Longin Jan OkoĹ Trylogia IndiaĹska. Tom III Ĺladami Tecumseha
Sandemo Margit Saga O Ludziach Lodu Tom 29 MiĹoĹÄ Lucyfera
Cole Allan & Bunch Christopher Sten Tom 6 PowrĂłt Imperatora
DoĹÄga Mostowicz Tadeusz Bracia Dalcz i S ka tom II
Clancy Thomas Leo (Tom) 5 Zwiadowcy 3 Walka KoĹowa
M315. (Duo) Anderson Caroline Romantyczny sć siad
GR478. Greene Jennifer Jak dobrze mieć sć siada
Quentin Patrick CzśÂowiek w matni
Crowley_A Four_Meditations
Jackson Lilian Braun Kot, który...17 Kot, który pchn栜 śÂledztwo na wśÂaśÂciwe tory
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
myśleć nad jego pytaniem.
Fioletowe pasemko. Nie masz go. Zaśmiałam się,
ponieważ sposób, w jaki zadał pytanie, zabrzmiał, jakby
podejrzewał siły nieczyste.
Wyblakło.
Aha. Wciąż bawił się moimi włosami, co sprawiało
mi przyjemność. Znów powinnaś pofarbować je na
różowo.
Różowo? Zmarszczyłam czoło. Od prawie roku
nie farbowałam włosów na różowo.
Wiem, ale podobałaś mi się taka. To byłaś ty.
Uśmiechnęłam się. Pamiętał, że dawno temu miałam
różowe pasemko. Kochałam tego faceta. Naprawdę.
W takim razie może następnym razem postawię na róż.
W takim razem może powinnaś droczył się.
Jesteś tyranem mruknęłam, wciąż się uśmiechając.
Przez kilka minut leżeliśmy przy sobie, a w mojej głowie
pojawiały się różne myśli. Jedną z nich byłam wreszcie
gotowa podzielić się z nim. Myślałam ostatnio&
Położył mi rękę na plecach.
Powinienem się zacząć martwić?
Może? Zaśmiałam się cicho. Myślałam o tym,
co& co chcę zrobić ze swoim życiem.
Powoli zaczął masować moje biodra.
A więc? Co chcesz zrobić?
Z jakiegoś niezrozumiałego powodu łatwiej mi było o
tym powiedzieć, niż sądziłam& mimo że Reece był nagi.
Dziwna sprawa.
Myślałam, że może& zrezygnowałabym ze studiów.
Wiem, że zdobycie wykształcania jest ważne, ale to nie
moja pasja. Nie teraz. A do college u zawsze będę mogła
wrócić. Wiesz, jeśli wyciągnęłam jakąś lekcję z tego, co
się stało, to świadomość, że nie wiadomo co może się
zdarzyć jutro lub za tydzień. Nie chcę tracić życia na
robienie czegoś, na czym tak naprawdę mi nie zależy.
Może pewnego dnia zmienię zdanie.
Kochanie, nie musisz mnie przekonywać. Nie
przestawał mnie masować. Miałam ochotę wygiąć plecy
jak kot. Sądzę, że to doskonały pomysł. Będziesz miała
więcej czasu na malowanie. I na tworzenie stron, jeśli
będziesz chciała.
Chcę. Ogarnęła mnie ekscytacja. Lubię je
projektować i będę mogła wciąż pracować U Mony.
Zamilkłam, unosząc głowę, żeby móc zobaczyć jego twarz.
Nie sądzisz, że przez rzucenie college u stanę się
nieudacznikiem?
Zmrużył oczy.
Po pierwsze, nie rzucasz college u, ale robisz sobie
przerwę. Może na zawsze, ale nie dlatego, że nie możesz
sobie poradzić. Po drugie, college nie zawsze jest dobrym
wyborem, kochanie. Zmiana wybranej ścieżki nie czyni z
ciebie nieudacznika. Jak tylko usłyszę, że ktoś tak o tobie
mówi&
Spokojnie. Poklepałam go po piersi, ale w głębi
duszy byłam szczęśliwa. Wzięłam głęboki wdech i
poczułam się lżejsza. Chcę na serio zająć się
malowaniem. Kto wie? Może powinnam posłuchać mamy i
skontaktować się z tą handlarką dzieł sztuki? Spodobały
jej się moje obrazy. Mam ich trochę. Mogę jej coś dać.
