, że masz do niego sentyment, bo uroda tego mebla jest dość
wątpliwą sprawą. Musimy kupić dom z obszerną piwnicą. - Schowasz tam, co
będziesz chciał. %7łeby ci nie było przykro, że twoje skarby tam wylądują, pomogę
ci coś przenieść - powiedziała, sięgając po pudełko na szczycie sterty.
David nie zdążył jej ostrzec, że jest dużo cięższe, niż na to wygląda.
Przechyliło się niebezpiecznie i runęło w jej kierunku. Straciła równowagę. David
błyskawicznie wyobraził sobie, że Eve uderza plecami o twarde płytki podłogi.
Rzucił się do przodu. Wiedział, że nie uda mu się w pełni zapobiec katastrofie i
Eve upadnie. Usiłował przynajmniej odepchnąć spadające pudło, żeby nie
wylądowało na jej żebrach.
Dosięgnął pudła, lecz pośliznął się przy tym na rozlanej herbacie i upadł prosto
na Eve. Pudło z hukiem uderzyło o podłogę.
- Czy mógłbyś mi powiedzieć, co miałeś zamiar zrobić? - spytała spokojnie, leżąc
na podłodze.
Uniósł głowę.
- Robiłem, co mogłem, żeby nie spadła na ciebie piła.
- Co? - Spojrzała w stronę pudła.
- Piła tarczowa. Przejąłem po ojcu trochę narzędzi.
- Skąd wiesz, że jest właśnie w tym pudle?
- Sam ją pakowałem jeszcze w jego domu. Ojciec robił meble. Nauczył mnie
dbać o narzędzia. Zachowałem je, żeby urządzić własny warsztat.
- W takim razie musimy poszukać domu z naprawdę dużą piwnicą. Może
tymczasem wstaniemy z podłogi? Jest mi tu dość niewygodnie.
Powoli zaczął się podnosić. Zupełnie nie miał na to ochoty. Wolałby raczej
objąć Eve i mocno ją pocałować. Wstał, ociągając się, i podał rękę Eve.
- Nic ci się nie stało? - spytał.
- Chyba miałeś szczęście. Musiałbyś tłumaczyć się przed Henrym, gdybym
połamała kości.
Otrzepała dżinsy i weszła do środka. Zdał sobie sprawę, że gdyby stało jej
się coś poważnego, rozmowa z Henrym nie byłaby największym problemem.
Prawdziwym koszmarem byłyby dręczące go wyrzuty sumienia.
Następnego ranka byli gotowi do wyjścia punktualnie co do minuty.
- Mam nadzieję, że po drodze nic nas nie zatrzyma. Taksówka nie złapie gumy,
żadnych stłuczek ani walących się budynków - powiedziała Eve, dopijając kawę.
- I nie zepsuje się zamek u drzwi - dodał David, poruszając klamką. - Mówię
poważnie. Chyba odpadła sprężyna. Możemy wyjść, ale drzwi nie da się
zamknąć.
- Po prostu cudownie. Zadzwonię do konserwatora budynku. Jeśli odbierze jego
żona i powie, że właśnie wyjechał, to nie ręczę za siebie.
- Rozejrzyj się, może masz śrubokręt? - odezwał się David.
- Nigdy nie miałam.
- W moich rzeczach jest gdzieś pudełko z podręcznymi narzędziami.
- Gdzieś? To cenna wskazówka. Mam szukać na chybił trafił? - spytała
zaczepnie.
- Już ci mówiłem, że gdybyś jadała śniadania, miałabyś rano lepszy humor -
powiedział i ruszył na poszukiwanie narzędzi.
Kiedy David znalazł wreszcie szary, plastikowy pojemnik, potrzebował
tylko kilku minut, żeby uporać się z zamkiem. Jednak i tak spóznili się do pracy
po raz trzeci z rzędu.
- %7łałuję, że odwołałem zakłady - stwierdził Henry, gdy wreszcie dotarli.
Eve opowiedziała o historii z zamkiem. Henry tylko przewrócił oczami.
- Może lepszy byłby nowy konkurs - stwierdził. - Trzeba będzie obstawiać, jaką
podacie przyczynę spóznienia.
Spojrzał uważnie na Davida.
- Sprzątałem dziś na moim stole i znalazłem kamień, o którym już dawno
zapomniałem. Przepiękny szafir, pięć czy sześć karatów. Kupiłem go jakieś dwa
lata temu. Może chcesz obejrzeć?
Eve nie zdziwiła się, że Henry mógł zapomnieć o takim kamieniu, ale
nerwowo rozejrzała się wokół. Lepiej, żeby tego nie usłyszał żaden klient.
- David, zanim pójdziecie do swoich zabawek, chciałabym wiedzieć, czy
skończyłeś naszyjnik dla pani Morgan.
Skinął głową.
- Muszę jeszcze tylko sprawdzić, czy czegoś nie przeoczyłem.
- Zadzwonię do niej i powiem, że może go dziś odebrać - powiedziała i poszła do
swojego gabinetu.
Ktoś położył na jej biurku gazetę otwartą na rubryce towarzyskiej. Zajrzała
do niej, wybierając numer telefonu. Gazeta poświęciła pół strony reportażowi ze
ślubu Eve i Davida. Eve zostawiła Estelli Morgan wiadomość na automatycznej
sekretarce i czytała dalej. Reporter przedstawił uroczystość i wesele, jakby to
była najbardziej romantyczna historia stulecia. Zamyśliła się. Dla niej wyglądało
to zupełnie inaczej.
Schowała gazetę do szuflady i zeszła do sali wystawowej. Poranek był
wyjątkowo spokojny. Nie pojawił się jeszcze żaden klient. Jedna z ekspedientek
czyściła wszechobecne odciski palców na szklanej gablocie, druga układała
pierścionki, żeby lepiej prezentowały się w świetle punktowego reflektora.
Plotkowały, nie przerywając pracy. Eve przeszła już przez pół sali, gdy usłyszała
znajome imię.
- Nigdy nie sądziłam, że Travis Tate będzie takim wspaniałym ojcem -
powiedziała jedna z nich. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
