Moja pierwsza ksišżeczka. W przedszkolu Anna Boradyń Bajkowska tłum
WzM 12 Black Dawn pierwsze próbne rozdziały ENGLISH
09.Carson Aimee Wszystko po raz pierwszy
351. Anderson Natalie Pierwszy pocaĹunek
55 Pierwsze drugie zapnij mi obuwie
Defoe Daniel Przypadki Robinsona Crusoe
27 Skandal
04. Talcott DeAnna Bratnie dusze Do samego nieba
HśÂasko Marek Felietony i recenzje
Quentin Patrick CzśÂowiek w matni
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Kto wie, czy to byłem ja, czy nie? I czy to ważne? Nie wiem, dlaczego
suknia ciotki Milly miałaby mieć z nami coś wspólnego. Szczerze mówiąc, mało
ważne. Kocham cię, Shelly, i wierzę że ty również mnie kochasz.
Naprawdę cię kocham. Popatrzyła na mężczyznę, który tak
niespodziewanie odmienił jej życie. Księgowy! W garniturze! Nie takiego
męża sobie wymarzyłam.
Ja też nigdy nie przypuszczałem, że zakocham się w kobiecie, która nosi
takie okropne ciuchy zachichotał Mark.
Naprawdę cię kocham powtórzyła Shelly i przymknęła oczy.
Rankiem, w dniu swego ślubu, Shelly nie mogła usiedzieć na miejscu. Jej
matka zachowywała się jeszcze gorzej, drepcząc koło niej i wzdychając.
Nie mogę uwierzyć, że moja córeczka wychodzi za mąż powtarzała.
Shelly powstrzymywała się, żeby jej nie przypomnieć, że jeszcze miesiąc
temu marzyła wręcz, żeby córka wstąpiła w związek małżeński. Gdyby nie było
tu Jill, Shelly pewnie straciłaby głowę. Teraz wkładała suknię w swoim dawnym
dziecinnym pokoju na górze. Jill przyjrzała się jej uważnie.
No i co? Shelly przygładziła koronki sukni. W oczach Jill pojawiły się
łzy.
Aż tak zle? zapytała Shelly z udanym przerażeniem.
Jesteś piękna wyszeptała Jill. Kiedy Mark cię zobaczy, nie będzie
mógł uwierzyć własnym oczom.
Naprawdę? Shelly była zła, że czuje się aż tak niepewnie, ale tego dnia
wszystko musiało być doskonałe. Była szaleńczo zakochana i wystarczająco
szalona, aby pozwolić matce zaplanować wesele. Wystarczająco szalona, aby w
ogóle zgodzić się na wesele. Gdyby to zależało od niej, po prostu by uciekli. Ale
zarówno Mark, jak i matka chcieli wesela. A więc Shelly się zgodziła.
Mark i mama przeforsowali większość swoich pomysłów. Shelly chciała
wynająć klaunów do zabawiania gości, ale matka uznała to za idiotyzm.
Shelly nie znosiła również białych weselnych tortów. Proponowała płonący
placek z wiśniami, ale Mark obawiał się ognia, więc ze względów
bezpieczeństwa zgodziła się na tradycyjny tort przystrojony różami.
Nagle rozległo się pukanie do drzwi i do pokoju weszła rozpromieniona
ciotka Milly. Przywitała się z Jill i przyjrzała Shelly.
Widzę, że suknia zadziałała.
Zadziałała zgodziła się Shelly.
Kochasz go?
Wystarczająco mocno, aby zjeść weselny tort!
Milly roześmiała się i usiadła na łóżku. Posiwiała, lecz jej niebieskie oczy
wciąż były pełne życia. Nie wyglądała na swoje więcej niż siedemdziesiąt lat.
Nagle ujęła ręce Shelly.
Denerwujesz się? Shelly skinęła głową.
Ja też się denerwowałam, chociaż w głębi serca wiedziałam, że dobrze
robię, wychodząc za Johna.
Ja czuję to samo w stosunku do Marka. Ciotka uścisnęła ją mocno.
Będziesz bardzo szczęśliwa, moja droga powiedziała.
Godzinę pózniej Shelly i Mark stali przed obliczem pastora Johnsona, który
znał Shelly od dziecka. Uśmiechnął się ciepło, po czym poprosił dziewczynę,
aby powtórzyła słowa przysięgi.
Shelly popatrzyła na Marka. Wszystko inne gdzieś odpłynęło. Ciotka
Milly. Jill. Mama. Byli tylko oni dwoje. Widząc miłość w oczach Marka,
poczuła nagle przypływ radości. Wiedziała, że w jej oczach odbija się takie
samo uczucie.
Pózniej nie pamiętała, czy wypowiedziała słowa przysięgi głośno. Płynęły
prosto z jej serca.
Znalezli się w tym miejscu dzięki siłom, których żadne z nich do końca nie
pojmowało. Shelly nie była całkiem pewna, czy to właśnie ślubna suknia była za
to odpowiedzialna, ale to nie miało znaczenia. Byli tutaj, gdyż się kochali. Nie
wiedziała dokładnie, kiedy to się stało. Być może wtedy na plaży, kiedy Mark
po raz pierwszy ją pocałował?
Ich miłość zaczęła się od małej iskierki, a przerodziła się w płomień. Stali
tu teraz przed Bogiem i rodziną, obiecując sobie miłość aż do śmierci.
Miłość. Wspólne troski. Powszedni dzień.
Tylko tyle? Aż tyle! [ Pobierz całość w formacie PDF ]