O ile nie będą to moje portrety.
Zaczerwieniłam się i oparłam czoło o jego tors.
Jesteś beznadziejny.
Zaśmiał się, obejmując mnie rękami w pasie.
Zwłaszcza te, na których jestem nagi. Nie
zapomniałem o twojej prośbie.
Westchnęłam.
Ale mówiąc serio, sądzę, że to doskonały pomysł
dodał. Kiedy podniosłam głowę, uśmiechnął się do mnie,
aż ścisnęło mnie w sercu. Jestem z ciebie dumny.
Naprawdę? zapytałam.
Pokręcił głową.
Naprawdę.
Otworzyłam usta, ale jego telefon zaczął akurat
dzwonić. Zeszłam z niego, kładąc się na boku. Reece
usiadł i sięgnął po komórkę.
Tak powiedział. Sądząc po jego odpowiedzi,
uznałam, że to z pracy. Odwrócił się i spojrzał na mnie.
Wodził wzrokiem po moim nagim ciele, a jego oczy
mówiły, że wolałby robić coś innego, niż rozmawiać, ale
po chwili się odwrócił. Tak. Dobra.
Wszystko w porządku? spytałam, kiedy skończył
rozmowę.
To Colton. Reece zmarszczył czoło, odkładając
komórkę na stolik. Czeka przed domem. Już idę.
Zanim wstał, pocałował mnie w policzek, a potem w
skroń. Było to urocze i słodkie. Miałam ochotę skakać po
pokoju niczym baletnica.
Reece zamknął za sobą drzwi. Przez chwilę leżałam na
łóżku, ale zaraz wzięłam koszulkę, bo znając moje
szczęście, ktoś mógł mnie nakryć nagą w sypialni.
Naciągnęłam ją przez głowę i zabrałam się do ujarzmienia
włosów, opanowując chęć wyjścia i zobaczenia, co robi
Colton. Nie musiałam długo się powstrzymywać. Po
niecałych pięciu minutach Reece wrócił, nie zamykając za
sobą drzwi. Chwyciłam kołdrę, żeby zakryć nogi.
Colton wciąż tu jest?
Reece zatrzymał się kilka kroków przed łóżkiem.
Nie. Musiał wracać.
Okej. Przechyliłam głowę na bok, uważnie się mu
przyglądając. Zdecydowanie było w nim coś dziwnego;
przesunął ręką po piersi.
Coś się stało?
Reece skinął głową.
Tak, coś się stało.
Niepokój zaczął mnie atakować i ściskało mnie w
żołądku.
Co?
Kip nie żyje.
Zamrugałam raz, a potem drugi.
Jak to się stało?
Odchrząknął.
Rano znaleziono go martwego w celi. Kilka godzin
temu. Cholernie dziwna sprawa. Wpatrywałam się w
niego. Podobno się udusił swoją koszulą, wiążąc ją do
krat i osuwając się na ziemię. Ale mało prawdopodobne,
że zrobiłby coś takiego. Poza tym nie był sam. Colton
mówił, że w celi było ośmiu innych facetów.
Wciąż nie wiedziałam, co powiedzieć.
Powoli pokręcił głową, patrząc przed siebie.
Zostawił coś w rodzaju listu samobójcy.
Coś w rodzaju listu samobójcy?
No proszę. Jednak mogłam mówić. A przynajmniej
powtarzać za Reece em.
Powiedział jednemu z osadzonych, gdzie można
znalezć ciało Shelly Winter, a potem, według świadków,
się powiesił. Nikt go nie powstrzymywał. Zamilkł.
Byłam podobnie zdezorientowana jak on. Policja już tam
jedzie. Miejsce leży w naszym rewirze.
Jego słowa wprawiły mnie w osłupienie.
Nikt nie próbował go powstrzymać? Osiem osób [ Pobierz całość w formacie PDF ]
