Gordon R. Dickson Smok i Jerzy 4 Smok na wojnie
Edigey Jerzy Wycieczka ze Sztokholmu
ĹźuĹawski jerzy na srebrnym globie
Jerzy KrzysztoĹ ''ObĹÄd''(1)
Droga do Rzymu Caitlyn Crews
Fiedler Arkady PićÂkna, straszna Amazonia
Saga o Ludziach Lodu 41 Góra demonów
kominiarz
Kindred of Arkadia 4 Fated Forgiveness Alanea Alder
4.Michael Moorcock śÂnić ce Miasto
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Nagle wydała z siebie bezgłośny śmiech i emocje opadły. Oczywiście znowu o czymś
zapomniała. Przed paroma dniami chłopcy, obaj urodzeni w pierwszych dniach września, otrzymali
w prezencie radiomagnetofon.
Ale czy to nie wyda się podejrzane?... dobiegł ją zza drzwi cienki i zniekształcony głos
Piotrka. Małpa ogoniasta pozbawiona ogona...
Wycofała się ze wstydem. Nie miała już wątpliwości, że chłopcy nagrali kolejną audycję według
własnego pomysłu. Otworzyła cicho drzwi wejściowe, ale gdy sięgała po klucz, drzwi zatrzasnęły
się głośno.
Co to było? zapytał Ote z głębi szuflady.
Zdaje się, że to mama wróciła, bo znowu czegoś zapomniała.
Piotrek ochłonął już nieco.
Musiała nas słyszeć niepokoił się Ote.
Na pewno niczego nie słyszała uspokajał go chłopiec. Gdyby słyszała, zajrzałaby do
pokoju. Wszystkie matki są niezwykle ciekawe, co się dzieje z ich dziećmi, a nasza nie jest
wyjątkiem.
Brzmiało to tak przekonywająco, że sam gotów był uwierzyć. Piotrek również był
zaniepokojony tym, co się stało przed chwilą, ale wolał nie dzielić się swoimi obawami, dopóki
tego nie przemyśli gruntownie. Nij i Ote mają wyrazne skłonności do paniki. Są zbyt
przewrażliwieni, co jest zrozumiałe u osób ukrywających się od miesięcy. Tymczasem nie było
powodów do wzniecania alarmu.
Masz tę małpę? zapytał małego, gdy opuścili przedszkole.
No pewnie!
Szymek wydobył z kieszeni wymiętą pluszową szmatkę.
Trzeba ją wyprać. Jest bardzo stara i zakurzona.
Boję się, że po praniu będzie za mała.
Piotrek zauważył z ulgą, że zabawka ma tułów i kończyny wykonane z dwóch kawałków
materiału. To ogromnie ułatwiało sprawę. Szycie nie było specjalnością żadnego z chłopców, poza
tym taka przenicowana małpa mogłaby wyglądać dziwnie.
Jej też trzeba wszyć zamek przypomniał malec.
Mam lepszy pomysł. Odprujemy ogon i zrobi się z niego taką łatę-klapę. Ote będzie się
dostawał do środka od tyłu... Niezły pomysł z tymi zabawkami powiedział Piotrek klepiąc brata
po ramieniu.
86
Wieczorem oba kostiumy były gotowe. Piotrek przyniósł od koleżanki misia z wszytym
eklerem, z małpim strojem chłopcy poradzili sobie sami.
Po ósmej rodzice wybrali się do sąsiadów na brydża. Dalekowie mogli więc opuścić szufladę.
Pluszowe szmatki ułożone obok siebie na tapczanie Szymka przypominały wyjściowe stroje.
Atmosfera była uroczysta. Zupełnie jak przed balem w czasach, kiedy nie było jeszcze dyskotek.
Nij przebrał się pierwszy. Chłopcy przyglądali się krytycznie.
No jak? stłumionym głosem spytał niedzwiadek.
Możesz oddychać? zainteresował się Piotrek.
Oddycham, ale niewiele widzę.
Zdejmij, to powiększymy dziury zakomenderował Piotrek sięgając po nożyczki.
Dobrze wyglądam? chciał wiedzieć językoznawca.
Jesteś za chudy odpowiedział Szymek, który z racji wieku znał się na misiach.
Chcę wyglądać, jak prawdziwy niedzwiadek pluszowy. Trzeba coś wymyślić.
Chyba nie masz na myśli jakiejś specjalnej tuczącej diety wtrącił zgryzliwie Ote i dodał:
Na ziemi przytyłeś co najmniej sto gramów.
Trzeba go wypchać watą stwierdził Szymek oglądając z troską wiszący luzno materiał.
Teraz małpa! rzucił krótko Piotrek.
Głowa Otego ledwie zmieściła się w wąskim otworze. Dopiero z pomocą Szymka udało mu się
przepchnąć.
Zupełnie niezle powiedział Piotr. Możesz śmiało występować w filmach kukiełkowych.
Przynieście lustro. Muszę zobaczyć, jak wyglądam.
Prośba została spełniona. Kosmita wpatrywał się w zwierciadło przez długie minuty
przybierając najrozmaitsze pozy.
Czy nie jestem za szczupły? głos jego był przepojony autentyczną troską.
Małpa może być chuda stwierdził Szymek tonem znawcy poprawiając łatę na siedzeniu.
Moim zdaniem, możecie się pokazać ludziom bez ryzyka. Nie ruszajcie się przez chwilę
powiedział Piotrek sadzając przyjaciół na tapczanie. No jak? zwrócił się do młodszego brata.
Obaj wyglądają tak, jak trzeba.
Rzeczywiście. Galaktyczny językoznawca i dowódca wyprawy naukowo-badawczej z planety
Dalek nie różnili się niczym od pluszowych zabawek.
Wczesnym rankiem obaj Dalekowie wychynęli z szuflady w nowych wcieleniach. Nij po długiej
rozmowie z Otem przekonał go, że pójście z Szymkiem do przedszkola nie jest bardziej ryzykowne
niż wyprawa z Piotrem do szkoły. Chłopcy zdają sobie sprawę, co im zagraża, i w razie
niebezpieczeństwa przyjdą im z pomocą. Ukrywania się na dnie szuflady obaj już mieli dosyć.
Drogę do przedszkola przebyli obaj w torbie Piotrka. Pożegnali się przed progiem udzielając
sobie nawzajem napomnień i wskazówek. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
